Συντάκτης: Newsroom
8 Ιουνίου 2022 07:30
Ειδικότερα, οι ερευνητές μελέτησαν στοιχεία από 3.000 συμμετέχοντες 61 ετών κατά μέσο όρο με υπέρταση και εγκεφαλικό ανεύρυσμα. Αγγειακές διαταραχές που οφείλονται στην εξασθένιση των τοιχωμάτων των αρτηριών. Και διαπίστωσαν ότι η θεραπεία με αναστολείς του συστήματος ρενίνης-αγγειοτενσίνης-αλδοστερόνης (RAAS) μείωσε κατά 18% τον κίνδυνο ρήξης του ανευρύσματος. Μιας επιπλοκής που μπορεί να προκαλέσει εγκεφαλική αιμορραγία, διακοπή της οξυγόνωσης. Και κατά συνέπεια αιμορραγικό εγκεφαλικό επεισόδιο, κώμα και θάνατο. Αν και τα αιμορραγικά αποτελούν το 3-5% μόλις των εγκεφαλικών επεισοδίων, έχουν μεγάλη νοσηρότητα και θνησιμότητα. Χαρακτηριστικά, στις ΗΠΑ ευθύνονται για τις περισσότερες περιπτώσεις αναπηρίας.
Ενώ δύο στοιχεία του έχουν συσχετιστεί με την ανάπτυξη ενδοκρανιακών ανευρυσμάτων. Η αποσταθεροποίησή του μπορεί να οδηγήσει σε υπέρταση ή σε ρήξη των ανευρυσμάτων. Στους συμμετέχοντες με υπέρταση και ανεύρυσμα που λάμβαναν φάρμακα για την αναστολή της επικίνδυνης απορρύθμισής του, το 37% έπαθε ρήξη. Έναντι 67% για όσους λάμβαναν άλλα φάρμακα όπως διουρητικά και β-αναστολείς.
Σύμφωνα με τον επικεφαλής ερευνητή, Δρ Qinghai Huang, M.D., Ph.D., Καθηγητή Νευρολογίας στο Νοσοκομείο της Σαγκάης, ο κίνδυνος ρήξης του ανευρύσματος χάρη στους αναστολείς του συστήματος RAAS ήταν σημαντικά χαμηλότερος ακόμα και σε ασθενείς με ελεγχόμενη υπέρταση. «Η μελέτη μας επισημαίνει ότι η χρήση των κατάλληλων αντιυπερτασικών φαρμάκων για τον έλεγχο της αρτηριακής πίεσης μπορεί να μειώσει σημαντικά τον κίνδυνο ρήξης ανευρύσματος», ανέφερε.
Την πρόκριση των αναστολέων του συστήματος RAAS ως φαρμακευτική αγωγή σε άτομα με υπέρταση θα πρέπει ενδεχομένως να σκεφτούν οι θεράποντες ιατροί, αφού πέρα από ασφαλής θεραπεία αποδεικνύεται και προστατευτική έναντι του κινδύνου ρήξης του ενδοκρανιακού ανευρύσματος, σύμφωνα με το επιχείρημα του καθηγητή.
Η μελέτη ανέδειξε κάποια επιπλέον στοιχεία πέραν της ανεξέλεγκτης υπέρτασης ως επιβαρυντικού παράγοντα για τη ρήξη ανευρύσματος -ένα τρίτο των περιπτώσεων, όπως ότι το παθητικό κάπνισμα και ο αρρύθμιστος σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 αποτελούν δύο ακόμα παράγοντες κινδύνου, καθώς και ότι οι γυναίκες διατρέχουν 1,8 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο ρήξης.
Κάποιοι περιορισμοί της μελέτης, σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα, ήταν η αναδρομική φύση της μελέτης, ο ορισμός της υπέρτασης με τιμές 140 συστολική και 90 διαστολική αντί 130 και 80 αντίστοιχα, η μη καταγραφή των τιμών της αρτηριακής πίεσης των συμμετεχόντων και της διάρκειας και δοσολογίας της αγωγής με αναστολείς του συστήματος RAAS.
