Έλενα Παπαρίζου: Στο ποτάμι με μια φέτα καρπούζι στο χέρι – Η ανάρτηση λίγο πριν την πρεμιέρα του «The Voice»

Μία άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη παραχώρησε η Έλενα Παπαρίζου στο «Marie Claire» Σεπτεμβρίου καθώς αναφέρθηκε στη ζωή της στο πλευρό του αγαπημένου της Ανδρέα Καψάλη, τις διαφορές που έχουν οι οποίες ωστόσο ενώνονται μεταξύ τους αλλά και την ψυχική υγεία, όπως και για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Είναι αλήθεια ότι ασχολείστε με τον διαλογισμό;
Ξεκίνησα πριν από την πανδημία. Για να μπορώ να ισορροπώ. Γενικότερα, όσο μεγαλώνουμε βλέπουμε στον εαυτό μας περισσότερες ανασφάλειες, φοβίες κ.ά. Έτσι κάποια στιγμή είπα: «Θέλω να ζήσω ελεύθερη». Όταν ήρθε η πανδημία, όλα απέκτησαν μεγαλύτερη ένταση, το ίδιο και αυτή η ανάγκη. Και αυτό είναι το καλό που έκανε σ’ εμένα ο κορωνοϊός.

Τι αντισταθμίζει αυτή η πνευματική αναζήτηση;
Ζούμε σε μια εποχή που όλα πρέπει να είναι ταυτόχρονα open: ήμουν εκεί, έκανα αυτό, θα κάνω αυτό, φόρεσα εκείνο… Εξαρτιόμαστε και ζούμε πολύ μέσα από τα social media. Και εγώ τα αγαπώ τα social media αλλά μόνο μέχρι ένα σημείο μπορώ να λειτουργήσω έτσι. Για να έχεις μια ισορροπία, πρέπει να έχεις αγγίξει και άλλα πράγματα, να ξέρεις να ζεις σε μια μοναχικότητα, να εξερευνάς και να μαθαίνεις, να θέλεις να μη ζεις όλη την ώρα στο δήθεν. Εμένα μου έχει ταιριάξει όλο αυτό, αλλά ο καθένας βρίσκει τον δικό του δρόμο. Με βοηθάει βέβαια πολύ και ο σύζυγός μου.

Με ποιον τρόπο;
Ο Ανδρέας (σ.σ.: Καψάλης) είναι ένας εξερευνητής.

Έχει όρεξη για ζωή, διψά και αγωνίζεται διαρκώς να μαθαίνει καινούρια πράγματα, αγαπάει τη φύση, είναι μια ήρεμη δύναμη. Είμαστε, όπως καταλαβαίνετε, πολύ διαφορετικοί χαρακτήρες. Ο Ανδρέας είναι μηχανικός (σ.σ.: τα χέρια της ζωγραφίζουν στον αέρα τις οριζόντιες γραμμές ενός οικοδομήματος): τετράγωνη λογική. Και εγώ, όπως είπατε: ανεμοστρόβιλος! Για δείτε όμως που έρχεται, τακ, και δένει όλο αυτό. Δεν ζοριζόμαστε για να το πετύχουμε. Γίνεται από μόνο του όταν ο ένας τρέφει σεβασμό για τον άλλο.

Ωστόσο, δεν απαιτεί δουλειά ο γάμος;
Όχι μόνο ο γάμος, όλες οι σχέσεις.

O Αντρέ ντε Μποτόν γράφει ότι στον σύντροφό σου «πετάς» όλες σου τις φοβίες, τις ματαιώσεις, τις ανασφάλειες. Μήπως τελικά αυτή είναι η μεγάλη αδικία του γάμου;
Η μεγάλη διαφορά στη συζυγική/συντροφική σχέση, σε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη, είναι αυτό το διαφορετικό συστατικό της που σε εκθέτει περισσότερο. Και αυτό δεν είναι άλλο από το σεξουαλικό κομμάτι. Μέσα σε αυτό εκτίθενται περισσότερα πράγματα, βρίσκεις εκεί ένα άλλο μέρος του εαυτού σου. Ίσως γι’ αυτό να ρίχνουμε όλες τις φοβίες και τις ανασφάλειές μας στον άλλο. Γιατί νιώθουμε ένα ισχυρότερο δέσιμο.

Λέτε δηλαδή ότι υπάρχει ένα τίμημα; Επειδή «ανοίγεσαι» περισσότερο, απαιτείς και περισσότερα;
Επειδή εκτίθεσαι με έναν διαφορετικό τρόπο στον σύντροφό σου, θεωρείς λίγο δεδομένο ότι πρέπει σχεδόν πάντα να σε καταλαβαίνει. Και ότι δεν χρειάζεται όλα να τα συζητάς. Επειδή του δίνεις όλο σου το «είναι», ό,τι άλλοι άνθρωποι δεν βλέπουν ποτέ… Είναι όμως μια παρεξήγηση όλο αυτό. Γι’ αυτό λέμε ότι θέλει πολλή δουλειά και ότι ποτέ δεν μπορούμε να θεωρούμε κάποιον δεδομένο.

Κάτι που σας φοβίζει;
Ότι η τεχνολογία θα μας κάνει απάνθρωπους.

Είναι ένα μίσος που μεγαλώνει μέσα από το Internet, μέσα από κακά σχόλια, κακά events… Γιατί η κακή είδηση προχωρά πολύ εύκολα. Δείτε πώς από το να δούμε π.χ. έναν αριστούχο μαθητή προτιμάμε να δούμε τη φασαρία στα Mad Αwards.

Αναρωτιέμαι, δεν είναι κάποιες φορές πνιγηρό το brand name «Έλενα Παπαρίζου»; Το ότι πρέπει να εμφανίζεστε διαρκώς χαρούμενη, λαμπερή και σέξι;
Σέξι ή είσαι ή δεν είσαι, δεν έχει να κάνει με το πώς ντύνεσαι ή βάφεσαι. Σίγουρα δεν πατάω ένα κουμπί πριν βγω από το σπίτι για να γίνω σέξι. Γενικά, είμαι ένα κορίτσι των νοτίων προαστίων και κυκλοφορώ μονίμως με φόρμες, σαγιονάρες κ.λπ. Αν κάποιος μου πει: «Εγώ περίμενα να είσαι αλλιώς», τον ρωτάω: «Γιατί εσύ είσαι και αλλιώς;». Είμαι ένας απλός άνθρωπος. Να σας πω κάτι; Γενικά δεν «παίζω», ζω. Είναι άλλο το να «παίζεις» ότι έχεις μια ζωή και άλλο το να ζεις τη ζωή σου.