Ελένη Φιλίνη: «Δε σημαίνει επειδή κάποιος έχει μια θέση, ότι μπορεί να εκμεταλλευτεί τον άλλον που έχει ανάγκη»

Η Ελένη Φιλίνη σε πρόσφατη συνέντευξή της πήρε θέση για τις καταγγελίες των συναδέλφων της. Μίλησε επίσης για τον τρόπο με τον οποίο κατάφερε η ίδια να αποφύγει τέτοιες συμπεριφορές.

Οι καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση, λεκτική και ψυχολογική βία, “πέφτουν βροχή” αυτόν τον καιρό, από συναδέλφους σου.

Πριν από 20 χρόνια, το 2000, είχα δώσει μια συνέντευξη, είχα μιλήσει, είχα πει ότι υπάρχει σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο μας. Είχα αναφερθεί προσωπικά, γιατί την είχα ζήσει στα πρώτα μου βήματα, από κάποιου^ ανθρώπους, δεν είναι γενικό γιατί είχα συναντήσει και ωραίες συμπεριφορές από ανθρώπους. Τότε δεν είχε ακουστεί τίποτα, πέρασε τελείως “ντούκου”, φαίνεται ότι τώρα ήταν η εποχή, ο κορονοϊός, που έπρεπε να βγουν στη δημοσιότητα κάποια πράγματα…

Δεν μπορώ να το καταλάβω, πώς κάτι που είπα τότε δεν υπάρχει, ενώ τώρα, ξαφνικά, υπάρχει, εκεί έχω ένα περίεργο ερωτηματικό, κάτι κρύβει, κάτι δεν μου αρέσει. Δεν γίνεται μόνο στον χώρο μας αυτό, αλλά σε οποιονδήποτε χώρο, γίνεται παντού και είναι θέμα κακής χρήσης εξουσίας. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που παίρνουν την εξουσία στα χέρια τους. Που ίσως δεν θα έπρεπε να την έχουν και τη χειρίζονται με λάθος τρόπο. Είναι κοινωνικό φαινόμενο και δεν είναι στο θέατρο, απλά το θέατρο είναι μια μικρογραφία της ζωής, κι είναι πιο εμφανή κάποια πράγματα, συμβαίνει παντού. Συντελούν πάρα πολλά, καθώς δεν υπάρχει αξιοκρατία.

Πιστεύεις ότι στην περίπτωση που έχουν υποκύψει κάποιοι άνθρωποι, έχουν κάνει καριέρες;

Αυτός που υποκύπτει, γιατί ή το δέχεσαι, το εκμεταλλεύεσαι και αναρριχάσαι. Διότι υπάρχουν κι αυτοί οι άνθρωποι, ανεξαρ­τήτων φύλου, όπως και άνθρωποι που το προκαλούν για να αναρριχηθούν επαγγελματικά, οικονομικά, τα ξέρουμε αυτά, κι αυτό γίνεται σε όλους τους χώρους. Υπάρχουν κι άνθρωποι που δεν το δέχονται και χάνουν κάποιες δουλειές. Στα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα είχα κάποιες ευκαιρίες να κάνω αρκετά πράγματα. Που δεν τα έκανα, ξεκάθαρα γι’ αυτό, αλλά ήταν δική μου απόφαση.

Πώς το απέφυγες;

Εκεί που γίνονταν πιεστικοί, είπα: “Όχι, ευχαρι­στώ”, κι έχασα δουλειές, σημαντικές, στον κινηματογράφο, με πολύ ποιοτικούς και κουλτουριάρηδες σκηνοθέτες, βραβευμένους, ενώ στο θέατρο ήταν αλλιώς. Στα πρώτα μου βήματα, παντού πήγαινα με τη μητέρα μου. Μπορεί να είχα άλλη καριέρα αν είχα ενδώσει, από εκεί και πέρα, είναι απόφαση του καθενός τι κάνει και πώς θ’ αντιδρά­σει, θυμάμαι, κοριτσάκι, πήγαινα για να συζητήσω για δουλειές σε γραφεία, μαζί με τη μαμά μου. Μαζί της πήγαινα στη δουλειά, μαζί στο μαγαζί, για χορό, μαζί στο θέατρο… Μαζί φεύγαμε, μαζί πηγαίναμε…

Οπότε η μητέρα σου ήταν ένας ανασταλτικός παράγοντας για να σου προκύψει σεξουαλική παρενόχληση;

Βεβαίως, δεν τολμάει εύκολα ο άλλος, είναι πώς θ’ αντιδράσουμε… Είναι κοινωνικό θέμα. Τώρα λέγονται κάποια πράγματα, αλλά δεν νομίζω ότι θα αλλάξει κάτι, πρέπει να αλλάξει γενικά ο άνθρωπος, ολόκληρη φιλοσοφία. Δε σημαίνει επειδή κάποιος έχει μια θέση, ότι μπορεί να εκμεταλλευτεί τον άλλον που έχει ανάγκη.