Ελένη Φιλίνη: Γιατί ούτε παντρεύτηκα, ούτε έγινα μητέρα

Ελένη Φιλίνη. Αειθαλής γυναικάρα, ταλέντο και υπέροχος άνθρωπος. Δεν συνηθίζει να κρύβεται και αυτή τη φορά μίλησε για πολύ ουσιαστικά πράγματα σε μια εξομολόγηση από καρδιάς.

Καταρχάς, τόνισε γιατί δεν παντρεύτηκε στο Grande: “Οι σχέσεις μου ήταν σαν γάμος. Το τυπικό μέρος ίσως να μου έλειψε και αυτό γιατί βαριέμαι τα διαδικαστικά, όχι τίποτα άλλο. Γενικά τα βαριέμαι τα διαδικαστικά. Δηλαδή τι; Όταν έχεις έξι χρόνια σχέση, σαν γάμος δεν είναι; Από εκεί και πέρα ξέρεις τι γλίτωσα αν είχα παντρευτεί και χώριζα; Δικαστήρια, δικηγόρους, διαμάχες, πάρε αυτό εσύ, κρατάω αυτό εγώ. Πω πω, Χριστέ μου, αυτά μπορεί να με «διαλύσουν» εμένα.”

“Ήξερα πως θα χωρίσω”

Διευκρίνισε μάλιστα: “Ήξερα πως θα χωρίσω γι’ αυτό και δεν προχώρησα σε γάμο. Αυτό το ξέρεις. Πάντα το ξέρεις. Έτσι τουλάχιστον νομίζω εγώ. Αυτό που έχω να πω είναι όσοι χωρίζετε να μην τρώτε τις σάρκες σας και «βγάζετε» τα μάτια σας ειδικά αν έχετε παιδιά. Ένας λόγος που δεν έκανα παιδιά είναι πως καταρχήν δεν θα ήθελα μετά να χωρίσω αλλά και αν συνέβαινε αυτό, που να ξέρω μετά εγώ αν ο άλλος δεν θα ήθελε μετά να με εκδικηθεί μέσα από το παιδί μας; Τόσα ακούμε καθημερινά. Ο ένας σκότωσε την κόρη του, ο άλλος τον γιο του για να εκδικηθεί λέει την πρώην σύζυγο του. Η άλλη σκοτώνει τα παιδιά για να εκδικηθεί τον άνδρα της. Όλα αυτά είναι παρανοϊκά πράγματα που λες πώς αυτά τα κάνουν κάποιοι που κατά τα άλλα είναι άνθρωποι. Που δεν ήταν έτσι όμως πριν ένα χρόνο, πριν δύο χρόνια.”

Η μητρότητα που δεν έζησα

“Μπορεί να σε φάω αν δω ότι πειράζεις παιδί, γέρο ή ζωάκι. Είμαι πολύ ευαίσθητη απέναντι σε αυτά τα πλάσματα. Για να φέρεις όμως στον κόσμο ένα παιδί πρέπει να αφοσιωθείς εξ’ ολοκλήρου στο παιδί αυτό, για να γίνει σωστοί άνθρωπος στην κοινωνία. Γενικά, όμως, δεν έχω αυτό το ένστικτο βρε παιδί μου. Είναι κακό; Λεν αισθάνθηκα την ανάγκη ποτέ. Δηλαδή, τι σημαίνει πρέπει να παντρευτούμε, πρέπει να κάνουμε παιδί, πρέπει το ένα, πρέπει το άλλο. Γιατί ρε παιδιά πρέπει; Ποιος το επιβάλει δηλαδή; Λεν θα με «κλείσει» εμένα η κοινωνία σε κουτάκια. Όχι, δεν θέλω να το κάνω. Δεν ενοχλώ κανέναν. Δικαίωμα μου είναι να μην θέλω. Δεν έχω ούτε και τον εγωισμό με το ζόρι να έχω τη «συνέχεια» μου μέσα από ένα παιδί. Ποια συνέχεια μου; Σε ποιόν πλανήτη; Αυτόν που τον αφανίζουμε κάθε μέρα και καυχιόμαστε.”

Nα σας πω τώρα ότι την καταλαβαίνω απόλυτα για το δεύτερο; Ότι -αν και σαραντάρα- απ’ τα δεκατρία λέω τα ίδια; Ναι, λοιπόν. Συμφωνώ στο 100% με την Ελένη. Είναι ρεαλίστρια, κάτι που σπανίζει. Όχι στις σύγχρονες κοινωνίες, πάντα…

ΝΤΟΝ.Α.