Συντάκτης: Newsroom
20 Οκτωβρίου 2022 14:50
Η αλήθεια είναι πώς η Ελένη Μενεγάκη σπάνια πραγματοποιεί νυχτερινές εξόδους και αυτή τη φορά οι διαδικτυακοί της φίλοι την αποθέωσαν στα σχόλιά τους.
Μάλιστα, η παρουσιάστρια είχε πει και μέσα από την εκπομπή της ότι θέλει να παρακολουθήσει την θεατρική παράσταση “Μπαμπάδες με Ρούμι” και το βράδυ 19-10 το έκανε πράξη.
Pιο συγκεκριμένα, η Ελένη Μενεγάκη βρέθηκε το βράδυ της Τετάρτης στο θέατρο “Αλίκη” προκειμένου να παρακολουθήσει τη θεατρική παράσταση των Θανάση Παπαθανασίου και Μιχάλη Ρέππα στην οποία πρωταγωνιστούν οι: Βίκυ Σταυροπούλου, Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, Κώστας Κόκλας, Μαρία Λεκάκη, Σοφία Βογιατζάκη και Τζόυς Ευείδη.
Η ίδια είχε επιλέξει ένα καθημερινό φθινοπωρινό outfit και λίγο μετά την λήξη της παράστασης, η παρουσιάστρια φωτογραφήθηκε στην είσοδο του θεάτρου, γράφοντας στην δημοσίευσή της: «Θέατρο ΑΛΙΚΗ στην παράσταση Μπαμπάδες με ρούμι ! Απολαυστική παράσταση !!! Μπράβο σας βρε παιδιά !!».
«Το βιβλίο αυτό είναι η βιογραφία μου. Η ζωή μου ήταν με πολλές δυσκολίες στην αρχή όταν ξεκίνησα και δυστυχώς στα τελευταία χρόνια η ζωή μου επεφύλασσε πίκρα. Εννοώ για τις απώλειες των παιδιών μου. Άλλη πίκρα δεν ένιωσα στη ζωή μου. Πέρασα πολύ ωραία. Έβγαλα χρήματα από τα κανάλια που δούλεψα, αλλά από τον ΑΝΤ1 δεν πληρώθηκα 13 χρόνια. Όμως στον ΑΝΤ1 χρωστάω την καριέρα μου»!
Για την Ελένη Μενεγάκη είπε: «δεν περάσαμε καμία κρίση. Στενοχωριόμουν πολύ, όταν οι δημοσιογράφοι μου έλεγαν «γιατί τσακώθηκες με την Ελένη;». Δεν μάλωσα με την Ελένη ποτέ, γιατί να μαλώσω;».
Μετά τις δηλώσεις της στο Πρωινό Μας τον λόγο πήρε η Φαίη Σκορδά και έστειλε μήνυμα στην Ελένη Μενεγάκη: «Ελένη, αν μας βλέπεις ωραία θα ήταν να συναντηθείς με την Βέφα τηλεοπτικά»!
Η Βέφα Αλεξιάδου παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό «Τηλέραμα» και μίλησε για τη ζωή και τον θάνατο, την πίστη στον Θεό και στις απώλειες που έχει βιώσει.
Πώς περνάτε τις μέρες σας αυτόν τον καιρό;
«Αν κι έχω κάποια μικρά προβλήματα υγείας και με αναγκάζουν να παίρνω καθημερινά κορτιζόνη, περνάω τα γεράματά μου ευχάριστα. Σήμερα όμως έκανα περισσότερα από ό,τι συνήθως. Πήγα στο σούπερ μάρκετ και ψώνισα γιατί περιμένω τις εγγονές μου. Μένουν και οι δύο στην Αγγλία αλλά θα έρθουν για διακοπές. Είναι μάλιστα σε λίγο τα γενέθλια της 23χρονης Χαράς (σ.σ.: κόρη της Αλεξίας) και κάθε χρόνο τα γιορτάζουμε εδώ στη Χαλκιδική. Τις άλλες μέρες, έχω συνήθως αγκαλίτσα το κομπιούτερ μου και δουλεύω, ατενίζω τη θάλασσα από την τζαμαρία μου και φροντίζω τα παρτέρια με τα γεράνια μου. Ο άντρας μου έλεγε: ‘Τα λουλούδια, εκτός από νερό, θέλουν και χάιδεμα για να ζήσουν’. Κατεβαίνω και στο εκκλησάκι μου και προσεύχομαι, ενώ προς το βραδάκι κάνω απόδειπνο, με το φως το ιλαρόν, με τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος. Έτσι κυλούν οι μέρες μου πια… Δοξάζω τον Θεό που είμαι ακόμα όρθια και κάνω τις δουλειές μου και πράγματα που μου αρέσουν».
«Θα σας πω κάτι πολύ παράξενο, που οι περισσότεροι, ακόμα και οι φίλοι, δεν το πιστεύουν. Κουβαλάω πολύ πόνο, γιατί έχω χάσει και τα δυο μου κορίτσια – νωρίτερα είχα χάσει τον άντρα μου και τώρα έχω μόνο τις εγγονές και τις ανιψιές μου. Κι όμως, αγαπώ τη ζωή! Πιστεύω τόσο στον Θεό, ξέρω πως με βοηθά, επομένως δεν μου έχει λείψει η χαρά. Μπορεί κάθε μέρα να συμβαίνουν πράγματα στενάχωρα, παρ’ όλα αυτά κάθε πρωί που ξυπνώ είμαι χαρούμενη ό,τι και να έχει συμβεί την προηγούμενη. Ευγνωμονώ τον Θεό για τη νέα μέρα που μου χαρίζει κάθε πρωί και προχωράω. Αυτό κάνω μια ζωή… Αν και είναι τόσο παράξενο, που ακόμα κι εγώ απορώ με αυτό, παρ’ όλα αυτά, μια ζωή η χαρά είναι ριζωμένη μέσα μου».
Έπειτα από τόσες απώλειες, με τον Θεό δεν θυμώσατε;
«Με ρωτάνε… ‘Κυρία Βέφα, ο Θεός σάς πήρε δύο κορίτσια. Πώς είναι δυνατόν ακόμα να πιστεύετε σε αυτόν;’ Κι απαντάω… ‘Αντιθέτως, πώς είναι δυνατόν να πάψω να πιστεύω;’ Ο Θεός δεν είναι κακός και ούτε είναι Αυτός που μου πήρε τα κορίτσια. Δεν αποφασίζει πότε θα πεθάνεις εσύ και πότε εγώ. Ο Θεός δεν ανακατεύεται με τέτοιον τρόπο στη ζωή μας. Τα παιδιά μου έφυγαν μόνα τους – δεν άκουγαν το σώμα τους και τις συστάσεις και όταν πήγαμε στον γιατρό, ήταν πια πολύ αργά. Αν και υπάρχουν ώρες που κοιτώ φωτογραφίες και βάζω τα κλάματα, δεν φοράω μαύρα και κάνω με δύναμη και πίστη πολύ κουράγιο γιατί νιώθω πως Εκείνος μου κρατά το χέρι και με στηρίζει στον μεγάλο πόνο. Αντιμετωπίζω τη ζωή όπως έρχεται».
