Εκτός από λαλίστατη, όταν θέλει, γίνεται και πολυγραφότατη. Η Ελεονώρα Μελέτη νοσταλγεί το… καρούλι της, το παρελθόν και δεν το κρύβει:
“Ξυπνάς κ έχεις κ το Facebook να σου λέει τι έκανες σαν σήμερα πριν ένα, πέντε, δέκα χρόνια. Ευτυχώς που ανεβάζαμε και καμία φωτογραφία γιατί από τότε που πέθανε το καρούλι προσωπικά εγώ δεν έχω δει ούτε μια τυπωμένη μου φωτογραφία. Είναι όλες μέσα σε κάποιο κινητό, από αυτά που τα ξεθάβεις και λες: «Καλέ, κοιτά μια μπακατέλα που είχα τότε». Κ ξέρεις πως αν το ανοίξεις θα βρεις μέσα θησαυρούς! ”
“Φωτογραφίες, μηνύματα, το ένα, το άλλο. Φορτιστές, όμως, από τότε υπάρχουν ακόμα? Είδες φίλε μου… άλλες εποχές. Και μεταξύ μας, προτιμώ το τότε.. με το καρούλι, τα αρνητικά, την αναμονή δυο ημερών και την αγωνία να δεις τις φωτογραφίες με το που θα βγεις από το μαγαζί. Εμφανίστηκαν? Ήταν κεντραρισμένες ή λείπει αυτός που πόζαρε άκρη δεξιά? Κάηκαν πολλές? Τίποτα δεν έχει μείνει από εκείνες τις εποχές. Ο μόνος τρόπος για να τις αναβιώσω είναι κάθε φορά που πάω στην τράπεζα για συναλλαγές, περιμένοντας στην ουρά με το βιβλιαράκι μου, παρέα με τους φίλους μου τους συνταξιούχους.”
ΤΙP
Ναι, το ασπρόμαυρο ενσταντανέ με τη γλωσσίτσα έξω είναι από τότε…