Επίθεση με βιτριόλι – Ιωάννα Παλιοσπύρου: «Οι γιατροί μου έλεγαν πως δεν πρόκειται για αγώνα 100 μέτρων αλλά για μαραθώνιο – Μαθαίνεις αναγκαστικά να ζεις με τον πόνο»

Ένας χρόνος έχει περάσει από την εφιαλτική ημέρα που η Ιωάννα Παλιοσπύρου δέχτηκε επίθεση με βιτριόλι.

Σήμερα, η 35χρονη μιλάει στα ΝΕΑ για τον μαραθώνιο της αποκατάστασης της υγείας της.

Τη συμβίωση με τον πόνο και τα όνειρά της για το μέλλον.

Έναν χρόνο μετά την επίθεση που δέχτηκες ποια είναι τα συναισθήματα σου;

Από την πρώτη στιγμή οι γιατροί μου έλεγαν πως δεν πρόκειται για αγώνα 100 μέτρων αλλά για μαραθώνιο.

Η αποκατάσταση είναι ένας δρόμος μακρύς που πρέπει να βρίσκω συνεχώς αντοχές για να τερματίσω.

Κάποια στιγμή μαθαίνεις αναγκαστικά να ζεις με τον πόνο.

Από την ημέρα της απόπειρας δολοφονίας προσπαθώ να είμαι συγκεντρωμένη αποκλειστικά στην αποκατάσταση της υγείας μου και στα όνειρα που θέλω να πραγματοποιήσω.

Φυσικά δεν τα καταφέρνω πάντα, στα συναισθήματα μου υπάρχουν μεγάλες διακυμάνσεις.

Καθώς βιώνω τις συνέπειες του μετατραυματικού στρες, λόγω του ψυχικού τραυματισμού που έχω υποστεί.

Η γιατρός μου λέει πως ο σωματικός πόνος περνάει κάποια στιγμή και ξεχνιέται, ο ψυχικός είναι αυτός που δύσκολα ξεπερνιέται και έχει δίκιο.

Ακόμα προσπαθώ να αποδεχτώ την εικόνα μου και το γεγονός της επίθεσης.

Πράγμα που δεν είναι εύκολο καθώς δεν υπάρχει λογική σε όλο αυτό.

Υπάρχει έντονος φόβος για το μέλλον, αποστασιοποίηση και καχυποψία προς τους ανθρώπους κάτι που δεν με χαρακτήριζε πριν, και μεγάλος θυμός για την αδικία που μου έχει συμβεί.

Τι επιθυμείς να συμβεί για να νιώσεις γαλήνη;

Το πρώτο είναι να ξαναστήσω τη ζωή μου και να μπορέσω να είμαι χαρούμενη με τους ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπούν.

Το δεύτερο είναι να ξέρω πως η γυναίκα που είναι υπεύθυνη για την κατάσταση μου, δεν θα κάνει άλλο κακό είτε σε εμένα είτε σε άλλον.

Αυτό προϋποθέτει πως η ποινή που θα της επιβληθεί και τα χρόνια φυλάκισης που θα εκτίσει, θα λειτουργήσουν σωφρονιστικά…

Μετά την επίθεση, αντί να εκτονωθεί ο θυμός και η αυτοκαταστροφικότητα της, αποθρασύνθηκε εντελώς.

Ήμουν στο νοσοκομείο παλεύοντας για τη ζωή μου και εκείνη συνέχιζε να ψάχνει τρόπους να με σκοτώσει, αναζητώντας νέα δηλητήρια και τρόπο να αγοράσει όπλο.

Αυτό είναι που με φοβίζει πολύ και πραγματικά δεν ξέρω τι να περιμένω και με ποιον τρόπο μπορεί να έρθει η γαλήνη.

Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια;

Θα ήθελα μέσα από αυτό το τραγικό συμβάν να προκύψει για όλους μας κάτι που θα συμβολίζει τη δύναμη της κοινωνίας απέναντι στην αγνή κακία που κάποιοι προβάλλουν.

Είτε μου αρέσει είτε όχι αυτή η επίθεση με έχει στιγματίσει.

Στόχος είναι η αποδοχή των ουλών μου, που είναι η απόδειξη πως κατάφερα να ζήσω.

Και το να μη καθορίσει τη ζωή μου το γεγονός αυτό.

Αλλά και ο τρόπος που θα σταθώ απέναντι του. Μακάρι αυτό να δίνει ελπίδα και σε άλλα θύματα βίαιων επιθέσεων.