Ο Νίκος Κούρκουλος υπήρξε ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς που αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο.
Ο Νίκος Κούρκουλος παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε τέσσερα παιδιά.
Ο Νίκος Κούρκουλος την δεκαετία του ΄60 ήταν παντρεμένος με την Μελίτα Κουτσογιάννη. Έναν χρόνο μετά τον γάμο τους, γεννήθηκε ο Άλκης που ακολούθησε τα βήματα του πατέρα του και λίγο μετά η κόρη τους, στην οποία έδωσε το όνομα της γυναίκας του. Με την Μελίτα, μοιράστηκαν είκοσι χρόνια κοινής πορείας.
Το καλοκαίρι του 1986 ο Νίκος Κούρκουλος γνώρισε και ερωτεύθηκε την Μαριάννα Λάτση. Το ζευγάρι απέκτησε δύο παιδιά, το 1993 την Εριέττα και το 1998 τον Φίλιππο. Οι δύο τους παντρεύτηκαν το 2003 και έμειναν μαζί μέχρι την στιγμή που Νίκος Κούρκουλος έφυγε από την ζωή έπειτα μάχη που έδινε με τον καρκίνο.
Ο Άλκης Κούρκουλος έχει ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα του και είναι ηθοποιός. Η Μελίτα Κούρκουλου ασχολείται με τη διαφήμιση και τις δημόσιες σχέσεις. Η Εριέττα Κούρκουλου είναι σχεδιάστρια ρούχων και έχει μεγάλη αγάπη για τα ζώα.
Ο Φίλιππος Κούρκουλος είναι ο μικρότερος γιος του αείμνηστου ηθοποιού και είναι 24 ετών. Ο ίδιος γενικά κρατά χαμηλό προφίλ και αποφεύγει να κάνει δημόσιες εμφανίσεις.
Η Eριέττα Κούρκουλου μιλάει για τη μάχη του πατέρα της με τον καρκίνο
Η εκπομπή «Idols» του ΣΚΑΪ ήταν αφιερωμένη στον Νίκο Κούρκουλο.
Ο Σάκης Ρουβάς συναντήθηκε με την κόρη του, Εριέττα η οποία μίλησε μεταξύ άλλων, και για τη μάχη που έδωσε ο πατέρας της με τον καρκίνο του ρινοφάρυγγα.
Ο Νίκος Κούρκουλος έφυγε από τη ζωή στις 30 Ιανουαρίου 2007, σε ηλικία 73 ετών.
«Όταν έμαθα για την ασθένεια, αυτό ήταν ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ζωής μας από μικρή ηλικία. Δηλαδή πρέπει να αρρώστησε όταν εγώ ήμουν έξι χρονών.
Δεν μας το είπε αμέσως αλλά το καταλαβαίνεις, όταν υπάρχει μια τέτοια αρρώστια μέσα σε ένα σπίτι δεν χρειάζεται να σου πει κανείς τίποτα.
Όσο μικρός και αν είσαι, καταλαβαίνεις ότι κάτι πάει στραβά παρόλο που αυτός ήταν ένας άνθρωπος που ήταν πολύ δυνατός και δεν έδειχνε τον πόνο του.
Το πήγε μέχρι τέλους πολύ γενναία. Είχαμε φύγει από το σπίτι για έξι μήνες και είχαμε μεταφερθεί στο Λονδίνο για να κάνει τις θεραπείες του.
Oπότε εκεί μπαινοβγαίναμε στα νοσοκομεία και ήταν πλέον πολύ ξεκάθαρο ότι υπάρχει πρόβλημα».
«Ήταν ένα κομμάτι της ζωής μας που μεγαλώσαμε έτσι. Ο ίδιος προσπαθούσε να μας προετοιμάσει για αυτό που θα συμβεί, λέγοντας μας ότι “δεν θα είμαι πάντα κοντά σας αλλά αυτά που ζούμε και λέμε τώρα θα είναι όντως μαζί σας για πάντα”.
Αρρώστησε τρεις φορές οπότε περάσαμε διάφορα στάδια. Σίγουρα καταλάβαινες ότι υπάρχουν εναλλαγές στον χαρακτήρα του καθώς έχανε και την υπομονή του, όσο αρρώσταινε, πιο εύκολα.
Ποτέ δεν σταμάτησε να πηγαίνει στη δουλειά του με τη μηχανή. Μέχρι την τελευταία εβδομάδα πήγαινε στο Εθνικό.
Δεν είναι ένας άνθρωπος που τον είδαμε πολλές φορές διαλυμένο. Το πολέμαγε, φαινόταν ότι είχε κουραστεί, αλλά ήταν δυνατός μέχρι το τέλος».