Εριέττα Κούρκουλου: Η στήριξη στην Τούνη και η φωτογραφία με τον θηλασμό

H Εριέττα Κούρκουλου πήρε σαφή θέση υπέρ της Ιωάννας Τούνη στο θέμα που δημιουργήθηκε με τον δημόσιο θηλασμό του γιού της.

Με ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η Εριέττα Κούρκουλου πήρε το μέρος της influencer Ιωάννας Τούνη, η οποία δέχθηκε άκρως επικριτικά σχόλια κάτω από φωτογραφία της, που την έδειχε να θηλάζει σε δημόσιο χώρο στη Γαλλία τον γιο της.

Η Κούρκουλου αναδημοσίευσε το σχετικό στιγμιότυπο γράφοντας: «Δεν πιστεύω αυτά που διαβάζω».

Παράλληλα, έστειλε στην Τούνη μήνυμα υποστήριξης, αναφέροντας: «Δεν υπάρχει πιο όμορφη εικόνα από μια μανούλα να θηλάζει το μωρό της. Συνέχισε Ιωάννα Τούνη».

Μερικά λεπτά αργότερα, με νέα ανάρτηση, η Κούρκουλου δημοσίευσε στο Instagram φωτογραφία της να θηλάζει τον γιο της. «Θηλάζουμε όπου και όπως και όσο γουστάρουμε», έγραψε χαρακτηριστικά.

Πριν από λίγες εβδομάδες, η Κούρκουλου αναφέρθηκε στην τραγωδία της Άρτας όπου βρέφος 5,5 μηνών έχασε τη ζωή του όταν ο πατέρας του το ξέχασε στο αυτοκίνητο και πήγε στη δουλειά του.

Με ανάρτησή της στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram πήρε θέση για το πολύ δυσάρεστο συμβάν.

Αναλυτικά η ανάρτησή της:

«Πήρε χρόνο…

Πήρε χρόνο ακόμα και για εμένα να καταλάβω ότι είναι δικός μου –

Πήρε χρόνο για εμένα που τον είχα στην κοιλιά μου 9 μήνες, που του μιλούσα και του διάβαζα παραμύθια, που τον ένιωθα να στριφογυρίζει μέσα μου και καταλάβαινα πότε είχε λόξιγκα καιρό πριν τον πάρω αγκαλιά.

Για τον πατέρα του πήρε περισσότερο χρόνο η συνειδητοποίηση ότι έγινε μπαμπάς. Χρειάστηκε να αναπτύξει πρώτα μια στοιχειώδη επικοινωνία με το μωρό μας.

Πήρε χρόνο, αλλά είχαμε χρόνο.

Εγώ είχα τον χρόνο να καθίσω σπίτι και την δυνατότητα να τον παίρνω μαζί μου στην δουλειά.

Ο Βύρων είχε τον χρόνο να χτίσει σταδιακά την σχέση του λίγες ώρες κάθε μέρα μετά το γραφείο, γιατί δεν είχε χίλιες άλλες υποχρεώσεις στο σπίτι.

Είχαμε την πολυτέλεια του χρόνου που χρειαζόταν για να γίνουμε γονείς και να γίνουμε καλοί γονείς, όμως οι άνθρωποι που θρηνούν τον χαμό του παιδιού τους σήμερα, δεν είχαν χρόνο. Δεν είχαν βοήθεια. Δεν είχαν την υποστήριξη που δικαιούνταν από το κράτος.

Ήταν χαμένοι από χέρι…

Μπορούμε να καταδικάσουμε τον μπαμπά που έκανε το λάθος, αλλά θα ήταν πιο ωφέλιμο να εστιάσουμε στο πραγματικό πρόβλημα που τον οδήγησε εκεί, για να μην ξαναγίνει κάτι αντίστοιχο».