Ευαγγελία Συριοπούλου:«Η Ρενάτα αγαπήθηκε γιατί ο κόσμος την ένιωσε σαν δικό του άνθρωπο»

Είναι γνωστό ότι σε προσωπικό επίπεδο, είναι εδώ και χρόνια ευτυχισμένη με τον σύντροφό της Στράτο Πατσατζή για τον οποίο μιλώντας αποκλειστικά στο gossip-tv έχει μόνο τα πιο τρυφερά λόγια να πει. Η όμορφη ηθοποιός επίσης δεν κρύβει την επιθυμία της να αποκτήσει μία όμορφη οικογένεια στο μέλλον ενώ σε ό,τι αφορά την περίεργη κατάσταση που βιώνουμε λόγω πανδημίας, εύχεται σύντομα να ξεπεράσουμε όλοι αυτές τις δυσκολίες.

Όσο για τα επαγγελματικά της, η Ευαγγελία Συριοπούλου είναι στην πιο δημιουργική της περίοδο. Μιλάει για τον πρωταγωνιστικό της ρόλο στην επιτυχημένη σειρά του Alpha και δίνει μικρά… spoiler για το μέλλον της με τον Αχιλλέα. Απολαύστε την…

Για ακόμα μία χρονιά ενσαρκώνετε με απόλυτη επιτυχία τη Ρενάτα στην αγαπημένη σειρά tου Alpha, «Έλα στη θέση μου», η οποία για πέντε σεζόν βρίσκεται στην κορυφή της τηλεθέασης. Ποια είναι τα κοινά σας σημεία με εκείνη;

Τι είναι αυτό που δεν συγχωρεί η Ευαγγελία στη Ρενάτα σε ό,τι αφορά τη συμπεριφορά της;

Τον τελευταίο καιρό μου τα έχει “χαλάσει” η Ρενάτα. Αυτό που δεν μου αρέσει είναι που κρατά μυστικά και ταλαιπωρεί τον εαυτό της και τους γύρω της. Συμπεριφέρεται παρορμητικά και χάνει πολλές φορές το δίκιο της. Δημιουργεί εντάσεις, κάτι που εμένα με κουράζει ακόμα και ως σκέψη.

Ο συγκεκριμένος ρόλος σας καθιέρωσε στη συνείδηση του κόσμου, παρ’ όλο που γίνατε γνωστή ως Άννια Λίσιτσα στην κωμική σειρά «Το σπίτι της Έμμας» στο πλευρό του Γιάννη Μπέζου. Εξαργυρώνετε αυτή την επιτυχία σας στην καθημερινότητά σας; Σας αναγνωρίζουν στον δρόμο; Σας χαιρετούν; Σας φωνάζουν… Ρενάτα;

Τα τελευταία χρόνια έχω λάβει πολύ μεγάλη αγάπη από τον κόσμο. Η Ρενάτα αγαπήθηκε γιατί ο κόσμος την ένιωσε σαν δικό του άνθρωπο. Το κορίτσι της διπλανής πόρτας. Ναι, κάθε μέρα ακούω υπέροχα σχόλια που με κάνουν πολύ ευτυχισμένη. Η προσπάθεια που κάνουμε καθημερινά όλοι στη σειρά, έτσι ώστε να περάσουν οι θεατές μια ώρα ψυχαγωγίας και ξεγνοιασιάς μπροστά από την τηλεόραση δεν πάει χαμένη.

Το δυο πρώτα χρόνια με φώναζαν Ρενάτα τώρα πια με ξέρουν με το μικρό μου όνομα.

Για χάρη της υποκριτικής, αφήσατε το πρώτο σας επάγγελμα, αυτό της νηπιαγωγού. Σας κόστισε αυτή η επιλογή ή δεν μετανιώνετε για κανέναν λόγο;

Ποτέ δεν το μετάνιωσα. Δε θα μπορούσα να σκεφτώ τον εαυτό μου σε κάτι άλλο. Η υποκριτική για μένα είναι ένας δρόμος γεμάτος φως που αντανακλά στην ψυχή μου και με κάνει καλύτερο άνθρωπο πνευματικά και ψυχικά. Ένας τόπος ονείρων που δεν θέλω να φύγω από εκεί. Ένα παιχνίδι που δεν έχει τελειωμό. Κάτι καινούριο εμφανίζεται απρόσμενα στο δρόμο μου, το οποίο με κάνει να βρίσκομαι συνέχεια σε εγρήγορση και σε μια συνεχή αναζήτηση…