Ευθαλία Παπακώστα: «Μου ζήτησαν σε οντισιόν να κάνω πράγματα που δεν πρέπει»

Η Ευθαλία Παπακώστα, η οποία τη φετινή χρονιά υποδύεται την Όλγα στην επιτυχημένη σειρά του MEGA «Μαύρο Ρόδο» μίλησε για τα δύσκολα παιδικά χρόνια, τις σπουδές της στην Αμερική και τα σχέδιά της για το μέλλον.

Η νεαρή ηθοποιός Ευθαλία Παπακώστα παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό «ΟΚ!».

Τα παιδικά σου χρόνια πώς ήταν; Έχεις μιλήσει για την απώλεια της μητέρας και του πατέρα σου.

Η αλήθεια είναι πως έχω ζήσει αρκετά πράγματα, αλλά δεν θα ήθελα να ονομάσω τις απώλειες. Είναι γεγονότα πολύ σημαντικά για εμένα και θα ήθελα να μην αναφέρομαι πια σε αυτά. Μπορώ να σου πω όμως σε ένα γενικότερο πλαίσιο πως όταν ήμουν παιδί δεν ένιωσα να «βαριέμαι» ποτέ, εύχομαι να το αισθανόμουν. Υπήρξε μια σειρά από δυστυχή γεγονότα που όμως με έκαναν πιο δυναμική, από την άλλη μου πήραν και μια παιδικότητα που θα ήθελα να ζήσω.

Τις δυσκολίες αυτές λοιπόν πώς τις διαχειρίστηκες;

Θυμάμαι από 4 χρόνων να είμαι με ένα βιβλίο στο χέρι. Το διάβασμα με βοηθούσε πολύ. Από 5 ετών διάβαζα πια κανονικά βιβλία. Επειδή το περιβάλλον στο σπίτι δεν ήταν και το καλύτερο, θυμάμαι επίσης να κοιμάμαι και σε σπίτια φίλων, γεγονός που με βοηθούσε πολύ. Εκεί υπήρχε πολλή ζωή και χαρά.

Αδέλφια έχεις;

Δεν έχω δυστυχώς αλλά πολύ θα ήθελα. Ζήλευα τους φίλους μου που είχαν. Όταν ήμουν μικρή, τα πήγαινα πολύ καλά με τα αγόρια και νομίζω ότι θα είχε πολλή πλάκα να έχω έναν μικρότερο αδελφό.

Τι σου δίνει δύναμη στη ζωή σου;

Όταν σε χτυπάνε τέτοιες συμφορές, όπως οι δικές μου, απλά κάνεις υπομονή. Προσωπικά κλείνω τα μάτια και περιμένω να περάσει. Προχωράει η ζωή και δεν το καταλαβαίνεις καν. Όλα κάνουν κύκλους. Τίποτα δεν είναι σταθερό στη ζωή. Πλέον βασίζομαι πολύ στον εαυτό μου. Προσπαθώ να βρίσκω σε όσα συμβαίνουν στη ζωή μου την ισορροπία μέσα μου.

Θα έλεγες πως γεννήθηκες για να γίνεις ηθοποιός ή προέκυψε η επιθυμία στην πορεία της ζωής σου;

Είναι πολύ βαρύγδουπο να πω ότι γεννήθηκα για αυτό. Σίγουρα γεννήθηκα με κάποια χαρακτηριστικά που πράγματι με βοηθάνε πολύ στην υποκριτική τέχνη. Ας πούμε, είμαι παρατηρητική, με ενδιαφέρει η φύση του ανθρώπου, είμαι ευαίσθητη, αντιλαμβάνομαι τις λεπτομέρειες. Πλέον δεν έχω δεύτερες σκέψεις για τον δρόμο που ακολούθησα. Στα 17 συνειδητοποίησα πως θα γίνω ηθοποιός. Ήμουν στη Β’ Λυκείου και κάθε Τετάρτη έπαιρνα το μετρό από τα βόρεια προάστια όπου έμενα μετά το σχολείο και πήγαινα στην Ομόνοια, στο Θέατρο Αλλαγών, για να κάνω μαθήματα υποκριτικής με τον Θοδωρή Αθερίδη. Εκεί ένιωσα πολύ οικεία και ζεστά. Τότε κατάλαβα ολοκληρωτικά πως αυτό θα κάνω.

Πώς θα αντιδρούσες αν ένας σκηνοθέτης σού ζητούσε να γδυθείς για μια σκηνή;

Δεν έχω μεγάλη συμπάθεια στο γυμνό, να πω την αλήθεια. Πρέπει να υπάρχει κάποιος πολύ συγκεκριμένος λόγος για να το κάνω και να νιώθω ασφάλεια με τον σκηνοθέτη. Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζω γενικά είναι πως με κάθε καινούριο ρόλο νιώθω σαν να ξεκινάω από την αρχή. Είναι σαν να έχω μηδέν εμπειρία και αποτελεί για μένα ένα στοίχημα από την αρχή. Μέχρι την πρώτη ημέρα των γυρισμάτων και να με δω μπροστά στην κάμερα υπάρχει ανασφάλεια, νιώθω πως δεν θα τα καταφέρω. Κάθε νέος ρόλος είναι σαν bungee jumping για εμένα, πέφτω στο κενό και όλα είναι από την αρχή.

Σπούδασες υποκριτική και σκηνοθεσία με υποτροφία στο Bard College της Νέας Υόρκης. Πώς και δεν κυνήγησες καριέρα στην Αμερική;

Έχω γεννηθεί στη Νέα Υόρκη αλλά μεγάλωσα στην Αθήνα. Φύγαμε από την Αμερική όταν ήμουν μηνών με την οικογένειά μου, έχω όμως την υπηκοότητα και ήταν πιο εύκολο για εμένα να κάνω αιτήσεις εκεί. Ήθελα να επιστρέψω για λίγο στην αφετηρία μου, ας πούμε. Εκεί διαμορφώθηκα ως ηθοποιός. Ήμουν όμως ένα αντικοινωνικό πλάσμα που δούλευε και διάβαζε πολύ. Έπεσα με τα μούτρα σε αυτό το κομμάτι, ήταν η προτεραιότητά μου. Στη σχολή μου όλοι γράφαμε σενάρια, σκηνοθετούσαμε, διαβάζαμε φιλοσοφία και προσπαθούσαμε αυτό να το περάσουμε στους χαρακτήρες που υποδυόμασταν. Ήταν σπουδές που με διαμόρφωσαν και με έκαναν να νιώσω καλλιτέχνης και όχι απλά ηθοποιός. Εκεί έμαθα να διεκδικώ την καλλιτεχνική μου αξία, δεν είμαι απλά ένα όργανο που θα τελέσει αυτό που θα του δοθεί. Να πω όμως πως δεν ολοκλήρωσα τις σπουδές μου γιατί άρχισα να δουλεύω ως ηθοποιός σε μια παράσταση. Όταν το ανακοίνωσα στους καθηγητές μου, ήταν πολύ θετικοί για την απόφασή μου και όλοι μου είπαν πως ήταν καλό να προχωρήσω. Είχα πάρει τόσα εφόδια που ήμουν έτοιμη να βγω και να κυνηγήσω στην πράξη τη δουλειά μου εκεί αλλά με ενδιέφερε περισσότερο η ποιότητα της ζωής μου και όχι απλά να λέω πως δουλεύω στην Αμερική. Έφυγα από τη Νέα Υόρκη γιατί πίστευα πως στην Αθήνα μπορούσα να κάνω περισσότερα πράγματα και δεν το μετανιώνω.

Μεγαλώνοντας θα άφηνες την υποκριτική για τη σκηνοθεσία;

Δεν σκοπεύω να αφήσω την υποκριτική. Ευχής έργον θα είναι να παίζω μέχρι τα 90 μου. Θα ήθελα να υπάρχουν στη ζωή μου παράλληλα. Αυτή την περίοδο συζητάω με έναν παραγωγό για να σκηνοθετήσω στο θέατρο του χρόνου. Θέλω να είναι κάτι που θα έχει νόημα, γιατί η σκηνοθεσία λειτουργεί ως τρόπος έκφρασης για εμένα.

Σε ερώτηση για το αν έχει δεχτεί κάποιου είδους παρενόχληση, είπε: «Γύρω στα 18-19 βίωσα κάποιες καταστάσεις που με έφεραν σε πολύ δύσκολη θέση. Σε οντισιόν, για παράδειγμα, έχει τύχει να μου ζητάνε να κάνω πράγματα που δεν θα έπρεπε, φυσικά και δεν τα έκανα αλλά δυστυχώς τότε λόγω ηλικίας δεν είχα τα εφόδια για να δω καθαρά τις καταστάσεις και να αμυνθώ όπως θα ήθελα. Πια έχω οχυρωθεί πολύ καλά και αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα απαντήσω πολύ επιθετικά. Θα έκανα καταγγελία, κάτι που δεν έκανα τότε, για να μην ξαναζήσει κάποια ανάρμοστη συμπεριφορά άλλη κοπέλα από το ίδιο πρόσωπο.

Αισθάνομαι πως τραυματίστηκα από τέτοιες συμπεριφορές και περίεργα βλέμματα. Προσπαθούσα να μην το σκέφτομαι και να το κρατάω μόνο για εμένα και δεν ήθελα να το μοιράζομαι με άλλους. Ευτυχώς πια είμαστε πολύ ευαίσθητοι με αυτά τα θέματα, αλλά ακόμη και σήμερα κάποιοι έχουν την πρόθεση αυτή».

Πηγή: «ΟΚ!»