Ευτυχία Φαναριώτη: «’Το καφέ της Χαράς’ έχει και φέτος επιτυχία, αλλά εκείνη η επιτυχία και η φρεσκάδα που είχε δεν υπάρχει τώρα»

Η Ευτυχία Φαναριώτη σε συνέντευξή της μίλησε για την επιτυχία που έχει σημειώσει Το καφέ της Χαράς, η οποία κατά τη γνώμη της δεν είναι τόση όση παλιά.

Ευτυχία Φαναριώτη: «’Το καφέ της Χαράς’ έχει και φέτος επιτυχία, αλλά εκείνη η επιτυχία και η φρεσκάδα που είχε δεν υπάρχει τώρα»

-Στο σίριαλ “Το καφέ της Χαράς”, σε παρακολουθήσαμε, ως μια άλλη “Ρόδη”.

Η “Ρόδη”, ήταν νησιώτισσα, γιατί έκανα τη Σκιαθίτικη προφορά, καθώς είμαι από τη Σκιάθο, ξαφνικά βρέθηκε να μιλάει με “λι” και “νι”. Αγαπούσα πολύ την πρώτη “Ρόδη”, πριν δεν υπήρχαν τα social media, τώρα που υπάρχουν μου δίνουν συγχαρητήρια, τους άρεσα περισσότερο. Αυτό μου είπαν κι οι δικοί μου, που για να πω την αλήθεια, έχω περισσότερη εμπιστοσύνη στη γνώμη τους. Παίρνουν τηλέφωνο τους γονείς μου και τους δίνουν συγχαρητήρια, λες και είμαι στο σχολείο. Μεγάλωσα στον Βόλο, η μαμά μου είναι από τη Σκιάθο, όπου πηγαίνουμε εκεί τα καλοκαίρια. Δεν το περίμενα να γίνει αυτός ο σχετικός χαμός. Στο ξεκίνημα, έκανε ένα “μπαμ”, όλη η σειρά, τώρα όλα τα sequel δεν έχουν την ίδια επιτυχία. “Το καφέ της Χαράς” έχει και φέτος επιτυχία, αλλά εκείνη η επιτυχία και η φρεσκάδα που είχε δεν υπάρχει τώρα, είναι σε άλλο επίπεδο.

-Για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό;

Γιατί έχουν περάσει τα χρόνια, έχουν αλλάξει οι χαρακτήρες. Οι παλιοί χαρακτήρες είναι ίδιοι, κι έχουν την ίδια επιτυχία. Ήρθαν καινούργια πρόσωπα, άλλη γενιά…

-Παίζει ρόλο η σύγκριση με τα καινούργια σίριαλ;

Όχι, πώς να τα συγκρίνεις; Ο Χάρης (Ρώμας) και η Άννα (Χατζησοφιά), το εξέλιξαν πάρα πολύ. Η σειρά, μετά από τόσο καιρό ολοκληρώνεται, στο 20ό επεισόδιο. Ήταν πάρα πολύ ωραία και για μένα που ήμουν κλεισμένη μέσα στο σπίτι, ήταν σαν να κάνω πάρτι, σαν να πηγαίνω εκδρομή. Περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει στη συνέχεια, με τη θεατρική περιοδεία μας το καλοκαίρι. Με το έργο “Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα κι ο κοντός”. Μια πανάκριβη παραγωγή που θέλουμε να συνεχίσουμε από τον Οκτώβριο στο θέατρο “Αλάμπρα”. Επίσης, θα κάνουμε κάτι με τη Λένα Αλκαίου, που λέγεται “Την πατρίδα μου έχασα”, μια εξαιρετική ιστορία, που την κάναμε με τραγούδια. Ο Δημήτρης Μαλισσόβας κάνει πολύ ωραία δουλειά, με κείμενα του Κώστα Μπαλαχούτη. Είπε στο Λοιπόν.