Γιάννης Βαρδής: «Με πιάνει το παράπονο που τα παιδιά μου δεν θα γνωρίσουν ποτέ τον πατέρα μου»

Καλεσμένος στην εκπομπή «Πάμε Δανάη» βρέθηκε το μεσημέρι της Τετάρτης ο Γιάννης Βαρδής.

Παραχωρώντας μία συνέντευξη εφ΄όλης της ύλης όπου μίλησε για όλους και για όλα.

Ο αγαπημένος τραγουδιστής μίλησε για την οικογενειακή ζωή με τα παιδιά του αλλά και για τη σχέση του με τα social media.

Ακόμα αναφέρθηκε στο πόσο του έχει στοιχίσει η απώλεια του πατέρα του.

Αλλά και την έκταση που πήρε η διαμάχη με την τελευταία σύντροφό του μετά τον χαμό του.

«Δεν έχουμε θέμα να φαίνονται στα social media τώρα αν υπάρχει μια επικινδυνότητα μέσα στα χρόνια, εύχομαι να μην είναι τόσο ακραίο.

Μοιραζόμαστε κάποιες ωραίες στιγμές και θέλουμε να φαίνονται τα παιδιά».

«Έχει αλλάξει η ζωή μου γιατί δεν ήξερα αν θα ήμουν καλός μπαμπάς. Θα μπορούσα να πω πως έχω γεννηθεί για αυτό το πράγμα, αλλά αυτό ήρθε στην πορεία.

Πριν έρθουν τα παιδιά στη ζωή μου δεν ήθελα να κάνω παιδιά. Δεν θέλω τα παιδιά μου να ζήσουν λάθη που έχω ζήσει εγώ».

Επτά χρόνια σχεδόν μετά τον θάνατό του Αντώνη Βαρδή, ο Γιάννης Βαρδής τον νοσταλγεί, αλλά τον θυμάται μόνο με τρυφερότητα:

«Τον έχω πολύ ζεστά και όμορφα στο μυαλό μου. Εζησα πολύ όμορφες στιγμές κοντά του και είμαι πάρα πολύ τυχερός που τον έζησα από τα 19 μέχρι τα 40 μου.

Τον σκέφτομαι καθημερινά αλλά με τις όμορφες στιγμές του. Πλέον δεν κωλύομαι να βλέπω βιντεάκια του ή να ακούσω τη φωνή του στο ραδιόφωνο, χωρίς να το αλλάξω.

Η απώλεια είναι απώλεια, δεν αλλάζει. Με πιάνει το παράπονο που τα παιδιά μου δεν θα τον γνωρίσουν ποτέ».

Λίγο πριν το κλείσιμο ωστόσο της συνέντευξης ο Γιάννης Βαρδής, ρωτήθηκε και αν μετάνιωσε για το γεγονός πως η διαμάχη του με την τελευταία σύντροφο του πατέρα του για τα περιουσιακά είδε το φως της δημοσιότητας είπε:

“Για το τι έκανα και το πως κινήθηκα δε μετάνιωσα στιγμή. Θα έκανα ακριβώς το ίδιο και τώρα.

Μετάνιωσα για τον ντόρο που έγινε, για το ότι πήρε έκταση. Έπιασα τον εαυτό μου, εκείνη την περίοδο που ζούσα και το πένθος μου, δε μπορούσα να το διαχειριστώ.

Ένιωσα άβολα. Ένιωσα πολύ άσχημα γιατί μίλαγα στα κανάλια και ένιωθα ότι δεν ήμουν εγώ. Έπρεπε να το σταματήσω αλλά έπρεπε και να γίνει.

Έπρεπε να γίνει γιατί όταν βγήκε η μια πλευρά και είπε κάποια πράγματα όπως τα είπε, έπρεπε να υπάρχει μια απάντηση.

Γενικά είμαι ένας άνθρωπος που προσέχω πάρα πολύ τι λέω και δε θα έβγαινα αν μια μερίδα κόσμου δε με πλησίαζε και δε μου έλεγε ότι πρέπει να απαντήσω γιατί φαίνοταν σαν να φταίω.

Εκεί είπα “όχι πρέπει να απαντήσω”. Με έπνιγε πραγματικά το δίκιο και έπρεπε να πω κάποια πράγματα όπως τα είπα τότε.

Δεν έχει αλλάξει αυτό. Θα άλλαζα μόνο και μετανιώνω για την έκταση που πήρε το θέμα που δε μπορούσα να το ελέγξω αυτό το πράγμα και ακόμα δε μπορώ.

Και πριν λίγες ημέρες που μίλησα κάπου, είδα ότι υπάρχει μια επαναλειψιμότητα που εμένα δε με ενδιαφέρει αυτή η γυναίκα καθόλου, δε με αφορά το τι κάνει, πως περνάει, πως ζει.

Με ενδιαφέρει το τι έγινε τότε. Πάλι όμως υπάρχει μια επανελειψιμότητα.

Μερικές φορές θέλω να πω το όνομά της και το σκέφτομαι αν θα το πω γιατί πάντα γίνεται αυτό το πράγμα. Δε μου αρέσει, δε θέλω να την αναφέρω”.