Γιώργος Χρυσοστόμου: «Μεγάλο σχολείο είναι η νύχτα, αλλά και μεγάλη ψυχική καταστροφή»

Ο Γιώργος Χρυσοστόμου, τον οποίο βλέπουμε φέτος στην συγκλονιστική σειρά Αγγελική. Στη συνέντευξή του χαρακτήρισε την υποκριτική πένθιμη δουλειά. Επίσης αναφέρθηκε στις διάφορες δουλειές που έχει ασχοληθεί κατά καιρούς.

Γιώργος Χρυσοστόμου: «Μεγάλο σχολείο είναι η νύχτα, αλλά και μεγάλη ψυχική καταστροφή»

«Η δουλειά τι είναι – βασικά πένθος. Γι’ αυτό έχει τόση εξωστρέφεια χαράς. Γιατί είναι βασικά πένθιμη δουλειά. Αρκετοί ηθοποιοί πίνουν. Το λέω γιατί και εγώ έχω κόψει το αλκοόλ εδώ και δυόμισι χρόνια. Επειδή είναι δύσκολα διαχειρίσιμο όλο αυτό, πας και το πνίγεις. Όλοι οι ηθοποιοί μετά από μία παράσταση πάνε ή να φάνε ή να πιούνε. Είναι μία διαδικασία πένθιμη. Είναι ξερίζωμα να φύγεις από το καμαρίνι από μια επαφή – μη επαφή με κόσμο.

Το θέατρο έχει να κάνει πολύ με την μοναξιά. Θες να είσαι με κόσμο, δεν μπορείς να συνδεθείς άμεσα με αυτόν και το θέατρο είναι ένα καλό υποκατάστατο. Γιατί είσαι με κόσμο αλλά και όχι, έχεις το τζάμι του τέταρτου τοίχου μπροστά», είπε χαρακτηριστικά.

«Πάντα έκανα τέσσερις δουλειές ταυτόχρονα. Έχει τύχει περίοδος που έκανα δύο παραστάσεις, τον κλόουν σε παιδικά πάρτυ, τον DJ σε μαγαζί και ήμουν και με τους “Άγαμους θύτες” κάθε Παρασκευή και Σάββατο. Έβλεπα κόσμο και δεν θυμόμουνα από που τους ήξερα. (…). Στη νύχτα έκλεισα 22 χρόνια.

Έχω σταματήσει να βγαίνω πριν από το πρώτο lockdown. Έφαγα overdose. Δε μου λέει τίποτα να πάω σε ένα μπαρ. Το έχω φάει με το κουτάλι. Μεγάλο σχολείο είναι η νύχτα, αλλά και μεγάλη ψυχική καταστροφή, αλκοόλ, τσιγάρο, πολύ άδειασμα. Η νύχτα είναι δαίμονας. Δαιμονοποιεί και δαιμονοποιείς κι εσύ. Χάνεις την εμπιστοσύνη στους ανθρώπους», τόνισε ο Γιώργος Χρυσοστόμου.

Ο λόγος που αποφάσισε να ασχοληθεί με την υποκριτική

«Έγινα ηθοποιός γιατί πίστευα ότι μόνο έτσι θα μου δώσουν σημασία. Μεγάλωσα σε μια πολύτεκνη οικογένεια. Οι γονείς μου έπρεπε να μοιράζουν την αγάπη τους επτά παιδιά. Στο σχολείο το bullying σε σχέση με τα ρούχα και τα χρήματα και το τι παπούτσι φοράς ήταν ισχυρό. Ειδικά στα 90s.

Η εικόνα είναι “ένα σχολείο μαζεμένο όλο μαζί και ο Γιώργος μόνος κάπου σε μια γωνιά”. Όταν είδα, λοιπόν, μετά από μια συμμετοχή σε μία σχολική παράσταση γιατί με θαύμαζαν και μου έδωσαν σημασία, είπα “εγώ αυτό θα το ρουφήξω”. Έτσι έγινε. Ακόμα το έχω αυτό το παιδί μέσα μου. Θα έπρεπε να έχω πει αρκετά μπράβο στον εαυτό μου.

Το σπίτι μου το έχω φτιάξει μόνος μου, την καριέρα μου την έχω φτιάξει μόνος μου. Θα έπρεπε να έχω πει “Γιώργο, μπράβο αγόρι μου! Έχεις καταφέρει πάρα πολλά και χωρίς την βοήθεια από πουθενά, ούτε οικονομική ούτε ψυχική”. Θα έπρεπε να το έχω αναγνωρίσει τον εαυτό μου, αλλά κάτι μέσα μου φοβάται ότι αν το αναγνωρίσω θα εφησυχάσω και δεν θα έχω άλλη εξέλιξη. Οπότε, το αφήνω σαν καύσιμο για να προσπαθώ κι άλλο. Ακόμα πιάνω τον εαυτό μου να ζηλεύει σα μικρό παιδί δουλειές άλλων, αυτό το παιδάκι μένει ακόμα λίγο παραπονεμένο» Είπε στο Gala.