Γιώργος Καπουτζίδης: «Η κακία υπάρχει έτσι κι αλλιώς, είτε μιλήσω εγώ είτε όχι»

Ο Γιώργος Καπουτζίδης μίλησε σχετικά με την απάντηση που έδωσε σε ομοφοβικό σχόλιο στη Eurovision και για τον τρόπο που υπερασπίζεται τη φωνή της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας

Ο Γιώργος Καπουτζίδης στην πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε στη Μαρία Κολλιάτσα για το περιοδικό Hello για την νέα του πραγματικότητα που είναι πολύ διαφορετική από το παρελθόν. Τώρα πια η άποψή του ακούγεται διαφορετικά και δεν μπορεί κάποιος να του επιβάλλει τη σιωπή για τις δηλώσεις του.

Παρουσίασες και τη Eurovision, που αγαπάς πολύ και που φέτος έπαιξε πολύ δυνατά. Με τη Μαρία Κοζάκου έχετε δέσει και το αποτέλεσμα ήταν υπέροχο. Απάντησες επίσης σε ένα ομοφοβικό σχόλιο, κάτι που έπαιξε εξίσου. Πιστεύεις τελικά ότι το να έχεις το θάρρος της γνώμης σου και να εκφράζεις ανοιχτά αυτό που πιστεύεις βοηθά στο τέλος της ημέρας ή δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο για να πει ο καθένας την κακία του;

Η κακία υπάρχει έτσι κι αλλιώς, είτε μιλήσω εγώ είτε όχι. Δεν θα την προκαλέσουμε όσοι έχουμε απλώς το θάρρος να μιλήσουμε. Παράδειγμα αποτελεί εκείνο το βίντεο από την περιγραφή μου στη Eurovision το 2006, όταν ένα αθλητικογράφος έκανε την πιο ομοφοβική δήλωση που έχει γίνει για άνθρωπο στην τηλεόραση και από κάτω έγραψαν ένα εκατομμύριο άνθρωποι. Έβριζαν εν χορώ! Δεν είχα προκαλέσει κάτι, απλώς έκανα τη δουλειά μου.

Έκανα μια μετάδοση, δεν βγήκα να πω κάτι προκλητικό. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι είχαν μέσα τους κακία και την έβγαλαν. Αυτό συνέβαινε ανέκαθεν. Αυτό που δεν συνέβαινε και πρέπει να το συνηθίσουν είναι ότι τώρα μιλάμε. Αν δεν τους αρέσει, το καταλαβαίνω απόλυτα, δεν είναι υποχρεωμένοι άλλωστε. Το «βούλωσ’ το» όμως που μπορούσαν να μου πουν κάποτε δεν μπορούν να μου το πουν τώρα. Αυτή είναι η νέα πραγματικότητα και καλούνται να προσαρμοστούν.

Αυτή είναι μια γενικότερη πρακτική, δεν αφορά μόνο τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Πάντα υπάρχουν άνθρωποι που κουνάνε το δάχτυλο.

Εγώ προσπαθώ να μην κουνάω το δάχτυλο σε κανέναν και να μην ασχολούμαι με πράγματα τα οποία δεν γνωρίζω. Δεν βγήκα να πω τι να κάνουμε με τα εμβόλια ή ποια θέση να πάρουμε στον πόλεμο της Ρωσίας με την Ουκρανία. Δεν τοποθετούμαι δημόσια επί παντός του επιστητού. Το συγκεκριμένο θέμα το γνωρίζω, με αφορά και γι’ αυτό μιλώ. Μάλιστα, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, δεν το κάνω για να αλλάξω τη γνώμη κάποιων.

Το κάνω γιατί ξέρω ότι υπάρχουν νέοι άνθρωποι που περνούν δύσκολα και, κάθε φορά που μιλώ, παίρνουν λίγη δύναμη παραπάνω. Το γνωρίζω διότι μου το λένε. Ίσως η σημαντικότερη στιγμή για μένα φέτος ήταν όταν συνάντησα τους Υπερήφανους Γονείς, την ομάδα των γονιών που έχουν ΛΟΑΤΚΙ+ παιδιά, οι οποίοι ήταν παρόντες στο gay pride που παρουσίασα τον Ιούνιο. Ο τρόπος με τον οποίο με αγκάλιασαν αυτοί οι άνθρωποι και μου είπαν πόσο βοήθησα τα παιδιά τους ήταν ότι ωραιότερο για μένα. Τώρα, αν σε κάποιον δεν αρέσουν αυτά που λέω, δεν με πειράζει καθόλου. Εμένα με αφορά το πως με αγκάλιασαν αυτοί οι άνθρωποι. Εγώ μίλησα για εκείνους, όχι για να εισπράξω μπράβο από τα πάνελ.

Ήταν η επόμενη ερώτηση μου αυτή, αν πράγματι βοηθιέται ένα παιδί από όλη αυτή την ιστορία.

Πάρα πολύ! Το ξέρω πολύ καλά, πολύ καλύτερα από αυτούς που αναρωτήθηκαν δημόσια γιατί το είπα. Αυτό που έκανα εγώ βοηθά, το να απαντάς σε αυτό που είπα εγώ δεν βοηθά κανέναν.

Έχεις πλέον τη δύναμη να εκφράζεις με τη φωνή σου και ανθρώπους που δεν έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν.

Μόνο να εκφράζω αυτούς τους ανθρώπους θέλω, όχι να απαντώ στους άλλους.