Εκδικάζονται σήμερα οι αγωγές του Γιώργου Κιμούλη κατά της Ζέτας Δούκα, της Δώρας Χρυσικού, του Νίκου Ψαρρά αλλά και του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ).
Ο ηθοποιός Γιώργος Κιμούλης ζητά αποζημίωση ύψους 1,2 εκατομμυρίων ευρώ για ηθική βλάβη και διαφυγόντα κέρδη.
Υπενθυμίζεται ότι η ηθοποιός Ζέτα Δούκα ήταν εκείνη που έκανε την αρχή και κατήγγειλε ανοιχτά τον Κιμούλη για κακοποιητική συμπεριφορά.
Με τον τρόπο αυτό άνοιξε ο «ασκός του Αιόλου», με άλλους ηθοποιούς να αποκαλύπτουν τις δικές τους εμπειρίες με τον Κιμούλη.
Ανάμεσά τους, η Δώρα Χρυσικού και ο Νίκος Ψαρράς, οι οποίοι κινήθηκαν και νομικά εναντίον του, κάνοντας αγωγή.
Έξω από τα δικαστήρια βρέθηκε ο Κιμούλης μαζί με τον δικηγόρο του, Βασίλη Καπερνάρο. Ο ηθοποιός δήλωσε πως σέβεται το κίνημα του #MeToo ωστόσο υποστηρίζει πως οι καταγγελίες που τον βαραίνουν είναι ψευδείς και όσοι ευθύνονται γι’ αυτές θα πρέπει να τιμωρηθούν.
«Θεωρώ ότι το κίνημα #MeToo είναι ένα σπουδαίο κίνημα. Μετρά από περίπου δεκαεπτά χρόνια, από τότε που η Αμερικανίδα Μπερκ έβαλε τα θεμέλια. Έχει καθοδηγήσει πολλούς κακοποιητές και βιαστές στα δικαστήρια και τις φυλακές.
Παράλληλα όμως έχουν εμφανιστεί κάποια πρόσωπα που προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν αυτό το κίνημα», δήλωσε.
«Είναι στη φύση του ανθρώπου να ψεύδεται και να κάνει καταγγελίες ψευδείς. Τα πρόσωπα αυτά πέρα από το γεγονός ότι συκοφαντούν και προκαλούν ηθική βλάβη σε αυτούς που ψευδώς καταγγέλλουν, πρέπει να τιμωρούνται για να προστατευτεί αυτό το σημαντικό κίνημα», κατέληξε ο Κιμούλης.
Από την πλευρά του, ο δικηγόρος του ηθοποιού, Βασίλης Καρπενάρος ανέφερε: «Δεν δικαιολογείται μετά από δεκατρία χρόνια να πας σε μία εκπομπή και να λες αυτά που λες, όταν γνωρίζεις ότι αυτά δεν μπορούν να αποδειχθούν», αναφερόμενος στη Ζέτα Δούκα. «Είναι μία ταινία μικρού μήκους, ένα σκετσάκι που αποφάσισαν να συμπαίξουν αυτά τα τρία άτομα», πρόσθεσε ο ίδιος.
Στην κάμερα της εκπομπής «Το Πρωινό» μίλησε παλαιότερα ο Κιμούλης. Ο γνωστός ηθοποιός, αναφέρθηκε στην επιστροφή του στο θέατρο λέγοντας πως δεν έφυγε ποτέ.
«Έχω ακούσει αυτό το περί επιστροφής. Κάποιος επιστρέφει όταν από κάπου φεύγει, εγώ δεν έχω φύγει από κάπου. Δύο χρόνια που δεν έχω παίξει στο θέατρο, τον πρώτο χρόνο ήταν η καραντίνα που δεν έπαιζε κανείς και τον δεύτερο χρόνο ήταν η ταινία μου.
Ολοκληρώθηκε η ταινία και αποφάσισα να κάνω αυτό το οποίο θα έκανα πριν μας κλείσουν τα θέατρα», είπε ο Κιμούλης και πρόσθεσε: «Η συλλογικότητα είναι ίσως το πιο αναγκαίο σε αυτή τη δουλειά.
Η συλλογικότητα όμως είναι δύσκολο να επιτευχθεί, ιδίως στη σημερινή εποχή που ο άνθρωπος πιστεύει ότι συλλογικό σχεδόν κονιορτοποιεί το ατομικό του.
Έχει πειστεί ο σύγχρονος άνθρωπος ότι η συλλογικότητα να διαλύσει την προσωπικότητά του, την αυτονομία του. Λάθος και ελπίζω οι καινούριες γενιές να το καταλάβουν αυτό και να ανατρέψουν αυτή τη νοοτροπία».