Γιώργος Πάντζας: «Έχω δει τον πατέρα μου μαχαιρωμένο με ξιφολόγχη»!

Για την αγάπη του για τον κινηματογράφο και το θέατρο, την πορεία του, φιλίες και συνεργασίες με πασίγνωστους ηθοποιούς αλλά και τις μεγάλες δυσκολίες των παιδικών του χρόνων και την εξορία του πατέρα του μίλησε ο Γιώργος Πάντζας σε μία εξομολογητική συνέντευξη.

Ο γνωστός ηθοποιός Γιώργος Πάντζας ήταν καλεσμένος στην εκπομπή της ΕΡΤ «Στούντιο 4».

Σε ερώτηση για το ποια ήταν η θέση της γυναίκας στη χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου, απάντησε: «Στο θέατρο δεν είχαμε αυτές τις τάσεις βανδαλισμού εις βάρος της γυναίκας, εκεί ήμασταν ισότιμοι όλοι. Στο θέατρο πρέπει να υπάρχει πειθαρχία απέναντι στο κείμενο, στον σκηνοθέτη».

Μιλώντας για τα παιδικά του χρόνια και τους γονείς του, ο Πάντζας περιέγραψε τις δυσκολίες που υπήρχαν την περίοδο της κατοχής και μοιράστηκε σοκαριστικές ιστορίες σχετικά με τον πατέρα του, ο οποίος πέρασε δεκαεπτά χρόνια στην εξορία.

«Ο πατέρας μου επί κατοχής ήταν διωκόμενος, τον έχω δει με βγαλμένα νύχια, μαχαιρωμένο με ξιφολόγχη τέσσερις μήνες ετοιμοθάνατο από Ιταλούς φασίστες και Έλληνες συνεργάτες τους. Τα έχω δει αυτά, τα έχω ζήσει», είπε.

Στη συνέχεια μίλησε με συγκίνηση για τους γονείς του, τονίζοντας: «Η μάνα μου κι ο πατέρας μου ήταν μορφωμένοι άνθρωποι. Ο πατέρας μου μιλούσε δύο γλώσσες. Δεν προχώρησε παραπάνω γιατί ήταν αριστερός. Αγωνίστηκε με το ΕΑΜ. Ο θείος μου ήταν ο δεύτερος πατέρας μου».

Αναφερόμενος στην περίοδο της ζωής του βγαίνοντας από τη Δραματική Σχολή και ερωτηθείς αν αισθανόταν ότι είναι όλος ο κόσμος στα πόδια του, σημείωσε φανερά συγκινημένος ότι «στην καρδιά μου είναι, ποτέ στα πόδια μου. Εγώ στα πόδια τους ναι, αυτοί στα δικά μου όχι».

Επίσης, μίλησε με τα καλύτερα λόγια για τη σύζυγό του, με την οποία είναι μαζί 44 χρόνια: «Μόνο στην σκέψη ότι δεν θα είναι δίπλα μου με πιάνει πανικός. Πιστεύω ότι η γυναίκα είναι το ωραιότερο πλάσμα που δημιούργησε ο κόσμος. Χωρίς τη γυναίκα η ζωή θα ήταν άδεια».

Ο Πάντζας συγκινήθηκε όταν έκανε αναφορά στον Λάμπρο Κωνσταντάρα, με τον οποίο συνεργάστηκε πολλές φορές.

«Είναι ο άνθρωπος στον οποίο οφείλω όλη την κινηματογραφική μου καριέρα. Με έβαλε στην πρώτη ταινία, τα ‘Ερωτικά παιχνίδια’. Μια ημέρα έχουμε πάει κάπου εκεί στη Γλυφάδα να φάμε… Λαμπρούκο μου… Και μου λέει ‘Γιώργο μου δεν με χρειάζεσαι, τώρα μπορείς να πετάξεις μόνος σου’».