Γιώργος Παπαγεωργίου: «Δεν φοβόμαστε να ανέβουμε μαζί στην σκηνή με την Δανάη – Δεχτήκαμε πρόταση»

Οι Polkar είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο της ζωής του

«Αυτό που θέλουμε είναι να στήνεται ένα μεγάλο γλέντι για εμάς και τον κόσμο. Όποιος έχει βρεθεί στη συναλία των Polkar το καταλαβαίνει αυτό, έχει αυτό το κομμάτι του γλεντιού», είπε.

«Στο πίσω μέρος του μυαλού μου έχω πάντα ένα μικρό διάβολο, ο οποίος είναι έτοιμος να σαρκάσει και να τρολλάρει όποιο σοβαρό θέμα και να υπάρχει».

Ο ρόλος στην Σκοτεινή Θάλασσα

«Ο Χρήστος, ο ήρωάς μου στη σειρά, πάσχει από διπολική διαταραχή, έχει να διαχειριστεί την πάθησή του και όλα όσα ακούγονται για αυτόν. Έχει κενά μνήμης και προσπαθεί και ο ίδιος να κατλάβει εάν είναι ένοχος ή όχι. Δεν ξέρω ούτε εγώ ακόμη το τέλος της σειράς, δεν μου το έχουν πει οι σεναριογράφοι!», δήλωσε.

Όπως αποκάλυψε, έχει φάει «πόρτα» σε ρόλο μεγάλης τηλεοπτικής επιτυχίας. Ήταν να ερμηνεύσει τον ρόλο του αντίζηλου του πρωταγωνιστή. Όμως ο πρωταγωνιστής θεώρησε πως το κοινό θα ταυτιστεί με τον ρόλο του κι έτσι ο Γιώργος Παπαγεωργίου έμεινε εκτός.

Ο ηθοποιός συνεργάστηκε στο θέατρο με την μητέρα του, Φιλαρέτη Κομνηνού, στην παράσταση «Αρίστος»

«Στην αρχή ήταν αμήχανο. Κάναμε μία μεγάλη κουβέντα, αλλά τελικά είδα ότι αξίζει το ρίσκο να συνεργαστώ με την μητέρα μου. Δεν το μετανιώσαμε. Όταν περάσει η αμηχανία συνομιλούσαμε μεν επαγγελματικά, αλλά χωρίς να ακυρώνουμε τη σχέση μας. Καμιά φορά της έλεγα “ρε μάνα, αφού είπαμε δεν θα τον πάμε έτσι τον ρόλο” ή εκείνη μου έλεγε “ρε γιε μου, πάλι αυτή την σκηνή;”».

Ο ηθοποιός αναφέρθηκε και στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του. Θεωρεί ότι μοιάζει εξωτερικά με τον πατέρα του και τον χαρακτηρίζει ως ένα ευαίσθητο άνθρωπο, φανατικό των Polkar. Με τα αδέρφια του που ζουν στη Θεσσαλονίκη έχει πολύ καλή σχέση.

Ο Γιώργος Παπαγεωργίου μίλησε για το ενδεχόμενο συνεργασίας στο θέατρο με την Δανάη Μιχαλάκη

«Με την Δανάη θα παίζαμε μαζί σε παράσταση. Δεν έγινε, αλλά τελικά θα το κάνουμε σε άλλη παράσταση μετά από πρόταση που δεχτήκαμε. Δεν φοβόμαστε να ανέβουμε μαζί στην σκηνή με την Δανάη. Αυτό που φοβόμαστε και μάλλον δεν θα το κάνουμε ποτέ είναι να την σκηνοθετήσω. Το να είμαστε μαζί στην πρόβα και στο σπίτι με την Δανάη θα ήταν για μένα μία μικρή βόμβα. Όταν δουλεύεις πολύ, βλέπεις τον άνθρωπό σου αργά το βράδυ, αλλά μέσα στη μέρα φροντίζουμε να αναζητάμε ο ένας τον άλλον και ανταλάσσουμε φωτογραφίες».

Λατρεύει τον χαρακτήρα της Δανάης

«Είναι μεγάλο πειραχτήρι, δεν είναι αυτό που νομίζετε! Στην καραντίνα η Δανάη με τρόμαζε με μία περίεργη φωνή θρίλερ που θύμιζε την ταινία του Εξορκιστή κι εγώ τρόμαζα κανονικά. Έχουμε μαλώσει γι’ αυτή την φωνή. Της έλεγα “τι θέλεις; να βλέπω εφιάλτες;”».