Μάρα είναι μόνο μία -θα το πω γιατί και την ξέρω χρόνια και έχουμε φάει και διασκεδάσει πολλές φορές μαζί την τελευταία δωδεκαετία και αρχισυντάκτρια στο περιοδικό της ήμουν και μου έχει φερθεί σαν μαμά και γιατί, απ’ όλα όσα κατέχει και κατέχει πολλά, τα πτυχία της και μόνο δεν παίζονται-και δεν θα μπορούσε παρά να δώσει μια συνέντευξη που να βγάζει… τίτλο.
Αλήθεια ή ψέμα, η Μάρα Μεϊμαρίδη που το μπεστ σέλερ της «Οι μάγισσες της Σμύρνης» ανεβαίνει στο θέατρο με πρωταγωνίστρια τη Σμαράγδα Καρύδη, προέβη σε μια αποκάλυψη που για πολλούς ήταν σοκ: δήλωσε ευθαρσώς πως κατάφερε κι έκανε τρεις επιτυχημένους γάμους με «μαγιολίκια», που θα τα ‘λεγε και η Σμαράγδα στην παράσταση. Συγκεκριμένα, με το «ξόρκι της αγάπης» (μη με ρωτάτε, ενάμιση-δυο χρόνια, ήμουν υπεύθυνη για όσα γράφονταν στο Mara’s Life, αλλά… ανεπίδεκτη μαθήσεως). Στο διά ταύτα: Σε συνέντευξή της, η συγγραφέας, ανθρωπολόγος -και όχι μόνο- μίλησε εφ’ όλη της ύλης. Διαβάστε ακολούθως τα καλύτερα:
Τα έχετε χρησιμοποιήσει κι εσείς τα ξόρκια;
«Και τις τρεις φορές που παντρεύτηκα, το έκανα με ένα ξόρκι που λέγεται το «αστέρι της αγάπης». Καθόμασταν μόνες μας και ανάβαμε ένα κεράκι. Βάζαμε τα αρώματα μας, τα φίλτρα για να βοηθήσουμε τον εγκέφαλο να χαλαρώσει. Ηρεμούσαμε με αναπνοές και βάζαμε τη φωτογραφία της θείας στην απέναντι καρέκλα. Και λέγαμε: «Κατίνα, στείλε μου έναν άνδρα. Τον θέλω έτσι κι έτσι κι έτσι». Το ξόρκι αυτό είχε δυσκολίες. Δεν καθόμασταν τελευταία στιγμή, να σκεφτούμε πώς τον θέλαμε. Καθόμασταν επί μέρες πριν και γράφαμε στο παπύρι τι ακριβώς θέλαμε. Εστιάζαμε».
Και μετά;
«Καταγράφαμε τα σημαντικά. Οταν είσαι πιτσιρίκα θες ψηλό, ξανθό, γυμνασμένο, με λεφτά, που να υπακούει σε όλες τις διαταγές. Οχι. Τα σημαντικά είναι να μην έχει ψυχασθένειες, να μην είναι κανένας μαμάκιας, να μην είναι πουτούδης, δηλαδή γυναικάς, να μην είναι τζογαδόρος. Βλέπαμε εικόνες την ώρα που μιλάγαμε στην Κατίνα, ότι είχαμε έναν άνδρα, τον αγκαλιάζαμε, τον παντρευόμασταν, κάναμε παιδιά. Το ξόρκι είναι του 1100 κι όμως σήμερα αν διαβάσεις το «Νeuroscience» σου λέει ότι ο εγκέφαλος, αυτό το εξαίρετο όργανο, δεν αντιλαμβάνεται τι είναι φαντασία και τι πραγματικότητα. Τα μπερδεύει. Και το ασυνείδητο θα λειτουργήσει με την εικόνα που δίνει ο καπετάνιος».
Τόσο απλά;
«Το δεύτερο που κάναμε ήταν ότι δεν λέγαμε απλώς το ξόρκι, το ζούσαμε, κλαίγαμε με αναφιλητά. Από την ψυχή μας μιλούσαμε. «Κατίνα, λυπήσου τη μοναξιά μου, νέα κοπέλα είμαι κι εγώ». Αυτή η δόνηση είναι συμπαντική. Φεύγαμε από το δεύτερο τσάκρα, πηγαίναμε στο τρίτο, τέταρτο, πέμπτο -εκεί γινόταν το ξόρκι- και πήγαινε προς το λευκό. Δεν προλάβαινες να σηκωθείς από την καρέκλα σου και ερχότανε αυτό ακριβώς που είχες ζητήσει. Έτσι παντρεύτηκα τρεις φορές. Και σε κάθε φάση της ζωής μου ήθελα διαφορετικό σύντροφο. Έβρισκα, λοιπόν, ακριβώς αυτό που ήθελα», ολοκληρώνει.