16 Μαΐου 2019 18:29
Ηράκλειο. Σαφώς πρόκειται για μια πόλη όπου αξίζει να ζεις. Είναι ένας τόπος λεβεντιάς και αρχοντιάς με τη δική του, μακρά ιστορία και αξιοθέατα που σε μαγεύουν και είναι βέβαιο πως θα καταγράψεις στον φακό σου. Είναι το μαγικό μέρος όπου νιώθεις ελεύθερος να ταξιδέψεις στο μεγαλείο του παρελθόντος, στην αληθινή αίγλη, να μυηθείς στη λέξη που χαρακτηρίζει όλον τον νομό: πάθος. Mάλιστα -και αξίζει να το γνωρίζεις από την αρχή στον οδηγό που έχει ετοιμάσει για τα μάτια σου το iciao.gr – η πόλη του Ηρακλείου ανακηρύχθηκε για το έτος 2017 ως η ταχύτερα τουριστικά αναπτυσσόμενη περιοχή στην Ευρώπη.
Σύμφωνα, δε, με την γενική κατάταξη, αναδείχθηκε ως 20ή σε επισκεψιμότητα περιοχή στην Ευρώπη, ως 66η περιοχή στον πλανήτη και ως 2η στην Ελλάδα για το έτος 2017, με 3,2 εκατομμύρια επισκέπτες. Στα plusτου, φυσικά και το ότι είναι η 19η πόλη σε επισκεψιμότητα στην Ευρώπη για το 2018 με 3,4 εκατομμύρια επισκέπτες.
– Η οδός 25ης Αυγούστου με τα υπέροχα νεοκλασικά, την ενετική Λότζια και τον ναό του Αγίου Τίτου, που συνδέει το Ενετικό λιμάνι με την πλατεία των λιονταριών, τη λεγόμενη «Ρούγα Μαΐστρα» κατά την Ενετοκρατία, δεν υπάρχει περίπτωση να σε αφήσουν αδιάφορο. Θα σεργιανίσεις και θα θελήσεις να μάθεις την πικρή, ωστόσο, ιστορία του ωραιότερου ίσως δρόμου του νομού: Το σημερινό όνομά του το πήρε από τα τραγικά γεγονότα που συνέβησαν στις 25 Αυγούστου 1898, την ημέρα εορτής του Αγίου Τίτου, όταν ο Οθωμανικός όχλος έσφαξε εκατοντάδες χριστιανούς Κρητικούς, 17 Άγγλους στρατιώτες και τον υποπρόξενο της Αγγλίας Λυσίμαχο Καλοκαιρινό, ενώ όλα τα σπίτια και τα καταστήματα των Χριστιανών της πόλης λεηλατήθηκαν.
– Συνεχίζουμε με το περίφημο Αρχαιολογικό Μουσείο της περιοχής Συγκαταλέγεται στα πιο μεγάλα και αξιόλογα μουσεία στην Ελλάδα και σε ένα από τα σημαντικότερα στην Ευρώπη. Εδώ παρουσιάζεται σχεδόν στο σύνολό του ένας απ’ τους αρχαιότερους πολιτισμός, ο μινωικός βεβαίως. Πρόκειται για το κατεξοχήν μουσείο του Μινωικού πολιτισμού, με εκθέματά του περιλαμβάνουν αντιπροσωπευτικά δείγματα από όλες τις περιόδους της κρητικής προϊστορίας και ιστορίας και καλύπτουν περίπου 5.500 χρόνια, από τη νεολιθική εποχή μέχρι τους ρωμαϊκούς χρόνους. Με άλλα λόγια, εδώ θα αντικρίσεις (και θα θαμπωθείς από) το μεγαλείο της μινωικής τέχνης.
– Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Οπωσδήποτε κατά την παραμονή σου στον νομό θα το επισκεφτείς. Πρόκειται, εξάλλου, για το μοναδικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στη λεβεντογέννα Κρήτη. Kατά καιρούς, δε, φιλοξενεί διάφορα events -όπως π.χ. τις ημέρες του Πάσχα- που μας μεταφέρουν σε προϊστορικούς χρόνους. Σημειωτέον, διαθέτει ζωολογικό, βοτανικό, παλαιοντολογικό – γεωλογικό και ορυκτολογικό τμήμα. Είναι ένας πραγματικός «ναός» επιμόρφωσης για μικρούς και μεγάλους.
– Η φωτογραφία στην Κρήνη Μοροζίνι είναι απλώς must: η γκράντε ατραξιόν της πλατείας Λιονταριών (Ελευθερίου Βενιζέλου) απέναντι από τη Βασιλική του Αγίου Μάρκου, στο κέντρο του Ηρακλείου, θεωρείται ένα από τα ωραιότερα ενετικά μνημεία του Χάνδακα (Ονομασία του Ηρακλείου Κρήτης κατά τη Βυζαντινή περίοδο) και σώζεται σε πολύ καλή κατάσταση. Πλην όμως, ο λόγος κατασκευής δεν ήταν αισθητικός, αλλά η παροχή νερού στην πόλη του Ηρακλείου. Το νερό ερχόταν από το βουνό Γιούχτας στις Αρχάνες με ένα υδραγωγείο 15 χιλιομέτρων που έφτανε στο Ηράκλειο.
– Συνεχίζουμε με το σημαντικότερο αξιοθέατο όλων και ένα απ’ τα σημαντικότερα του πλανήτη. Θα ήταν αδύνατο να μη γίνει αναφορά στα, μυθικής ομορφιάς και ιστορίας, ανάκτορα της Κνωσού. Το μινωικό ανάκτορο είναι ο κύριος επισκέψιμος χώρος της Κνωσού (ή Κνωσσού), σημαντικής πόλης κατά την αρχαιότητα, με συνεχή ζωή από τα νεολιθικά χρόνια έως τον 5ο αιώνα. Χτισμένο στον λόφο της Κεφάλας, με εύκολη πρόσβαση στη θάλασσα και στο εσωτερικό της Κρήτης, κατά την παράδοση, υπήρξε η έδρα του σοφού βασιλιά Μίνωα. Συναρπαστικοί μύθοι, του Λαβύρινθου με το Μινώταυρο και του Δαίδαλου με τον Ίκαρο, συνδέονται με το ανάκτορο της Κνωσού και ελκύουν εκατομμύρια απ’ όλον τον κόσμο.
Φρούριο Κούλες
Δεν θα γινόταν να μη σταθούμε στο επιβλητικό μεσαιωνικό Φρούριο Κούλες, που στέκει αγέρωχο στην αρχή του δυτικού λιμενοβραχίονα του Ηρακλειώτικου λιμανιού. Το αρχικό του όνομα είναι Rocca al Mare, δηλαδή Φρούριο της Θάλασσας, όπως το ονόμασαν οι ιδρυτές του Ενετοί. Ο Μεγάλος Κούλες, όπως τον έλεγαν, δεν ήταν ο μοναδικός άρχοντας του λιμανιού. Απέναντι του, στη σημερινή Μαρίνα, υπήρχε μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα ένα δεύτερο μικρότερο φρούριο, ο μικρός Κούλες, το οποίο γκρεμίστηκε για να φτιαχτεί νεότερη αποβάθρα στο σημερινό λιμάνι. Ο Κούλες είναι κτισμένος στη θέση ενός άλλου στρογγυλού πύργου με επάλξεις.
Ας δούμε όμως την εξέλιξη του φρουρίου, ως κτίριο κι ως παράγοντα διαμόρφωσης των ιστορικών γεγονότων. Είναι γνωστό ότι στη μινωική εποχή, η Κρήτη δεν διέτρεχε καμιά απειλή από εξωτερικούς εχθρούς, άρα δεν υπήρχε η ανάγκη οχύρωσης των λιμανιών της. Η ίδια κατάσταση επικρατούσε ως τη ρωμαϊκή εποχή και τη Α Βυζαντινή περίοδο. Η κατάσταση αυτή άρχισε να ανατρέπεται όταν εμφανίστηκαν στη Μεσόγειο οι πειρατές. Έτσι, έκτοτε γεννήθηκε η ανάγκη οχύρωσης των πόλεων και των λιμανιών τους. Αυτό όμως δεν έγινε στον βαθμό που έπρεπε από τους Βυζαντινούς, οι οποίοι ήταν απασχολημένοι με τα εσωτερικά προβλήματα και τον κίνδυνο των Οθωμανών. Έτσι η Κρήτη σύντομα (824 μ.Χ.) έπεσε στα χέρια των Αράβων, οι οποίοι λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τα φρούρια.
Οι Άραβες οχύρωσαν το Ηράκλειο με τείχος και τάφρο και το κατέστησαν κέντρο των πειρατικών τους επιδρομών. Το Ηράκλειο ονομάστηκε τότε Χάνδακας. Μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες, οι Βυζαντινοί ανέκτησαν τον Χάνδακα με τον Νικηφόρο Φωκά το 961, ενώ μετά από 250 χρόνια το Ηράκλειο κατακτήθηκε από τους Γενουάτες και μετά από λίγα χρόνια από τους Ενετούς. Οι νέοι κατακτητές έφτιαξαν νέα τείχη, τα οποία ήταν επιβλητικά και ο Χάνδακας ονομάστηκε Μεγάλο Κάστρο. Για τη μεγαλύτερη ασφάλεια του λιμανιού, κατασκεύασαν το περίφημο φρούριο Rocca al Mare. Αυτό ήταν αρχικά ο μικρός πύργος που αναφέραμε προηγουμένως. Και ιδού οι Κούλες!
Ντονατέλλα Αδάμου
