Η Έκθεση για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, έχει και τα ρούχα της Ελένης Τοπαλούδη

Στις 25 Νοεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, εγκαινιάζεται η έκθεση She’s gone (Για ένα αδειανό πουκάμισο) η οποία τελεί

υπό την Αιγίδα της A.Ε. της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου.

Η Πρεσβεία του Ισραήλ στην Ελλάδα και το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης συνδιοργανώνουν

την παρουσίαση στην Ελλάδα της διεθνούς έκθεσης She’s gone που ξεκίνησε στο Ισραήλ και στέλνει

ένα ισχυρό μήνυμα ενάντια στο παγκόσμιο φαινόμενο της έμφυλης βίας και των γυναικοκτονιών που διαπράττονται από συζύγους, συντρόφους και άλλα μέλη της οικογένειας.

Το She’s gone (Για ένα αδειανό πουκάμισο) είναι ένα παγκόσμιο έργο που ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο, από πόλη σε πόλη, μια διαμαρτυρία για το παγκόσμιο φαινόμενο των γυναικοκτονιών και μια κραυγή σιωπής εκ μέρους όλων των αθώων θυμάτων που δολοφονήθηκαν μόνο και μόνο επειδή ήταν γυναίκες.

Δημιουργοί εγκατάστασης είναι οι Ισραηλινοί Keren Goldstein, σκηνοθέτις ντοκιμαντέρ και ακτιβίστρια κατά της έμφυλης βίας και ο Adi Levy, συν-διευθυντής της έκθεσης και σχεδιαστής.

Η έκθεση αποτελείται από  ρούχα, που φορούσαν οι δολοφονημένες γυναίκες.  Ένα πράσινο μπλουζάκι, ένα παλτό από ψεύτικη γούνα, ένα μακρύ κεντημένο φόρεμα, ένα τζιν παντελόνι, ένα τυχερό φούτερ, φορεμένο πριν από κάθε διαγώνισμα, ένα τοπ και ένα σακάκι, αγορασμένα ειδικά για γάμο. Τα ρούχα αυτά είναι σιωπηλές μαρτυρίες από ζωές γυναικών γεμάτες νόημα, ελπίδες και όνειρα, που αφαιρέθηκαν απότομα και βίαια. Κρατούν μέσα τους ιστορίες απουσίας, θλίψης και ορφάνιας.

Σε κάθε ρούχο τοποθετείται μια μικρή ετικέτα με το όνομα του θύματος, την ημερομηνία, τον τρόπο

και το όργανο της δολοφονίας, καθώς και την ποινή του

δικαστηρίου, εφόσον υπάρχει –ορισμένες περιπτώσεις δεν έχουν ακόμα διαλευκανθεί.

Για την Ελλάδα, ένα ρούχο της Ελένης Τοπαλούδη, η δολοφονία της οποίας συγκλόνισε την κοινή γνώμη, το 2018, περιλαμβάνεται στην έκθεση, ευγενική προσφορά της οικογένειάς της, με τη συνεργασία της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων.

Στο ηχητικό μέρος της έκθεσης ακούγονται νανουρίσματα τραγουδισμένα από γυναίκες σε διάφορες γλώσσες, εβραϊκά, αραβικά, αμχαρικά, ρωσικά, περσικά, ρουμανικά, μαροκινά αραβικά, γερμανικά και ελληνικά, ένας ύστατος φόρος τιμής σε όλες τις γυναίκες θύματα βίας.