Η εξομολόγηση ψυχής του Ετεοκλή Παύλου: “Όταν έρθεις κοντά με την παγωμάρα και το κρύο του θανάτου δεν την ξεχνάς”

Ο Ετεοκλής Παύλου μίλησε Για τις δύσκολες στιγμές που πέρασε ύστερα από τον ακρωτηριασμό του ποδιού του αλλά και για τους ανθρώπους που του στάθηκαν σε αυτή την πολύ δύσκολη στιγμή

Για πολλούς ανθρώπους είσαι πρότυπο ζωής. Από πού αντλείς δύναμη;

Όταν έρθεις κοντά με τον θάνατο, αυτή την παγωμάρα και το κρύο του θανάτου, ότι εδώ τελειώνει η ζωή σου, δεν θα την ξεχάσεις ποτέ, αφού τελικά κερδίσεις τη μαχη και επιζήσεις. Δεν νομίζω ότι με τις δικές μου πλάτες άντεξα αυτό τον αγώνα, ούτε τις μνήμες, αλλά μόνο με την πίστη μου και τη βοήθεια του Θεού. Όποιος έχει έρθει κοντά στον θάνατο και ο Θεός τού δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία για να ζήσει δεν έχει χάσει, αλλά έχει κερδίσει το πραγματικό νήμα της ζωής. Είδα το θαύμα της πίστης μέσα στο νοσοκομείο όταν έχασα το πόδι μου. Και να σκεφτείς ότι πριν από αυτό το τραγικό συμβάν γκρίνιαζα για την καθημερινότητα. Νιώθω ευλογημένος όχι μόνο γιατί επιβίωσα, αλλά και γιατί γνώρισα τη γυναίκα μου, έκανα την κόρη μου, εργάζομαι και ζω την οικογένεια μου.

Τις δύσκολες μέρες στο νοσοκομείο με στήριξαν πολύ τα βιβλία ψυχολογίας που διάβασα, γιατί μου έδιναν απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα που είχα. Ήταν οι πολύτιμοι φίλοι μου. Η οικογένεια μου επίσης ήταν το Α και το Ω στην περιπέτεια μου. Όταν κλείνουν οι πόρτες του νοσοκομείου, μένεις εσύ και η οικογένεια σου. Στα δυσάρεστα, στα πολύ άσχημα, η οικογένεια μου ήταν δίπλα μου.

Έπεσες και ξανασηκώθηκες. Τι συμπέρασμα έβγαλες σε αυτή την διαδρομή;

Ότι στη ζωή πρέπει να προσφέρεις αγάπη για να πάρεις αγάπη. Πρέπει να τροφοδοτείς τον εαυτό σου και τους γύρω σου με ωραία συναισθήματα. Μια εικόνα άσχημη μπορείς να την αλλάξεις για να μη σου γίνει βίωμα, ακόμα και με δύσκολους και αργούς ρυθμούς, αρκεί να βάλεις τον εαυτό σου στη διαδικασία της προσφοράς. Όταν δεις ότι με μια πράξη σου οι άλλοι χαμογελούν, τότε αμέσως αλλάζει η διάθεση σου