Η Μπέλα Χαντίντ έδωσε μια εφ΄ όλης της ύλης συνέντευξη. Το μοντέλο μίλησε για την καριέρα της, την σχέση της με την αδερφή της Τζίτζι αλλά και για τις πλαστικές επεμβάσεις στις οποίες έχει υποβληθεί.
Τα παιδικά της χρόνια και η πρώτη της δουλειά
Το νεαρό μοντέλο αναγνωρίζει πως μεγάλωσε με προνόμια και ευκολίες, αλλά ως παιδί μεταναστών είδε πως οι γονείς της πάλεψαν σκληρά για να αποκτήσουν όσα είχαν.
Της έμαθαν την πραγματική αξία των χρημάτων, την ενθάρρυναν να εργαστεί από νωρίς – έπιασε την πρώτη της δουλειά στα 14, σε ένα εστιατόριο που την πλήρωνε 7 δολάρια την ώρα.
«Ο μπαμπάς μου μεγάλωσε με λίγα πράγματα, οπότε ό,τι κάνει πρέπει να είναι επιβλητικό – είναι ο τρόπος του να κάνει περήφανο τον πατέρα του στον παράδεισο.
Σ’ εκείνη την ηλικία δεν το καταλάβαινα. Ξέρω απλώς ότι το να είμαι στα σπίτια του, δεν ήταν και τόσο άνετο για εμένα».
Η σκληρή δουλειά και η αναγνώριση
«Μπορούν να με σχολιάσουν όσο θέλουν, όμως κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν δούλεψα για όσα έχω», είπε το μοντέλο απαντώντας σε όσους έχουν κατά καιρούς σχολιάσει αρνητικά την καριέρα της.
«Πάντα ένιωθα ότι έπρεπε να αποδείξω κάτι. Ο κόσμος μπορεί να πει τα πάντα για το πώς είμαι, το πώς μιλάω, το πώς φέρομαι.
Αλλά σε επτά χρόνια, δεν έχασα ποτέ δουλειά, δεν ακύρωσα δουλειά, δεν άργησα στη δουλειά. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι δε δουλεύω σαν το σκυλί».
Η σύγκριση με την αδερφή της και η πλαστική επέμβαση στη μύτη
«Ένιωθα πολύ άσχημη και καθόλου κουλ κάθε φορά που βρισκόμουν δίπλα στην Gigi. Ήμουν πάντα η άσχημη αδερφή, η μελαχρινή και η σοβαρή.
Δεν ήμουν τόσο εξωστρεφής και κουλ, όπως η Τζίτζι. Και όταν έχεις να αντιμετωπίσεις και τα θέματά σου για την εξωτερική σου εμφάνιση και τα κόμπλεξ σου, φτάνεις να πιστεύεις όλα όσα αρνητικά σου πουν».
Η ίδια είπε πως έκανε πλαστική στη μύτη όταν ήταν 14 ετών και αυτό είναι κάτι που μετανιώνει σήμερα.
Θεωρεί πως θα είχε αγαπήσει τη μύτη που κληρονόμησε από τους προγόνους της.
«Όλοι νομίζουν ότι έχω κάνει τα πάντα πάνω μου. Όμως έχω πειράξει μόνο τη μύτη μου. Ούτε fillers δεν έχω βάλει.
Και τα μάτια μου που καμιά φορά φαίνονται πιο ανεβασμένα και γατίσια, να ξέρετε ότι δεν τα έχω πειράξει. Είναι το παλιό, δοκιμασμένο κόλπο με το σελοτέιπ».
«Όταν το σκέφτηκα και το εκλογίκευσα μέσα μου, φόρεσα το μεγαλύτερό μου χαμόγελο και αμέσως το πρόσωπό μου φάνηκε να δυναμώνει.
Οι άνθρωποι μπορούν να πουν ό,τι θέλουν, δεν με νοιάζει πλέον. Ας σχολιάσουν το πώς κινούμαι, το πώς μιλάω…
Κανείς όμως, δεν μπορεί να πει ότι δεν δούλεψα σκληρά για όσα έχω. Εμένα αυτό μου αρκεί».