Η Πεμυ Ζούνη με μαλλί αλά Σίρλει Μακ Λέιν συναντά τον Νικηφόρο και τη μάνα των Σταμίραινων από τις Άγριες Μέλισσες στο θέατρο

Ελευθερία, έρωτας, αυτοπροσδιορισμός, θάρρος, αφοσίωση, αγάπη. Έννοιες, τις οποίες πραγματεύεται

με μοναδική μαεστρία ο Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας Leonard Gershe στο πολυβραβευμένο έργο του

“Οι πεταλούδες είναι ελεύθερες”, που ετοιμάζεται για καλοκαιρινή περιοδεία σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Η σκηνοθεσία είναι της Ρέινας Εσκενάζυ, ενώ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους

θα συναντήσουμε την μοναδική Πέμυ Ζούνη η οποία ποζάρει με μαλλί αλά γκαρσόν .

Αυτό το στυλ είχε υιοθετήσει η Σίρλκει Μακ Λέιν αλλά δεν ξέρουμε αν είναι μέρος της παράστασης 

ή το νέο λούκ της πρωταγωνίστριας. Πάντως μας εξέπληξε ευχάριστα αυτή η αλλαγή.

Μαζί της και τρεις ταλαντούχοι και πολύ αγαπητούς νέους ηθοποιούς: τον Αναστάση Ροϊλό, την Εριέττα Μανούρη και τον Κωνσταντίνο Ελματζίογλου.

Το τραγούδι της παράστασης γράφει ο Σταμάτης Κραουνάκης.

Πρόκειται για μια τρυφερή, ερωτική ιστορία που διαδραματίζεται σε μια εποχή που οι αντιλήψεις αλλάζουν

και ο κόσμος νιώθει απελευθερωμένος από τα πρέπει – στην εποχή της χαράς και της ελευθερίας.

Μέσω του ευφυούς και διεισδυτικού του χιούμορ, ο Gershe προσεγγίζει όλα τα θέματα που απασχολούν τις ανθρώπινες σχέσεις διαχρονικά: το θάρρος απέναντι στην ζωή, το πως αυτοπροσδιορίζεται κανείς απέναντι

στις ιδιαιτερότητες και τις φαινομενικές αδυναμίες του, την δύναμη του έρωτα και την γενναία απόφαση

να επιδιώξουμε την ευτυχία.

Ο τίτλος του έργου είναι εμπνευσμένος από τον «Ζοφερό Οίκο» του Καρόλου Ντίκενς και φέρει μια γοητευτική

και παραστατική πολυσημία.

Το εργο ανέβηκε για πρώτη φορά με τεράστια επιτυχία στο Μπρόντγουεϊ, το 1969, σε σκηνοθεσία του Ελληνοαμερικανού Μίλτον Κατσέλας.

Τρία χρόνια αργότερα το έργο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον ίδιο τον Gershe με πρωταγωνιστές τον πρωτοεμφανιζόμενο τότε Έντουαρντ Άλμπερτ, την Γκόλντι Χόουν και την Αϊλίν Χέκαρτ στο ρόλο της μητέρας (η μόνη απ’ την αρχική διανομή της παράστασης).

H Χέκαρτ τιμήθηκε για την ερμηνεία της με το Όσκαρ Καλύτερης Ηθοποιού σε Δεύτερο Ρόλο, ενώ ο Έντουαρτ Άλμπερτ απέσπασε τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Πρωτοεμφανιζόμενου Ηθοποιού.

Στην Ελλάδα, το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1970 σε διασκευή του αείμνηστου Μάριου Πλωρίτη και σκηνοθεσία Κώστα Μπάκα, με το συναρπαστικό πρωταγωνιστικό δίδυμο Γιάννη Φέρτη – Ξένιας Καλογεροπούλου.

Έκτοτε έχει παρουσιαστεί πολλές φορές με μεγάλη επιτυχία στο ελληνικό κοινό παραμένοντας μέχρι σήμερα, σε μια εποχή παγκόσμιας υγειονομικής – και όχι μόνο – κρίσης, πιο επίκαιρο από ποτέ.