Ιεροκλής Μιχαηλίδης: «Tα ναρκωτικά είναι το μόνο που δεν έχω δοκιμάσει»

Ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης παραχώρησε ενδιαφέρουσα τηλεοπτική συνέντευξη.

Ο γνωστός ηθοποιός Ιεροκλής Μιχαηλίδης βρέθηκε καλεσμένος το βράδυ της Δευτέρας στην εκπομπή «The 2Night Show» του ΑΝΤ1.

Έκανε αναδρομή στο παρελθόν, περιέγραψε τα παιδικά του χρόνια στην Αυστραλία, θυμήθηκε τις συμβουλές του πατέρα του, τη στιγμή που αποφάσισε ότι θα γίνει ηθοποιός και μίλησε για τις καταχρήσεις και τα αποτυχημένα επιχειρηματικά του εγχειρήματα.

«Ξέρω τη δουλειά και ανήκω στην κατηγορία που την κάνω και καλά αλλά όχι πάντα. Θαύμαζα πολλούς ηθοποιούς και από τους ξένους τον Μπράντο, τον Πατσίνο, τον Ντε Νίρο. Αυτοί οι ηθοποιοί έχουν το άγγιγμα από το Θεό.

Από τον ελληνικό κινηματογράφο, θα μπορούσε ο Θανάσης Βέγγος να παίξει στο εξωτερικό. Ο Ντίνος Ηλιόπουλος, ο Ορέστης Μακρής, ο Βασίλης Λογοθετίδης, ο Γιώργος Κωνσταντίνου έπαιζαν πολύ μπροστά για την εποχή τους», ανέφερε αρχικά.

Για τις καταχρήσεις που έχει κάνει, είπε: «Έχασα κάποια κιλά γιατί με τρομοκράτησε ο γιατρός μιας και μεγαλώνω. Μου είπε ‘έφτασες 60, αλλάζεις lifestyle’. Στα 40 πέρασα κρίση ηλικίας και πλέον είμαι συμφιλιωμένος.

Αν μπορούσαμε να ζούμε 400 χρόνια για παράδειγμα, θα ήταν μαρτύριο η ζωή. Αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω, θα ήθελα να πάω στα 45-50. Αυτά που έχεις ζήσει σε μικρή ηλικία, θες να τα ξαναζήσεις με άλλη ωριμότητα. Αν και εγώ τις βλακείες τις έχω κάνει στα 50.

Το μόνο παράπονο που θα είχε σήμερα ο Ιεροκλής θα ήταν σε επίπεδο γυμναστικής, διατροφής και καταχρήσεων. Δεν τον πρόσεξα τον εαυτό μου. Ναρκωτικά είναι το μόνο πράγμα που δεν έχω δοκιμάσει.

Όλα τα άλλα τα έκανα κατά καιρούς σε υπερθετικό βαθμό. Δηλαδή και το κάπνισμα και το αλκοόλ. Το αλκοόλ έχει βέβαια πολλά χρόνια που το έλεγξα. Το φαγητό δεν χρειάζεται να το πω, φαίνεται. Και ξενύχτι.

Ήταν όμως κι απολαυστικό. Όταν φτάσεις στα όρια της κατάχρησης και το μαζέψεις κάποια στιγμή, όπως με ορισμένα πάθη σου τύπου τζόγος, λες καλά που το πέρασα. Αν δεν…

Δεν έχω παράπονο γιατί αν εξαιρέσω τη νικοτίνη και την καφεΐνη, είναι οι μόνες πια εξαρτήσεις».

Όσο για το τι θα άλλαζε, αν γυρνούσε τον χρόνο πίσω; «Θα τα έκανα όλα όπως τα έχω κάνει. Θα άλλαζα μόνο ένα δυο πράγματα, σε επαγγελματικό επίπεδο.

Στο προσωπικό θα ήθελα να πληγώνω λιγότερο. Υπάρχουν άνθρωποι που θέλω να ζητήσω συγγνώμη. Με ενοχλεί όταν ο άλλος έχει την κύρια ευθύνη και έχει ξεκινήσει το πρόβλημα από εκεί. Εγώ ζητάω ακόμα και εάν έχω την μικρότερη ευθύνη. Είναι λυτρωτικό!

Το να περιγράψω τη βλακεία μου που με εκθέτει, το κάνω εννέα στις δέκα. Ξυπνάω το πρωί και βλέπω καλύτερα τον εαυτό μου στον καθρέφτη.

Για τα αποτυχημένα επιχειρηματικά του εγχειρήματα, ανέφερε: «Είμαι ‘αποτυχειρηματίας’, που είπε και ο Σταρόβας. Δεν μας ενδιαφέρει το χρήμα. Δεν είναι αυτοσκοπός. Ο κάθε άνθρωπος έχει μερικές δεξιότητες. Δηλαδή το μυαλό του δουλεύει σε μια κατεύθυνση.

Το δικό μου δουλεύει σε κάποιες κατευθύνσεις πολύ καλά. Σε κάποιες άλλες υπολειτουργεί. Δεν πρέπει να μπαίνω σε τέτοιους χώρους όταν υπολειτουργεί γιατί έχω λάθος συναισθηματική σχέση. Ψυχικά δηλαδή δεν μπορώ. Ή το έχεις ή δεν το έχεις.

Στη δουλειά του ηθοποιού και όταν δεν έχω θέση, αφιερώνομαι τόσο πολύ που λέω θα μιλήσω. Στην άλλη δουλειά το είχα αφήσει στη μοίρα του όλο αυτό. Και έχασα και λεφτά, άρα επί της ουσίας δεν με ενδιέφερε.

Δεν σκέφτομαι να ασχοληθώ ξανά με τις επιχειρήσεις. Θα μπορούσα με έναν συνέταιρο που ξέρω καλά αλλά να μην κάνω τίποτα, δηλαδή να επενδύσω ένα ποσοστό. Το ένα ήταν βιοπορισμός, ανάγκη επιβίωσης. Στο άλλο βρήκα έναν χώρο και νόμιζα ότι θα κάνω όπως με μια θεατρική παραγωγή, ότι θα γίνει πολύ ωραίο.

Ήταν μια στοά στη Θεσσαλονίκη. Η απόσταση από την πιάτσα ήταν σαν να πας από την πλατεία Χαλανδρίου στην πλατεία Δούρου. Για τους Θεσσαλονικείς αυτό ήταν ‘καλά ρε, πού πήγες;’».