Συντάκτης: Newsroom
28 Οκτωβρίου 2022 15:30
«Είχα πρόβλημα με τις καθηγήτριες στο σχολείο. Μια καθηγήτρια στο σχολείο μάς χτύπαγε. Τα παιδιά με κορόιδευαν γιατί ήμουν πολύ διαφορετική», είπε αρχικά η Ιλάειρα Ζήση και συνέχισε:
«Έλεγα στη μαμά μου “δεν έχω φίλους” και μου έλεγε θα πας στο γυμνάσιο και θα βρεις φίλους, θα πας στο λύκειο και θα βρεις φίλους, θα πας στο πανεπιστήμιο και θα βρεις φίλους, αλλά δεν ταίριαζα με τα παιδιά εκεί. Οι καθηγητές μου δεν είχαν διαγνώσει ότι έχει δυσλεξία και μου έλεγαν ότι θα αποτύχω και δεν θα κάνω τίποτα. Αλλά με κράτησε ο Θεός επειδή έχω μεγάλη πίστη. Πήγαινα στο δωμάτιο και έλεγα “Θεέ μου, πάρε με”».
Η Ιλάειρα Ζήση και ο Μαυρίκιος Μαυρικίου παραχώρησαν συνέντευξη στο περιοδικό «ΟΚ!» και μίλησαν για τις συνθήκες που επικρατούν στο παιχνίδι «Asia Express» του Star.
Τι συνέβη στο Asia Express και αντέξατε μόνο μία μέρα στην Καμπότζη;
Ζήση: Είδα πόσο πολύ το ήθελε ο Μαυρίκιος και ακολούθησα. Στο βίντεο έδειξαν ότι έκλαιγα γιατί έχασα έναν χάρτη. Δεν έκλαιγα για αυτό αλλά γιατί πήγαμε σε εννέα σπίτια να μας φιλοξενήσουν και στενοχωρήθηκα πάρα πολύ βλέποντας τις άθλιες συνθήκες που ζουν αυτοί οι άνθρωποι. Παιδάκια γυμνά, βρόμικα, πεινασμένα. Δεν το άντεχε η ψυχή μου αυτό το πράγμα.
Στο δέκατο σπίτι μάς φιλοξένησαν και το στρώμα είχε κοριούς, ψαλίδες, πιο δίπλα σκορπιούς, φίδια. Αλλά το συγκλονιστικό ήταν ότι έπρεπε να ζητήσω φαγητό από αυτή τη γυναίκα και δεν είχε ούτε για να φάει η οικογένειά της.
Πώς να το κάνω αυτό; Το χειρότερο ήταν το μπάνιο. Φοβήθηκα ότι θα κολλήσω καμία αρρώστια. Δεν έχω κάνει παιδιά ακόμα και λέω στον Μαυρίκιο: «Να ξέρεις ότι αν δεν κάνω παιδί θα φταις εσύ…».
Μαυρικίου: Και με αυτή τη φράση της κατάλαβα ότι πρέπει να φύγουμε από το παιχνίδι. Είχα ηθικά θέματα. Δεν μπορείς να ζητάς φαγητό από μια οικογένεια που απαρτίζεται από οκτώ άτομα και έχουν για όλους μόνο ένα πιάτο φαγητό. Είναι σοκαριστικό αυτό. Δεν θα μπορούσαμε να φάμε το λιγοστό φαγητό τους. Υπήρχε μεγάλος ανταγωνισμός κι αυτό δεν βγήκε στην τηλεόραση. Το χειρότερο ήταν ότι λιποθύμησε μπροστά μας ο οπερατέρ. Η Ιλάειρα σταμάτησε και οι άλλοι παίκτες, αντί να βοηθήσουν, πέρασαν από πάνω του για να μπουν στον ναό. Εμείς φύγαμε από το παιχνίδι γιατί αυτό ήταν πάνω από την ηθική μας. Είναι η πρώτη φορά που πάω σε ένα σόου και δεν έχω κάνει φιλίες. Κάποιοι παίκτες μάς ειρωνεύτηκαν, δεν μας πλησίαζαν καν για να βγάλουμε φωτογραφία μαζί.
Εκτός από τη συμμετοχή σας στο J2US, που σας απορροφά πολύ χρόνο και ενέργεια, σχεδιάζετε κάτι άλλο επαγγελματικά;
Μαυρικίου: Θα κάνω live εμφανίσεις στο JungleArena, ένα καταπληκτικό μαγαζί στη Λεμεσό που έχει και υπέροχο μενού. Λόγω J2US είμαι μόνο τις καθημερινές, θα τραγουδήσει μαζί μου και η Ιλάειρα. Βέβαια μέσα στην εβδομάδα έχουμε δεκάδες ραντεβού για δουλειές.
Ζήση: Εγώ θέλω να δημιουργήσω ένα blog, σκέφτομαι να το ονομάσω llaira’s Open Diary, που θα επικεντρώνεται στην αυτοβελτίωση, την καλή ψυχική υγεία, τον υγιεινό τρόπο ζωής, την καλή φυσική κατάσταση, την εξέλιξη του ανθρώπου. Έχω περάσει αρκετά δύσκολα παιδικά χρόνια και θέλω να δώσω το μήνυμα, όχι μόνο στα παιδιά αλλά και στους ενήλικες, ότι αξίζει να ζεις.
Δηλαδή πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια, Ιλάειρα;
Ζήση: Πέρασα πάρα πολύ δύσκολα στο σχολείο. Είχα δεχτεί bullying, όχι τόσο από τα παιδιά όσο από τους καθηγητές μου. Δυστυχώς ούτε οι γονείς μου ούτε οι καθηγητές μου είχαν καταλάβει ότι έχω δυσλεξία. Πέρασα πάρα πολύ άσχημα στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, με μια δασκάλα που μας μείωνε. Χτυπούσε τους συμμαθητές μου και δεν μιλούσε κανείς. Εμένα μου έλεγε «θα πάρεις Δ’ είσαι άχρηστη».
Ζούσαμε σε χωριό και δεν μπορούσα να αλλάξω σχολείο. Περνώντας τα χρόνια πέρασα πάλι δύσκολα. Ήμουν ένα φοβισμένο παιδί, κρυβόμουν πίσω από τη φούστα της μαμάς μου. Πάλι στο Λύκειο δεν ταίριαζα με κανέναν. Ήμουν ρομαντική, φορούσα τις δαντελένιες φούστες μου και δεν με ήθελαν γιατί ήμουν διαφορετική.
Διάβαζα βιβλία, έκανα παρέα με παιδιά από την Αλβανία κι αυτό δεν άρεσε στους συμμαθητές μου. Είχα δεχτεί bullying σε σημείο που ήθελα να πεθάνω. Το προσπάθησα κιόλας. Αλλά είχα πίστη στον Θεό και με βοήθησε. Με στηρίζει πολύ η life coach μου, η ‘Ελενα Δημητρίου από την Κύπρο. Έχει βοηθήσει πάρα πολύ κόσμο. (ξεσπά σε δάκρυα)
Μαυρικίου: Έχουμε πάει στην ‘Ελενα και ως ζευγάρι και μας έχει βοηθήσει. Δεν είναι εύκολο να το χειριστούμε όλο αυτό, θέλω να πω ότι ξεκινάμε τις διαδικασίες για ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα και σύντομα θα το ανακοινώσουμε, θα βοηθάμε παιδιά που δεν έχουν τη δυνατότητα να σπουδάσουν να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα. Υπάρχουν παιδιά που ταυτίστηκαν με την προσπάθειά μας να σπουδάσουμε και ζητάνε να τους βοηθήσουμε. Σύντομα θα έχουμε νέα, όταν οργανωθεί όλο αυτό και θα δίνουμε πολύ από τον προσωπικό μας χρόνο για να πετύχει και να βοηθήσουμε τα νέα παιδιά.
