Η Κατερίνα Λιόλιου σε πρόσφατη συνέντευξη έκανε λόγο για την επιτυχία που γνωρίζει φέτος και για όλη τη διαδρομή που έχει κάνει ως τώρα δουλεύοντας σκληρά.
Κατερίνα Λιόλιου: «Το πιο σημαντικό είναι να είσαι ο εαυτός σου».
Για μεγάλο διάστημα ένιωθε ότι την αδικούν, αλλά φρόντισε να κρατήσει σε καλά επίπεδα την ψυχολογία της και κατάφερε να το ξεπεράσει. Στην παρουσίαση των backstage για το X Factor μαζί με τον Ηλία Μπόγδανο κυριολεκτικά «τα σπάει».
Τελικά Κατερίνα, φέτος είναι η χρονιά σου;
Είναι μια χρονιά με πάρα πολύ τρέξιμο και κούραση, αλλά νιώθω ότι αποδίδουν καρπούς οι κόποι οκτώ ετών. Αυτά τα οκτώ χρόνια, από τότε που βγήκα από το “Voice”, δούλεψα σκληρά. Άνοιγα μουσικά προγράμματα, έκανα φωνητικά… – την ίδρωσα τη φανέλα. Ήταν χρόνια πολύ χρήσιμα, αλλά δεν ήταν η ώρα μου να βρεθώ στη θέση που ήθελα. Έπρεπε να δουλέψω κι άλλο.
Γιατί λες ότι δεν ήταν η ώρα σου;
Πρώτα το κομμάτι το ηλικιακό. Δε μπορείς να ωριμάσεις στα 19. Όταν είσαι σε εκείνη την ηλικία θέλεις να κατακτήσεις τον κόσμο. Τρως μια ωραία τούμπα, βλέπεις τι ωραίο που είναι το πάτωμα και ανεβαίνεις σιγά – σιγά. Εγώ δούλεψα πολύ αυτό το διάστημα τη φωνή μου και την ψυχολογία μου.
Τι αποτέλεσμα είχες δουλεύοντας την ψυχολογία σου;
Κατάλαβα ότι το πιο σημαντικό είναι να είσαι ο εαυτός σου. Οι περισσότεροι αυτή τη συμβουλή μου έδιναν, αλλά δεν καταλάβαινα τι εννοούν. Μόλις κατάφερα να βρω τον δρόμο μου, βελτίωσα και βρήκα τον εαυτό μου.
Τι είχε μέχρι τότε ο εαυτός σου;
Είχα το σύνδρομο του αδικημένου. Έλεγα, “γιατί δεν τα καταφέρνω αφού μπορώ; Γιατί με αδικούν;” Κατάλαβα ότι τελικά δε σε αδικεί κανένας, εσύ αδικείς τον εαυτό σου. Είπε στο Down Town.
Για τη συμμετοχή και τη νίκη μαζί με την Αλεξάνδρα Παναγιώταρου στο J2US είχε πει
«Στην αρχή εξέφρασα το ενδιαφέρον μου να συμμετέχω στο παιχνίδι αυτό χάρηκα που είναι φιλανθρωπικό ψάχναμε τον παρτενέρ, δεν υπήρχε γιατί είχαν τελειώσει και δέχτηκα ένα τηλεφώνημα και μου είπαν οι άνδρες μου τελείωσαν αλλά έχουμε γυναίκα». Ενώ για τις κλίκες που υπήρχαν στο show είπε: «Προφανώς και υπήρχαν κλίκες στο J2US όπως υπάρχουν και στη ζωή. Δεν ταιριάζουν όλοι με όλους. Είναι λογικό να μην κάνουν παρέα 30 άτομα. Προς τον τελικό όταν έχεις φτάσει τόσο κοντά ίσως σου δημιουργείται μία αίσθηση “ουφ γιατί αφού το άξιζα;».