28 Νοεμβρίου 2022 11:48
Η γνωστή ηθοποιός Κάτια Δανδουλάκη μίλησε στην κάμερα της εκπομπής «Πρωινό Μας» του ΣΚΑΪ σχετικά με τη μαρτυρία της ενώπιον της Δικαιοσύνης.
«Τελείωσε αυτό από εμάς. Ήταν ένα ξαλάφρωμα. Ό,τι ήταν να κάνουμε το κάναμε, τέλειωσε. Αυτό θα έπρεπε να είναι κάτι το φυσικό και όχι κάτι το εξαιρετικό, για να το συζητάμε. Αυτό θα ήταν η ευχή μου», είπε χαρακτηριστικά η πρωταγωνίστρια.
Και πρόσθεσε: «Το αντιμετώπισα ως κάτι το απόλυτα φυσικό. Μια δικαιοσύνη που αποδίδεται, ανακουφίζει κιόλας. Είναι μια κάθαρση. Για να κλείσει ένα θέατρο, δεν γίνεται χωρίς λόγο. Είμαι και θιασάρχης και παραγωγός, οπότε χάνω χρήματα από αυτό. Υπήρξαν λόγοι που ανέλυσα για να το κλείσω. Ήταν χρέος μου. Ό,τι είδα, το είπα».
Για ασφυκτικό καταπιεστικό κλοιό του Πέτρου Φιλιππίδη προς την Λένα Δροσάκη και για συμπεριφορά εκ μέρους του που είχε ξεπεράσει τα όρια και το μέτρο και η οποία θα μπορούσε να διαλύσει το θίασό της, μίλησε η Κάτια Δανδουλάκη καταθέτοντας στη δίκη του ηθοποιού και σκηνοθέτη.
«Είδα ένα άτομο, κλαμένο, καταπιεσμένο που δεν άντεχε άλλο», είπε η Δανδουλάκη αναφερόμενη στη Λένα Δροσάκη, η οποία μαζί με τον Φιλιππίδη συμμετείχε στην παράσταση «Έγκλημα στο Όριεντ Εξπρές», την οποία ανέβαζε η μάρτυρας.
Όπως είπε στην κατάθεσή της η μάρτυρας, ο κατηγορούμενος συνάδελφός της ασκούσε μια τεράστια πίεση στη Λένα Δροσάκη, «είχε αναπτύξει μια εμμονή μαζί της», ενώ τον «μπελά του έβρισκε και όποιος την υπερασπίζονταν ή μιλούσε μαζί της». Συνεχίζοντας η γνωστή ηθοποιός είπε στην κατάθεσή της: «Αισθανόμουν ότι από όλο αυτό θα διαλύονταν ο θίασος. Έδωσα χρόνο και όταν άρχισαν να δημιουργούνται καταστάσεις πιεστικές, κάλεσα τον Πέτρο σε κατ’ ιδίαν συζήτηση. Ήταν ένας μονόλογος. Του εξήγησα ότι αυτό που συμβαίνει και αυτό που ζω έχει ξεπεράσει το όριο της ψυχής μου. Του ανακοίνωσα ότι αυτή η συνεργασία θα πρέπει να σταματήσει και ότι αυτό είναι τελεσίδικο. Ο Πέτρος με άκουγε. Του ανέφερα ότι δεν του φταίει κανείς, αλλά ο ίδιος του ο εαυτός. Τον αγκάλιασα και του είπα: «Πέτρο αυτή είναι η απόλυτη αλήθεια της ψυχής μου»».
Η κατάθεση της Δανδουλάκη άρχισε στο δικαστήριο ως εξής:
Πρόεδρος: Τι γνωρίζετε για τα καταγγελλόμενα; (σ.σ τις επίδικες καταγγελίες σε βάρος Φιλιππίδη των τριών γυναικών).
Κ. Δανδουλάκη: Δεν γνωρίζω κάτι για τις καταγγελίες. Ξέρω μονάχα ότι είχαμε μια συνεργασία με τον Πέτρο σε τρεις παραστάσεις. Βατή συνεργασία στις δυο αλλά η τρίτη συνεργασία είχε πρόβλημα. Αυτό. Ό,τι θέλετε να με ρωτήσετε για την τρίτη συνεργασία που ήταν προβληματική ρωτήστε με.
Πρόεδρος: Ήταν στη παράσταση «Έγκλημα στο Όριεντ Εξπρές», σωστά;
Κ. Δανδουλάκη: Από την πρώτη στιγμή υπήρχε μια νευρικότητα και ένα έντονο κυνηγητικό ψυχολογικό ως προς την κ. Δροσάκη. Σε σημείο που έγινε καταπιεστικό για την ίδια και τους άλλους. Η ίδια η Λένα έδειχνε εγκλωβισμένη και ήταν έτοιμη να φύγει. Αυτή την συμπεριφορά του Πέτρου δεν την είχα ξαναζήσει. Έδωσα χρόνο και όταν άρχισαν να δημιουργούνται καταστάσεις πιεστικές, λέγοντας μου ότι θέλει να φύγει, κάλεσα τον Πέτρο σε κατ’ ιδίαν συζήτηση. Ήταν ένας μονόλογος. Του εξήγησα ότι αυτό που συμβαίνει και αυτό που ζω έχει ξεπεράσει το όριο της ψυχής μου. Του εξήγησα ότι αυτή η συνεργασία θα πρέπει να σταματήσει. Του ανακοίνωσα ότι είναι κάτι τελεσίδικο. Ο Πέτρος με άκουγε και του είπα ότι δεν του φταίει κανείς, αλλά ο ίδιος του ο εαυτός. Τον αγκάλιασα και του είπα: «Πέτρο, αυτή είναι η απόλυτη αλήθεια της ψυχής μου». Του είπα αν μπορούσα να χρησιμοποιούσα το βοηθό του, ο οποίος θα έμενε χωρίς δουλειά και μου είπε «βεβαίως». Και έτσι τελείωσε το θέμα. Δεν το ανέφερα ποτέ σε κανένα. Στις τηλεοράσεις λέγαμε ότι ο Πέτρος είχε πολύ δουλειά με άλλα γυρίσματα για αυτό έπρεπε να φύγει. Δεν επικοινώνησα τι είχε γίνει, δεν ήταν σωστό για κανέναν. Αυτό βγήκε μετά όταν άρχισαν να μιλάνε τα παιδιά και να λένε τι τους συνέβη. Και τότε έγινε γνωστή αυτή η στάση του. Έκανα αυτό που ένιωθε η ψυχή μου, τίποτα άλλο.
Πρόεδρος: Εσείς τον ρωτήσατε τον κατηγορούμενο για τη στάση του αυτή;
Κ. Δανδουλάκη: Ήταν μια στάση που την έβλεπαν όλοι. Ήταν επικεντρωμένος με το συγκεκριμένο άτομο. Η Λένα αισθάνονταν αμήχανη. Τι να ρωτήσω; Ήταν ξεκάθαρο όχι μόνο σε εμένα, αλλά σε όλο το θίασο. Αισθανόμουν ότι κάποια στιγμή θα διαλύονταν ο θίασος. Όντως ο Πέτρος έχει μια τελειομανία, αλλά μερικές φορές περνάει τα όρια. Δεν μπορώ να ανεχθώ καμία εξουσία πέραν του μέτρου. Είχε ένα χαρακτήρα ολοκληρωτικό, πολλές φορές είχε εκρήξεις αλλά αυτού του είδους τη συμπεριφορά δεν την είχα ξαναδεί. Είναι εκρηκτικός. Έχουμε περάσει πολύ ωραίες βραδιές, όμως αυτό δε σημαίνει κάτι. Η διαχείριση της εξουσίας είναι λεπτή υπόθεση. Πρέπει να υπάρχει μέτρο και ισορροπία και όταν ξεπεραστεί αυτή η ισορροπία μιλάμε για καταπίεση.
Πρόεδρος: Ρωτήσατε την κ. Δροσακη για όλα αυτά;
Κ. Δανδουλάκη: Ρώτησα. Είναι ένα πολύ ευγενικό πλάσμα. Μου είπε «δεν πειράζει, θα το ξεπεράσω». Μου είπε «θέλω να φύγω». Της είπα «Δεν θα φύγεις εσύ, πρέπει να φύγει ο Πέτρος».
Πρόεδρος: Αν θέλετε, πείτε μας για τον κατηγορούμενο, την προσωπικότητά του….
Κ. Δανδουλάκη: Ο Πέτρος είναι ένας πολύ ταλαντούχος άνθρωπος που όμως πολύ εύκολα περνάει από τη μια μεριά στην άλλη. Και δεν υπάρχει εδώ το γιατί γίνεται. Γίνεται.
Σύνεδρος: Να σας ρωτήσω για αυτό το κυνηγητό στην κ. Δρασάκη ήταν ερωτικού ενδιαφέροντος;
Κ. Δανδουλάκη: Ε βέβαια, για μένα ήταν ένα ερωτικό ενδιαφέρον.
Σύνεδρος: Πώς καταπιέζονταν ο θίασος από αυτή τη συμπεριφορά του;
Κ. Δανδουλάκη: Έκανε επιθέσεις σε όποιον έκανε παρέα με τη Λένα. Ήταν ακόμη δυο αγόρια και όποιος υπερασπιζόταν τη Λένα ή μιλούσε μαζί της, έβρισκε και εκείνος τον μπελά του.
Ένορκος: Ένας άνθρωπος, όταν φλερτάρει, δεν θα πρέπει να είναι συμπαθής;
Κ. Δανδουλάκη: Ανάλογα με τον άνδρα, ο κλοιός του φλερτ ήταν πολύ σφιχτός. Απρεπής δεν ξέρω αν ήταν, γιατί μπροστά μου δεν έγινε κάποια απρέπεια. Δεν γίνονταν να συνεχιστεί αυτό το στρίμωγμα που υφίστατο ένα κορίτσι, ένα κορίτσι που είναι σε δύσκολή θέση. Τι άλλο να σας πω για να καταλάβετε ότι αυτό ήταν πέρα από το όριο. Την είχε κάνει βοηθό του…
Πρόεδρος: Δηλαδή ο κάθε σκηνοθέτης επιλέγει ένα βοηθό;
Κ. Δανδουλάκη: Είχε βοηθό αλλά προσέφερε και στη Λένα αυτή τη θέση. Της είπε «εσύ θα είσαι πλάι μου». Μιλούσαν στα διαλείμματα και την έβλεπα κλαμένη. Δεν της άρεσε αυτό το πράγμα. Μια φορά κλαμένη, δυο φορές κλαμένη και μετά μου είπε «θέλω να φύγω». Πολύ φυσικό αποτέλεσμα αυτής της καταπίεσης. Εδώ ήταν μια συγκεκριμένη περίπτωση που κακοφόρμισε πολύ. Ξεσπάσματα έχουμε όλοι και πόσο μάλλον ένας άνθρωπος τόσο πληθωρικός. Αλλά αυτό ήταν κάτι άλλο. Εμείς τον θέλαμε πολύ και εγώ στεναχωρήθηκα. Του είπα όλη αυτή η ιστορία είναι αμαρτία από τον Θεό, αλλά υπάρχει και ένα όριο.
