Λάκης Παπαδόπουλος: «Με εμπνέει πάντα η κακή στιγμή»

Ο Λάκης Παπαδόπουλος ήταν ο καλεσμένος της Αννίτας Πάνια στην εκπομπή Ανοιχτά του Open και μίλησε για την μεγάλη πορεία του στην Ελληνική μουσική σκηνή, για το πρώτο του συγκρότημα και για τις συνεργασίες του με σπουδαίους καλλιτέχνες

Ο Λάκης Παπαδόπουλος ανέφερε γεγονότα και συνεργασίες που τον σημάδεψαν και αποτέλεσαν γι’αυτόν πηγή έμπνευσης για ακόμη περισσότερα τραγούδια.

Έκανε μία αναδρομή στα παιδικά του χρόνια και στην πρώτη του μπάντα, τους Dragons. Τότε που τα κορίτσια τον αποκαλούσαν Αποστόλη κι έκαναν ουρές για ένα αυτόγραφο. Μάλιστα είχαν για μάνατζερ τον Γιώργο Καρατζαφέρη! Ακόμα, αποκάλυψε πως είχε μπαρκάρει ως τραγουδιστής ορχήστρας σε κρουαζιερόπλοιο. Και έτσι του δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσει πολλά λιμάνια του κόσμου.

Δε θα μπορούσε να μην αναφερθεί στο ντουέτο του με τον Δημήτρη Μητροπάνο και στο πώς προέκυψε αυτή η μουσική συνύπαρξη. Ενώ περίγραψε και όλα όσα ακολούθησαν μετά, με τον ίδιο να συνεργάζεται με τους περισσότερους λαϊκούς τραγουδιστές της εποχής. Παράλληλα ανέφερε την πρώτη γνωριμία του με τον Μάνο Χατζηδάκι και την κόντρα που είχε με τον Μίκη Θεοδωράκη.

«Είναι μεγάλος ο Μίκης αλλά όλοι μας κάποια στιγμή… Δεν είναι τίποτα σπουδαίο απλώς την εποχή που βγήκε η ροκ και εγώ και όλοι, είδα σε μία εφημερίδα ένα παράπονο που έγραφε: “Αφού βγαίνουν τα ψηλά ρεβέρ εγώ να πάω στην εξορία”. Εγώ του απάντησα, του είπα “Να πάτε εξορία κύριε Θεοδωράκη αν το θέλετε στα χάλια μέρη που πήγατε και την άλλη φορά, στο Παρίσι».

Το αιμαγγείωμα στο πρόσωπο

«Αυτό λέγεται αιμαγγείωμα κι είναι εκ γενετής. Πάει μέχρι πίσω και τελείωσε. Πολύς κόσμος το έχει. Μια άλλη το είχε πίσω και το είδα. Εγώ τι να πω; Το προσκύνησα. Τους συνάδελφους τους αγαπάμε»«Εννοείται πως σε μικρή ηλικία αποτέλεσε θέμα. Ο καθένας ότι έχει λίγο… Αυτό είναι σαν ελιά. Τώρα μου έβαλαν πούδρα. Όλα αυτά με έκαναν δυνατό στις επιδιώξεις μου και με όπλισαν με εμπιστοσύνη στον εαυτό μου, που δεν την είχα»

Η πηγή της έμπνευσής του

«Τι με εμπνέει; Η κακή στιγμή. Έχω ένα σπίτι με ωραία θέα στη θάλασσα. Δεν μπορώ να βγάλω λέξη. Κοιτάζω τη θάλασσα, ρε πότε θα τη βαρεθώ; Και διάβασα ότι είχε πει ο Ελύτης πως αν βλέπεις μια καταπληκτική θέα θάλασσα, γύρνα απ’ την άλλη και κοίτα τον τοίχο. Πάντα από τη στεναχώρια, το στρίμωγμα και τη μοναξιά, αυτή είναι η πηγή!»