18 Νοεμβρίου 2021 21:00
Ο ηθοποιός Λεωνίδας Κακούρης βρέθηκε καλεσμένος στην «Ελένη».
Και μίλησε για τη συμμετοχή του στην ταινία «Σμύρνη μου αγαπημένη», την συνεργασία του με την Μιμή Ντενίση, αλλά και τις αντιξοότητες των γυρισμάτων.
Ο Λεωνίδας Κακούρης μίλησε αρχικά, στην Ελένη Μενεγάκη για τα σχόλια που ακούει συνήθως για τη φωνή του.
Αλλά και για τις ερωτικές σκηνές με την Κατερίνα Διδασκάλου στις «Άγριες Μέλισσες».
«Βλέπω μέσα από τα μάτια του ρόλου. Βλέπω την Κατερίνα ως “Μυρσίνη” δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο, έτσι γίνεται».
Για την συμμετοχή του στην ταινία «Σμύρνη μου αγαπημένη» δήλωσε: «Ήταν ένα ολόκληρο ταξίδι πήγαμε στη Σμύρνη, όχι μόνο πήγαμε εκεί.
Αλλά πήγαμε πίσω στο 1922, μπήκαμε στα παπουτσια των ηρώων, πήραμε μία μυρωδιά των ανθρώπων που έζησαν εκεί.
Είναι ένα ταξιδι που το χάρηκα. Έτσι είμαστε οι Έλληνες, είμαστε το κράμα όλων αυτών των ανθρώπων. Είμαστε το demo του πλανήτη, όπως λέω χαρακτηριστικά.
Δεν έχω την ανάγκη να ταξιδέψω σε όλον τον κόσμο γιατί είμαι στην Ελλάδα που έχει τα πάντα. Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που μπορούμε και απολαμβάνουμε τα μικρά πραγματα».
«Έτσι ήταν και η Σμύρνη. Σε κανεναν δεν είχε περάσει από το μυαλό ότι θα ερχόταν αυτή η καταστροφή.
Νομίζω δεν την ξέρουμε την ιστορία μας, ούτε εγώ γνωρίζω την ιστορία όπως θα ήθελα. Είμαι χαρούμενος που τη γνωρίζω μέσω της δουλειάς μου.
Είναι κάτι ζωντανό η ιστορία και γράφεται καθημερινά».
«Η Σμύρνη είναι Ελλάδα, ακόμα και οι βοηθητικοί ηθοποιοί που ήρθαν ήταν γόνοι Μικρασιατών, και είχαν έρθει με αφοσίωση.
Και προσήλωση και μία ψυχική ανάταση. Ένιωσαν ότι αποκαθιστούν την ιστορία και ζουν μέσω των παππούδων και των προγόνων τους».
Ο Λεωνίδας Κακούρης, αναφέρθηκε στον ρατσισμό των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.
Όταν ήρθαν στην Ελλάδα μετά την καταστροφή της Σμύρνης, γεγονός το οποίο αποτυπώνεται και στην ταινία.
«Υπήρε κοινωνικός ρατσιμός για τους Μικρασιάτες που ήρθαν, δεν μπορούσαν να ενσωματωθουν. Ένας τέτοιος ήρωας ήταν και ο “Δημήτρης Μπαλτατζής” που υποδύομαι, ο άντρας της Φιλιώς, που υποδυεται η Μιμή Ντενίση».
Η ταινία, αφηγείται την ιστορια μιας εξέχουσας οικογένειας, μέσα από το καδρο της καταστροφής της Σμύρνης.
Το πρώτο μέρος αναδύεται από την ζωντάνια της εικόνας, αυτή η οικογένεια έρχεται προ τετελεσμένων γεγονότων μετα την καταστροφη.
«Έρχεται το Δεκέμβριο η ταινία και ευελπιστώ να πάνε όλα καλά, ανυπομονώ, πραγματικά. Στο σύνολό του, αυτό που περάσαμε είναι εξαιρετικό.
Θέλω να πω μπράβο στη Μιμή που κατάφερε μεσα από την εποχή της κρίσης και του κορονοϊού, που ξεκίνησε.
Και κατάφερε να ολοκληρώσει την ταινία μαζί με την εταιρεία παραγωγης. Ήταν ότι πιο επαγγελματικό έχω δει».
Οι απώλειες
Σε νεαρή ηλικία, μέχρι τα 18 είχε δύο σημαντικές απώλειες, αυτή του πατέρα και αυτή της αδερφής του.
«Το χειρίστηκα με το να το αποδεχτώ. Η ζωή ειναι απρόβλεπτη, μπορει να αλλαξουν πολλά ξαφνικά, σε εκείνη την ηλικια ήμουν πιο εσωστρεφής.
Ήθελα να βρω δύναμη και κουράγιο και να το συνειδητοποιησω. Μετά βγήκα απο το προσωπικό μου δράμα και είδα τον έξω κόσμο.
Το θέατρο ήταν η διέξοδος μου για να αντιμετωπίσω τις απώλειες. Σε κάποιους έγινε βιβλίο σε μένα έγινε ρόλος».
«Με θυμαμαι να κάθομαι να ξενυχτάω να διαβάζω, έχω φίλους. Στην ηλικία των 19 ετών ερωτευτηκα, είχα την πρώτη μου μεγάλη σχέση, ήταν μεγαλυτερή μου η κοπέλα τότε, 7 χρόνια.
Οι ανάγκες του μέσα μας μας διαμορφώνουν τον χαρακτηρα μας σε κάθε περίπτωση. Δεν πρεπει να είμαστε ρόλοι στη ζωή μας.
Πρέπει να είμαστε αληθινοι, η ζωή είναι πιο πεζή αλλά και πιο ποιητικη. Μεσα από ένα άγγιγμα μπορεί να βγεί ποιηση».
Για την οικογένειά του: «Έχουμε κουραστει όλοι από τον κορονοϊο, υπάρχει θυμός. Από την αλλη αυτό είναι, αυτό συμβαίνει.
Αυτό το «έργο» πρεπει να δούμε πως θα το ζήσουμε καλυτερα. 87 νεκροί δεν είναι κάτι απλο, είναι 87 άνθρωποι με ονοματεπώνυμο».
Ο Λεωνίδας Κακούρης αναφέρθηκε μεταξύ αλλων για τα βιώματά του την παιδική ηλικία του αλλά και τις συμβουλές που δίνει στην κόρη του.
«Στη ζωή μου εγώ γενικότερα, ήμουν ένα παιδί που έκανα υπερβολες. Για παράδειγμα έτρεχα με τη μηχανή μου, δεν έκανα επικυνδυνα πραγματα, αλλά «το πάταγα».
Δεν φοβόμουν λιγότερο, αλλά η νιότη δεν έχει φόβο, δεν κρυώνει, δεν ανησυχει. Στο παιδί μου θα πω πρόσεχε.
Μπορει να φανώ αφόρητα γραφικος, αλλά δεν μπορώ να το πω. Ο μόνος τρόπος να το κατανοησουμε είναι να μπουμε στη θέση τους», πρόσθεσε.
«Πρέπει ως γονείς να νιώθουμε τα παιδιά μας, να τα κατανοούμε, όσο μεγαλώνουν αλλάζουν. Μέσα από τα παιδιά μας, βλέπουμε τον εαυτο μας.
Πρεπει να τον φροντίζουμε και να τον αγαπάμε, είναι ο καλύτερος δρόμος. Όσο αφορά στα πράγματα που με ενοχλούν, υπάρχουν πολλά πραγματα που με ενοχλούν.
Και με θυμώνουν, αλλα είναι όλα μέσα στη ζωή. Δε μπορεις να ζήσεις «ζεν» σε έναν κόσμο που είμαστε σαν μαγνητισμένοι πόλοι, αναγκαστικά θα διαφωνήσουμε».
