Κουρής-Τοπαλίδου:Στα δικαστήρια για το διαζύγιο
Κόντρα στα δημοσιεύματα που ήθελαν να βάζουν στην σχέση τους νέα θεμέλια και να “παγώνουν” το διαζύγιο, εμείς μαθαίνουμε δυστυχώς ακριβώς το αντίθετο για τον ηθοποιό Νίκο Κουρή και την […]
18 Δεκεμβρίου 2018 15:26
Διακόπηκε η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, οι πόρτες κλειδώθηκαν και τέλος. Εδώ κι ένα 24ωρο, λόγω των ληξιπρόθεσμων οφειλών, ύψους 31,4 εκατ. ευρώ προς τη ΔΕΗ, η εταιρεία δεν λειτουργεί. Η κίνηση, δε, αυτή αποτελεί το «λιθαράκι» που, όπως όλα δείχνουν, θα οδηγήσει σε οριστικό λουκέτο την εταιρεία. Και δη έπειτα από 93 χρόνια.
Μάλιστα, η πληροφορία ότι θα σταματήσει η ηλεκτροδότηση είχε αρχικά διαψευστεί, καθώς πληροφορίες ήθελαν τον πάροχο και την κυβέρνηση να μην επιθυμούν την όποια διατάραξη στην εορταστική περίοδο.
Τις ευθύνες της ιδιοκτησίας της «Χαλυβουργικής» στην ουσία επιβεβαιώνει ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος σε συνέντευξή του , στην οποία έκανε σαφές ότι η καταβολή του μισθού και του δώρου των Χριστουγέννων θα είναι και η τελευταία εκ μέρους του χρηματοδότηση προς την εταιρεία.
Ένα σύντομο πέρασμα στην ιστορία της εταιρείας
Η δεύτερη χαλυβουργία που άνοιξε στη χώρα είναι η Χαλυβουργική της οικογένειας Θεόδωρου Αγγελόπουλου.
Η εταιρεία ξεκίνησε ως βιομηχανία καρφιών το 1932 για να εξελιχθεί σε μικρό χαλυβουργείο επί της οδού Πειραιώς στην Αθήνα το 1938.
Το 1953 η εταιρεία έθεσε σε λειτουργία νέες καμίνους ηλεκτρικού τόξου στην Ελευσίνα, που σύντομα μεταβλήθηκαν σε πλήρως καθετοποιημένη σιδηρουργία–χαλυβουργία.
Το 1958, η «Χαλυβουργική» απέκτησε κάμινο ανοικτής εστίας τύπου Siemens-Martin, και το 1963 έθεσε σε λειτουργία την πρώτη υψικάμινο στον ελλαδικό χώρο, καθώς και μεταλλάκτες τύπου LD.
Το 1975, η εταιρείαέθεσε σε λειτουργία και δεύτερη υψικάμινο ανεβάζοντας έτσι την παραγωγική της δυναμικότητα σε 2,5 εκατ. τόνους χάλυβα ετησίως.
Έκτοτε όμως η εταιρεία άρχισε να φθίνει και το 1981 διέκοψε την λειτουργία των υψικαμίνων.
Συνέχισε ωστόσο την παραγωγή πλατέων και επιμηκών προϊόντων με ανάτηξη παλαιοσιδήρων σε καμίνους ηλεκτρικού τόξου. Εξακολούθησε να παράγει επιμήκη προϊόντα στην Ελευσίνα, σ’ εγκαταστάσεις δυναμικότητας 500.000 τόνων υπό την διεύθυνση του Κωνσταντίνου Π. Αγγελόπουλου και των γιων του. Όμως, τα χρέη την επιβάρυναν και ήρθε, ως φαίνεται, το τέλος.