Κουρής-Τοπαλίδου:Στα δικαστήρια για το διαζύγιο
Κόντρα στα δημοσιεύματα που ήθελαν να βάζουν στην σχέση τους νέα θεμέλια και να “παγώνουν” το διαζύγιο, εμείς μαθαίνουμε δυστυχώς ακριβώς το αντίθετο για τον ηθοποιό Νίκο Κουρή και την […]
Μέσα από τη νέα σειρά του Mega επέστρεψε η Λουκία Παπαδάκη, η οποία έγινε γνωστή και αγαπήθηκε από το κοινό μέσα από τον ρόλο της στην «Λάμψη».
Εκεί για 11 ολόκληρα χρόνια υποδυόταν την Σάντρα Ρολάνδου Δράκου. Η παρουσία της στη σειρά ήταν από τις μακροβιότερες σε καθημερινά σήριαλ στην Ευρώπη, με ένα διάστημα αποχής, τη σεζόν 1999-2000.
«Βίωσα την επιτυχία πάρα πολύ φυσιολογικά και με πάρα πολλή χαρά. Ήταν πολύ όμορφο αυτό που έζησα τότε. Θυμάμαι τα πάντα από εκείνη την εποχή. Τη χαρά των συνεργασιών με όλους αυτούς τους συναδέλφους που δούλεψα τότε. Ήμασταν μια οικογένεια. Από το πρωί μέχρι το βράδυ μαζί. Παράλληλα με τη σειρά έκανα και θέατρο, οπότε δούλευα είκοσι ώρες την ημέρα. Δεν είχα τότε παιδί, ούτε άλλες υποχρεώσεις και είχα ρίξει όλο το βάρος στη δουλειά μου» είχε πει.
Η ηθοποιός από τα πρώτα της βήματα είχε ως βασική αρχή να μην απασχολεί τα φώτα της δημοσιότητας με την προσωπική της ζωή, αλλά μόνο με την επαγγελματική.
Αυτό που γνωρίζουμε μόνο για την προσωπική της ζωή, είναι πως τα τελευταία εννέα χρόνια, η Λουκία Παπαδάκη βρίσκεται σε σχέση με τον Τίμο Τζάννες, οποίος μένει στους Αγίους Θεοδώρους.
«Ναι, υπάρχει ιδανικός σύντροφος για τον καθέναν. Η σχέση μου με τον Τίμο είναι σχέση ζωής», έχει εξομολογηθεί χαρακτηριστικά η ίδια.
Ο Τίμος Τζάννες είναι αντιπρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Αθηνών και αποκλειστικός εισαγωγέας πασίγνωστου πολυτελούς οίκου που φημίζεται για τις πένες του.
Η Λουκία Παπαδάκη παραχώρησε συνέντευξη στην κάμερα της εκπομπής «Μέρα μεσημέρι με την Μάριον» και μίλησε για τις «αγένειες» των θεατών, τις προσκλήσεις αλλά και τα ελαττώματα κάθε συνεργασίας.
«Μισώ θανασίμως τη στιγμή που θα χτυπήσει το κινητό ενός θεατή. Ακόμα και αρχηγοί κρατών, όταν μπαίνουν σε μια παράσταση ή παρακολουθούν μια εκδήλωση, τα κινητά τους δεν βροντάνε ούτε ασχολούνται μαζί τους.
Απλώς εδώ θέλω να μου επιτραπεί μια επισήμανση. Υπάρχει αυτή η συνήθεια της δωροθεσίας, των προσκλήσεων για τις παραστάσεις, όταν κάτι δεν το πληρώνεις, δεν το σέβεσαι. Είναι το εισόδημα μας.
Πληρώνει τους ανθρώπους, τους συνεργάτες, την παραγωγή, τον χώρο, τους λογαριασμούς. Δηλαδή πραγματικά προτιμούμε να έχουμε αντί 150… 30 εισιτήρια».
«Οι ηθοποιοί δεν είμαστε επαίτες. Είμαστε επαγγελματίες. Έχω παίξει άρρωστη, έχω παίξει λυπημένη, έχω παίξει πάρα πολύ χαρούμενη που και αυτό είναι μια ακραία κατάσταση».
«Δεν έχω περάσει άσχημα σε θεατρική σεζόν. Τυγχάνει να μην έχω ανταλλάξει μισή στραβή κουβέντα με συνάδελφο και συνεργάτη ποτέ.
Ας μου εξηγήσει κάποιον έναν λόγο για τον οποίο θα γυρίσω τη ζωή μου πάνω κάτω για έξι μήνες και δεν θα είμαι κάτω. Το βρίσκω διεστραμμένο, είναι τρελό δηλαδή να μην είμαστε καλά.
Βεβαίως υπάρχουν ελλατώματα αλλά δεν μπορούμε να συνυπάρξουμε αν δεν είμαστε στιβαροί με τον εαυτό μας, ανοιχτοί και ελαστικοί».
