Eίτε το γνωρίζατε, είτε όχι, ένα είναι το θέμα ή μάλλον δύο: Καταρχάς ότι Μανώλης Λιδάκης ξεκίνησε τη μουσική του πορεία από το «Να η ευκαιρία». Το δεύτερο, η άποψή του για τα μουσικά ριάλιτι.
“Τηλεορασόπληκτοι ασχολούνται”
“∆εν είναι καλή η γνώμη μου για τα ριάλιτι. ∆εν επιτρέπεται οι τραγουδιστές, κάτι… Μαζωνάκηδες και άλλοι παρόµοιοι, να πληρώνονται για να κρίνουν τα νέα παιδιά και να τους κουνούν το δάχτυλο. Η κριτική επιτροπή τέτοιων µουσικών διαγωνισµών θα έπρεπε να αποτελείται από ανθρώπους οι οποίοι προέρχονται απ’ όλο το φάσµα των τεχνών και των γραµµάτων. Το «Να η ευκαιρία» είχε για κριτές ανθρώπους καταξιωµένους. Αν τώρα ένας Τούρκος έχει κάνει µια τάδε εκποµπή που ταξιδεύει σε όλα τα λιµάνια της γης και έρχεται και στην Ελλάδα και πάνε κάποιοι τηλεορασόπληκτοι, παντοφλοφόροι και ασχολούνται µε αυτό το πράγµα, ε, είναι άξιοι της µοίρας τους.
Το μέλλον
“Το τραγούδι στην Ελλάδα έχει δύο όχθες”, είπε στο “Έθνος” και συμπλήρωσε. “Η µία όχθη είναι αυτή του συρµού που όλα τα τραγούδια, όλες οι ενορχηστρώσεις και όλες οι φωνές είναι ίδια. H άλλη όχθη είµαστε οι οµότεχνοί µου κι εγώ. Δεδοµένου, µάλιστα, ότι και το οικοδόµηµα της δισκογραφίας έχει κατεδαφιστεί, τα πράγµατα δεν είναι εύκολα για τα νέα παιδιά. Το µόνο που έχω να πω στους ταλαντούχους νέους είναι να προσπαθήσουν να γίνουν όσο το δυνατόν καλύτεροι µουσικοί και ερµηνευτές και να προσεύχονται για ένα καλό µέλλον. Και επίσης να ξέρουν ότι η πουσ…ά δεν περνάει πια. Τελείωσαν αυτά για την Ελλάδα.”
ΤΙP
Ξανά μανά μ’ αυτό το “έντεχνο”, το “ποιοτικό” και το “εμπορικό”. Δεν βαρεθήκατε κυρίε Λιδάκη; Και απ’ ό(οοο)λους με τον “Μαζώ” που τον ακούνε ακόμα και άτομα που ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΣΤΑ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ βρήκατε να τα βάλετε; ΟΚ, λοιπόν. Εκτός αν υπάρχει προηγούμενο. Λέτε;