10 Μαΐου 2021 08:00
Ένα απίστευτο δράμα κρύβεται πίσω από το λαμπερό χαμόγελο της Μαρίας Κίτσου. Μιας από τις καλύτερες και πιο λαμπερές ηθοποιούς της γενιάς της. Ένας θάνατος ένωσε την οικογένειά της, αλλά οδήγησε την ίδια σε ένα απίστευτο Γολγοθά, ο οποίος κρατάει μέχρι σήμερα…
Η Μαρία Κίτσου έχασε τον πατέρα της πριν μερικά χρόνια και μάλιστα μέσα σ’ ελάχιστο χρονικό διάστημα. Από τη στιγμή που η οικογένεια έμαθε για τη διάγνωση, πέρασαν μόλις 50 ημέρες κι εκείνος έφυγε από τη ζωή, πριν καλά καλά προλάβουν να το χωνέψουν.
Αυτό το οικογενειακό δράμα έδεσε την οικογένεια, η οποία πριν από αυτό αντιμετώπιζε διάφορα ενδοοικογενειακά προβλήματα. Και μέσα στον πόνο τους όλοι ήρθαν ο ένας πιο κοντά στον άλλον. Αυτό τους έδεσε σαν οικογένεια, αλλά ξεκίνησε και την περιπέτεια της Μαρίας…
Ο χαμός του πατέρα μου έγινε πολύ ξαφνικά. Μέσα σε ενάμιση μήνα διεγνώσθη η ασθένεια και τον χάσαμε. Ήταν κάτι που δεν περίμενα με τίποτα. Θα κάνω τις εξετάσεις μου, αλλά όχι σε βαθμό τρέλας», έχει πει η ίδια.
«Ο μπαμπάς μου ήταν στρατιωτικός. Δεν μου έπαιρνε άλλα βιβλία, μόνο σχολικά, για να μην αποσπάται η προσοχή μου. Ήμουν άριστη μαθήτρια. Ήταν αυστηρός ο πατέρας μου. Το πρώτο εξωσχολικό βιβλίο που μου πήρε ήταν “Ο Ηλίθιος”. Του είπα ψέματα πως μας το ζήτησαν από το φροντιστήριο για την έκθεση.
Στην πρώτη μου παράσταση στον “Ηλίθιο” αρρώστησε ο πατέρας μου, όταν κάναμε πρόβες. Ήταν καλπάζουσα η ασθένεια. Δυστυχώς δεν με είδε ποτέ να παίζω. Η κηδεία του ήταν τη μέρα της πρώτης μου πρεμιέρας. Αυτού του έργου.
Το φοβερό είναι ότι τότε θεσπίστηκε το βραβείο Μελίνα Μερκούρη. Το 2007. Μετά από 5 χρόνια, την ίδια ημερομηνία της πρώτης πρεμιέρας, πήρα το βραβείο. Και έλεγα, μου το έκανε δώρο από πάνω», έχει εξομολογηθεί η ηθοποιός.
Επίσης, έχει πει και για τα συναισθήματα της: «Η είσοδός μου στο θέατρο ήταν λίγο δύσκολη. Θεωρώ ότι αν δεν είχα το θέατρο, θα τρελαινόμουν. Με έσωσε, δηλαδή, το ότι είχα να πάω στην παράσταση κάθε βράδυ, δηλαδή λίγο μάζεψε το μυαλό μου. Στο σπίτι, η κατάσταση ήταν -όπως καταλαβαίνεις- φοβερή. Είχα την αμέριστη συμπαράσταση όλων των παιδιών στον θίασο. Βέβαια, όταν τελείωνε η παράσταση, δεν μπορώ να σου περιγράψω τι συνέβαινε μέσα μου».
Αμέσως μετά το θάνατο του πατέρα τους, ο αδελφός της Μαρίας μετανάστευσε στην Αμερική, όπου και μένει μέχρι σήμερα. Έτσι, η Μαρία επωμίστηκε τη φροντίδα της μητέρας της μόνη της και σε μια πολύ παράξενη συνθήκη. Καθώς εκείνη αντιμετωπίζει πολλά και πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας.
Το πιο σημαντικό από αυτά τα προβλήματα είναι εκείνο που έχει με την όρασή της, την οποία και χάνει σταδιακά όσο περνάνε τα χρόνια.
Η ίδια η Μαρία Κίτσου έχει πει σε πολύ κοντινούς της ανθρώπους: «Η μαμά μου είναι πρώτη φορά τόσο περήφανη για εμένα! Είναι πιο ενθουσιασμένη από εμένα. Η μητέρα μου έχει ένα πρόβλημα με την όραση της, αλλά βλέπει κάθε μέρα τη σειρά, ενώ πριν κοιμόταν νωρίς.
Η μητέρα μου βλέπει ελάχιστα, είναι κάτι που επιδεινώνεται δυστυχώς. Ο αδελφός μου ζει και εργάζεται στην Αμερική. Είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο της ζωής μου».
Η μητέρα της Μαρίας έχει περάσει κι εκείνη το δικό της δράμα. Καθώς εκείνη και οι δύο αδερφές της έχασαν και εκείνες τη μητέρα τους πολύ νωρίς και τις μεγάλωσε ο πατέρας τους, ένας πολύ σοβαρός και δίκαιος άνθρωπος.
Ίσως γι αυτό κι εκείνη υπήρξε μια πολύ δίκαιη και τρυφερή μαμά για τα δικά της παιδιά.
«Η μητέρα μου έχασε πολύ νωρίς τη μητέρα της από καρκίνο, τεσσάρων χρονών. Η μαμά μου πέρασε μια πολύ αντίστοιχη ιστορία με την Ελένη και τις αδελφές της και από εκεί πήρα πολλά στοιχεία.
Οι ηλικίες εν τω μεταξύ που είχαν η μαμά μου με τις αδελφές τις ταιριάζουν απόλυτα με εκείνες των κοριτσιών, η μάνα μου ήταν η μικρότερη. Δούλευαν και στα χωράφια», έχει πει η Μαρία Κίτσου.
Η Μαρία Κίτσιου έχει πάει στους Αγίους Ισίδωρους στο Λυκαβηττό και έχει κάνει τάμα να την έχει ο Θεός καλά. Και να μπορέσει να αντέξει όσο περισσότερο. Και εκείνη θα βρίσκεται στο πλάι της μητέρας της για πάντα…
Πηγή: περιοδικό Ciao
