Συντάκτης: Newsroom
13 Ιουνίου 2022 15:15
Η Μαρία Τζομπανάκη μίλησε για τον Σασμό, τον ρόλο της «Καλλιόπης» και για τη σύζυγο του γιου της, Γεωργία Κρασσά.
«Το να συμπρωταγωνιστώ με τον γιο μου είναι από τις ωραιότερες φάσεις της ζωής μου»
«Όταν πρωτοάκουσα τον τίτλο της σειράς είπα “εδώ έχουμε κάτι που κάνει μπαμ”. Μετά έχει να κάνει με την βεντέτα, κάτι που όλους μας ιντριγκάρει, γιατί οι άνθρωποι σκοτώνονται και κυνηγούν τον θάνατο, γιατί ποτίζονται με μίσος. Εγώ και ο Ορφέας ήταν από τους τελευταίους που κλείσαμε να παίξουμε στη σειρά. Ήταν να γίνει! Ήρθα από Νέα Υόρκη για λίγο για να ξεκουραστώ από την καραντίνα εκεί και έπεσα στην καραντίνα της Ελλάδας. Ο ρόλος της Καλλιόπης δεν είναι τόσο ανεπτυγμένος στο βιβλίο. Το να συμπρωταγωνιστώ με τον γιο μου είναι από τις ωραιότερες φάσεις της ζωής μου, είναι καταπληκτικό».
«Η Γεωργία είναι η κόρη που δεν είχα»
«Από την πρώτη στιγμή η κοπέλα του γιου μου μου φάνηκε πολύ οικεία. Κάτι που ήξερα, ένα υλικό που ίσως έχω και εγώ και το έχω δει στην οικογένεια μου. Ο τρόπος που ανατράφηκε η Γεωργία είναι ο τρόπος που ανάθρεψα και εγώ την οικογένεια μου. Έχει αρχές αυτό το κορίτσι. Είναι η κόρη μου τώρα! Γέννησα ένα παιδί αλλά έχω πολλά παιδιά βαφτιστήρια. Η Γεωργία είναι η κόρη που δεν είχα».
«Βλέπω τον γιο μου να μεγαλώνει, έκανε παιδί, έγινα γιαγιά. Θέλω να πάω 90 χρονών, θέλω να ζήσω»
«Λένε ότι έχω κάνει διάφορες επεμβάσεις. Ας λένε ό,τι θέλουν. Δεν πειράζει. Πιστεύω ότι κάθε επάγγελμα και κάθε χαρακτήρας έχει τη δική του κόκκινη γραμμή. Για μένα η κόκκινη γραμμή βρίσκεται κάπου αλλού από μια κοπέλα που είναι μοντέλο ή τραγουδίστρια. Εμείς που πρέπει να δείχνουμε κι άλλα πράγματα στους θεατές, να μιμούμαστε τη ζωή και την αλήθεια της πρέπει να είμαστε πιο κοντά, πιο συμβιβασμένοι με τον χρόνο. Ο χρόνος είναι φίλος γιατί βλέπω τον γιο μου να μεγαλώνει, έκανε παιδί, έγινα γιαγιά. Θέλω να πάω 90 χρονών, θέλω να ζήσω».
«Ο Ορφέας με τον σύζυγό μου αγαπήθηκαν και αλληλοεκτιμήθηκαν. Αν δεν γινόταν αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει ο γάμος. Δεν θα επέλεγα κάποιον που είναι μακριά από τη δική μας εσωτερική ενσυναίσθηση της αγάπης».
