Μαρίνα Καλογήρου: «Νομίζω ότι κάθε τόσο συμβαίνουν κάποια καλά πράγματα στην τηλεόραση»

Η Μαρίνα Καλογήρου επέστρεψε στην μικρή οθόνη μετά από 15 χρόνια απουσίας. Την βλέπουμε στη νέα σειρά του Mega, Κομάντα και Δράκοι. Σε πρόσφατη συνέντευξη μίλησε για την ως τώρα πορεία της και αιτιολόγησε την απουσία της.

Μαρίνα Καλογήρου: «Νομίζω ότι κάθε τόσο συμβαίνουν κάποια καλά πράγματα στην τηλεόραση».

Για ποιο λόγο απείχες τα τελευταία χρόνια από την τηλεόραση;

“Δεν έχω κάποιον συγκεκριμένο λόγο. Απλώς δεν έτυχε να μου γίνει μία πρόταση που να με ενδιαφέρει. Αυτή η συνεργασία και αυτός ο ρόλος μου άρεσαν πάρα πολύ”.

Τι έκανες το διάστημα που δεν δούλευες στην τηλεόραση;

“Έχουν περάσει 15 χρόνια από τότε, άρα έκανα πάρα πολλά πράγματα! Ταινίες, θεατρικές παραστάσεις, ταξίδια…Ζωή!”

Μίλησέ μας λίγο για το ρόλο σου στη σειρά Κομάντα και Δράκοι. 

“Είναι η Ίρις. Μία γυναίκα που αναζητά την ηρεμία και την αγάπη και βρίσκει καταφύγιο στην αγκαλιά του γκουρού Μπάμπα Μπομπ. Βοηθά τον μικρό Γιώργο να κατανοήσει τα παράξενα πράγματα που συμβαίνουν στα όνειρά του και τον πατέρα του Γιώργου να τα ακούσει και να τα αποδεχτεί. Παρόλα αυτά οι προκλήσεις γύρω τους είναι πάρα πολλές και η Ίρις αναγκάζεται να περάσει από διάφορες δοκιμασίες”.

Ανήκεις σε μια γενιά ηθοποιών που σημάδεψαν με την παρουσία τους την άνθιση της ιδιωτικής τηλεόρασης στην Ελλάδα. Πώς κρίνεις τα πράγματα σήμερα σε σχέση με τότε; Δικαίωσε η πορεία του μέσου τις προσδοκίες σας ή όχι;

“Νομίζω ότι κάθε τόσο συμβαίνουν κάποια καλά πράγματα στην τηλεόραση. Κάποιες εποχές λιγότερο, κάποιες περισσότερο. Για μένα τα καλά πράγματα δε χρειάζονται απαραιτήτως εκατομμύρια. Μπορούν να γίνουν και με έμπνευση και μεράκι. Το θέμα είναι να μην αγκιστρώνεσαι συνέχεια στη γνώμη των πολλών και στα νούμερα, αλλά να προτείνεις κάτι καλύτερο. Έτσι μαθαίνει κι αλλάζει ο κόσμος”.

Πώς πέρασες την περίοδο της καραντίνας; Τι θεωρείς ότι έχασες και τι κέρδισες αυτούς τους μήνες του “κατ’ οίκον περιορισμού”;

“Ζούσα στην φύση οπότε δεν ένιωσα τον περιορισμό που βίωσαν οι άνθρωποι στις πόλεις. Η απουσία συνδημιουργικότητας και μοιράσματος ήταν κάτι όχι ευχάριστο, όμως εμένα μου αρέσει πολύ να μένω και μόνη, σε ησυχία. Πιο πολύ στεναχωριόμουν για τα παιδιά. Και ακόμα στεναχωριέμαι. Αυτά δεν πρέπει να περιορίζονται”.

Τι ανυπομονείς να κάνεις ξανά φέτος το χειμώνα, μιας και η ζωή μας επιστρέφει σε μια κάποια κανονικότητα;

“Ανυπομονώ να αγκαλιάζω ανθρώπους χωρίς σκέψη. Μου λείπει το θέατρο, κυρίως η διαδικασία των προβών, αλλά πάντα, περισσότερο απ’ όλα, ανυπομονώ για την ώρα που θα διαβάζω ένα βιβλίο μπροστά στη θάλασσα, πράγμα που δεν εξαρτάται από τον κορονοϊό αλλά από εμένα!”

Ποια από όλες τις δουλειές που έχεις κάνει ξεχωρίζεις και γιατί;

“Ξεχωρίζω την “Τελευταία Παράσταση” γιατί υπήρξε ένας ευτυχής συντονισμός στις προθέσεις των ανθρώπων. Την “Αθανασία” γιατί την αγάπησα πολύ, τον “Κατάδικο” για τη σπουδαιότητα του κειμένου και την χαρά μου να το μοιράζομαι με τον κόσμο. Τη συνεργασία μου με τον Θόδωρο Τερζόπουλο στο θέατρο Άττις, για όλα αυτά που έμαθα και κράτησα για πάντα. Τον “Καζαντζάκη” για την αγάπη και το σεβασμό που υπήρχε στο γύρισμα.”

Ποια είναι η θέση σου απέναντι στις καταγγελίες για παρενοχλήσεις και κακοποιήσεις στο χώρο του θεάτρου που βγήκαν στη δημοσιότητα τους προηγούμενους μήνες; Είχες ανάλογη εμπειρία; 

“Είχα βεβαίως. Πολλοί έχουμε βιώσει τέτοιες καταστάσεις. Αυτό το θέμα είναι πολύ προσωπικό και ο τρόπος που το διαχειρίζεται μέσα του κάθε άνθρωπος είναι εντελώς διαφορετικός. Κάποιοι άνθρωποι έχουν ανάγκη να μιλήσουν κάποιοι άλλοι όχι. Κανείς δε μπορεί να κρίνει για τον άλλον. Τα συναισθήματα, οι αντιστάσεις, οι άμυνες, οι πληγές κάθε ανθρώπου διαφέρουν. Και αυτό πρέπει να το σεβόμαστε απόλυτα. Και φυσικά δε μιλάω για τα παιδιά. Εκεί δεν τίθεται θέμα συζήτησης”.

Έχεις ένα γιο. Τι σου έχει διδάξει η μητρότητα για τον εαυτό σου και τη ζωή;

“Ότι δεν υπάρχει “εαυτός σου” όταν είσαι μαμά! (Γελάει)… Δεν υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα. Τι ισορροπίες, τι θυσίες, τι υπομονή! Και εγώ είμαι και από αυτές που διεκδικούν το χώρο τους! Σκέψου κάποιες άλλες μανούλες που μπορεί να μην το ζήτησαν ποτέ. Και με πολλά παιδιά… Τι ηρωίδες!”

Ποιο είναι το mantra σου για να αντιμετωπίσεις μια δύσκολη μέρα; 

“Δεν έχω μάντρα αλλά πάντα βοηθάει η σκέψη ότι καθετί γύρω σου είναι ένα μικρό δώρο, ένα μικρό θαύμα.”

Έχεις δηλώσει ότι δεν έχεις τηλεόραση. Τι σου αρέσει να κάνεις στον ελεύθερο χρόνο σου;

“Καταρχήν δεν έχω ελεύθερο χρόνο. Όλο κάπου τρέχω, κάτι ετοιμάζω, σε κάτι βοηθάω… Όμως αν είχα (!) θα μου άρεσε να μιλάω και να μιλάω και να μιλάω με την καλύτερη μου φίλη και να διαβάζω το βιβλίο μου στη θάλασσα (το είπαμε αυτό!) και να περπατάω στη βροχή χωρίς να σκέφτομαι και να ταξιδεύω μονή και να πίνω ζεστή σοκολάτα σε κάποιο καφέ και να πιάνω κουβέντα με τους παππούδες στα καφενεία του χωριού… Θες κι άλλα; Έχω πολλά!”

Πες μας μια στιγμή της ζωής σου που σε καθόρισε.

“Είναι σίγουρα πάρα πολλές τέτοιες στιγμές. Αν πρέπει να πω μία, ένα πολύ σοβαρό ατύχημα που είχα όταν ήμουν 19 χρονών.”

Τι σημαίνει για σένα “επιτυχία” και τι “ευτυχία”;

“Επιτυχία σημαίνει να είσαι ήσυχος ότι αυτά που κάνεις λειτουργούν και κάνουν καλό σε κάποιους ανθρώπους. Ευτυχία νιώθω όταν αισθάνομαι μέσα μου αυτή την πληρότητα και τη χαρά χωρίς κανένα λόγο. Όταν η χαρά δεν εξαρτάται από τίποτα εξωτερικό αλλά είναι αναίτια και όλη δική σου!”

Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου; Τι ετοιμάζεις για το άμεσο μέλλον;

“Σχεδιάζουμε δύο θεατρικές παραστάσεις για την άνοιξη, μία στην Αθήνα και μία στα Χανιά, για τις οποίες δεν μπορώ δυστυχώς ακόμα να πω τίποτα παραπάνω!”

Πηγή: Madame Figaro