Μάριος Φραγκούλης: Το μεγάλο μυστικό του τραγουδιστή – «Είμαι παιδί ανάδοχων γονιών»

Δεν είναι διόλου συνηθισμένο για τους ανθρώπους που βρίσκονται στο προσκήνιο να μιλούν για τα πιο προσωπικά και «κρυφά» του βιώματα και θέματα.

Πόσο δε μάλλον στη μικρή κοινωνία μας που όλα μετρούν «διπλά». Γι’ αυτό κι η επιλογή του Μάριου Φραγκούλη να μιλήσει ανοιχτά για την παιδική του ηλικία και τους γονείς του, ήταν ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη.

Από την άλλη, αποδεικνύει πως βρισκόμαστε σε μια νέα εποχή, που οι άνθρωποι, κι ειδικά κάποιοι καλλιτέχνες.

Νιώθουν την ανάγκη να μιλήσουν για θέματα που μέχρι πρότινος θεωρούνταν «ταμπού» και να ανοίξουν τον δημόσιο διάλογο για τέτοιες «καυτές» και σημαντικές καταστάσεις.

Κι αν κάποιοι, κάποτε είχαν ξανακούσει κάποια λίγα πράγματα για την ιστορία του Μάριου Φραγκούλη, τους γονείς του και πώς μεγάλωσε, η συντριπτική πλειοψηφία.

Ακόμα και των πιστών θαυμαστών του, δεν είχε ιδέα για την απίθανη ιστορία που θυμίζει χολιγουντιανό σενάριο ή μάλλον καλύτερα.

Μυθιστόρημα του μεσοπολέμου και της «γενιάς του ‘30» με το πως μεγάλωε ανάμεσα σε Αφρική, Ελλάδα και γονείς και θείους.

«Όπως γνωρίζετε ήμουν και εγώ παιδί αναδόχων γονέων, η διαφορά μου φυσικά με τα παιδιά αυτά είναι ότι η μητέρα μου ήταν η θεία μου η Λούλα η αδερφή της μητέρας μου Ελένης την οποία δεν γνώριζα γιατί είχα έρθει από την Αφρική στην Ελλάδα για πρώτη φορά σε ηλικία τεσσεράμισι ετών.

Αυτή η αξιόλογη γυναίκα, η πραγματική μου τελικά μητέρα, μου έδωσε την χαρά της ζωής, τις σπουδές μου τις μουσικές, την ψυχολογική στήριξη, την αγκαλιά, την ζεστασιά των πραγματικών γονιών.

Και δε με σταμάτησε ποτέ να ανακαλύψω και να ζήσω το όνειρο μου, το θέατρο, τη μουσική, αυτό που πραγματικά αγαπούσα».

«Θαυμάζω το έργο της Δόμνας Μιχαηλίδου. Το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να δώσεις σε ένα παιδί, είναι να έχει την ευκαιρία να πραγματοποιήσει το όνειρο της ζωής του να κάνει αυτό που πραγματικά αγαπάει όχι αυτό που θέλει ο γονέας.

Πιστεύω πραγματικά στην ανάδοχη, ‘Να αλλάξουμε τη ζωή ενός παιδιού’, να δώσουμε ένα σπίτι σ’ αυτά τα νέα παιδιά, να γίνουμε όλοι γονείς, έστω και για ένα μικρό χρονικό διάστημα, για μερικά χρόνια.

Θαυμάζω πραγματικά πολύ το έργο της Σπουδαία Δόμνας Μιχαηλίδου γιατί το έργο της έρχεται από την καρδιά της από το μυαλό της από την ψυχή της από τη δύναμη του μυαλού της.

Και τις αξίες της σαν άνθρωπος να φέρει αυτό το σπουδαίο έργο εις πέρας» συνέχισε σε συνέντευξη του στο iefimerida πριν από λίγα εικοσιτετράωρα.

Πρεσβευτές

«Γίναμε πρεσβευτές σε αυτή την προσπάθεια μαζί με την Ελεονώρα Ζουγανέλη και τον Γιώργο Περρή όπου και οι τρεις έχουμε πολλές ιστορίες να πούμε για τα παιδικά μας χρόνια.

Όμως ζήσαμε χαρούμενη με τους ανθρώπους μας πρόσεξαν τους ανθρώπους που θυσίασαν τόσα πολλά για εμάς… θέλουμε λοιπόν αυτό να συμβεί σε όλα τα παιδιά του κόσμου….

Τα παιδιά αυτά να βρουν μία ηρεμία μία ησυχία μη αγάπη, μερικούς ανθρώπους που θα το αγκαλιάσουν στη ζωή τους θα τα βοηθήσουν να ξεπεράσουν τους φόβους τους.

Και τις ανασφάλειες τους και να γίνουν πραγματικά υπέροχα μέλη της πολύ σπουδαίες μας κοινωνίας.

Ο ανάδοχος γονέας είναι πάνω απ’ όλα γονέας. Είναι ένας άνθρωπος με περίσσευμα ψυχής. Είναι ο άνθρωπος που βγάζει ένα παιδί από τη δομή και το φέρνει στην κοινωνία.

Χρειαζόμαστε αναδόχους. Τα παιδιά δεν πρέπει να ξοδεύουν άλλο την παιδικότητά τους σε ένα ίδρυμα αλλά θέλουμε να τη ζήσουν σε μια ζεστή αγκαλιά».

Δύσκολη περίοδος και για αυτόν η καραντίνα

«Φυσικά δεν πέρασα πάρα πολύ εύκολα όπως και όλος ο κόσμος, έμεινα πολλές φορές στο σπίτι, έβλεπα ταινίες, πολύ Netflix και πολύ Ertflix και τελικά κατάφερα τουλάχιστον ψυχολογικά να μπορέσω να μελετήσω.

Να κάνω ασκήσεις για το σώμα μου και να κάνω πολλά μουσικά και θεατρικά σχέδια για το μέλλον. Είδαμε όλοι πολύ κακά νέα στην τηλεόραση με σκοτωμούς με αρρώστιες με πολύ μεγάλες αδικίες στον κόσμο που συμβαίνουν ακόμα.

Αλλά σαν λαός πιστεύω ότι δεν το βάλαμε κάτω και πιστεύω τελικά θα καταφέρουμε να βγούμε νικητές» είπε ο τραγουδιστής για τον περασμένο, δύσκολο χειμώνα.

«Η ζωή είναι πάντα ένα μωσαϊκό εμπειριών πολλές φορές δεν είναι ευχάριστες αλλά τις περισσότερες φορές είναι μαγικές, είναι πως πάει κανείς στη ζωή.

Και πως εκμεταλλεύεται τις καλές περιστάσεις, τους ανθρώπους που συναντάς στο δρόμο του, τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζεται και περνάει πολύ χρόνο επί σκηνής και εκτός σκηνής».

«Πρέπει να γνωρίζουμε τον εαυτό μας, τις αδυναμίες μας, αλλά και τις δυνάμεις μας.

Αυτή είναι και η στιγμή που θα σε σπρώξει στην επιτυχία η την αλλαγή σου από κάθε αρνητικό σε κάτι θετικό και εποικοδομητικό στην ζωή σου!

Έχω πέσει πολλές φορές αλλά έχω ανέβει επίσης πολλές φορές, γνωρίζω πως η αποτυχία είναι πάντα κοντά αλλά η δύναμη να την αποφύγω είναι πολύ μεγαλύτερη!».

«Αυτό που κατάλαβα από την περίοδο της πανδημίας, είναι ότι σε περιπτώσεις υψηλού κινδύνου, πρέπει κάποιος να κρατήσει την δύναμη του την εσωτερική.

Να μάθει να συμβαδίζει με τους υπόλοιπους ανθρώπους με τους κανόνες της ζωής και μόνο έτσι ξεπερνιέται πραγματικά και χωρίς φόβο κάτι που μπορεί να σου φανεί απίστευτο στην αρχή».

Υπέρ του εμβολιασμού και της γρήγορης επιστροφής στην «κανονικότητα»

«Πολύς κόσμος δεν πίστεψε στην δύναμη και στο κακό που μπορεί να σου προκαλέσει Covid-19, ενώ εγώ από την αρχή όπως και πολλοί άλλοι είδαν πως πρόκειται για μια πολύ δύσκολη περίσταση όπου πρέπει όλοι να είμαστε ενωμένοι.

Ήμουν στην Αμερική στο πρώτο lockdown στον κόσμο και είχε ματαιωθεί το εισιτήριο μου για επιστροφή στην Ελλάδα τουλάχιστον οκτώ φορές.

Ο φόβος μου ήταν απεριόριστος, πήγαινα στο σουπερμάρκετ με γάντια και μάσκες, έπλενα τα πάντα και φορούσα τα ρούχα μου μόνο μία φορά την ημέρα το πρωί έπλενα τα πάντα πρόσεχα τα πάντα και απολύμανα τα πάντα.

Αυτό δεν ήταν μία προσωπική υστερία αλλά ήταν ένας τρόπος να δείξω στον εαυτό μου πως για να ξεπεράσουμε αυτή τη δυσκολία πρέπει να υπάρχει μέτρο όχι φόβος μετρό οργάνωση και πίστη. Πιστεύω πως όλος ο κόσμος πρέπει να κάνει το εμβόλιο!»