Mega stories: Πού πήγαν τα παλιά σκυλάδικα; Ιστορίες με άρωμα γαρδένιας

Στην άκρη της πόλης και πέρα από τα όρια του καθωσπρεπισμού γεννήθηκαν κάποτε κάποιοι «ιεροί» χώροι. Εκεί ακούγονταν λαϊκοί ύμνοι που υμνούσαν τα πάθη, τα αδιέξοδα και την καψούρα.

Οι θαμώνες λάτρεψαν τους χώρους αυτούς για την αυθεντικότητά τους, το μουσικό τους ιδίωμα,  τον σχεδόν ακατέργαστο και ανεπιτήδευτο στίχο αλλά  και τις σπάνιες στιγμές που ζούσαν εντός τους. Κάποιοι τα αποκαλούσαν, μάλλον υποτιμητικά, σκυλάδικα.
Την Τρίτη 14 Ιουνίου στις 23:20 η Δώρα Αναγνωστοπούλου και το MEGA STORIES βουτούν στον κόσμο της άγριας αλλά πάντα γοητευτικής νύχτας του παρελθόντος.

Γιατί αυτοί οι χώροι τραβούσαν σαν μαγνήτης τον Αντώνη Καφετζόπουλο; Τι θυμάται από τις ταραγμένες νύχτες που έζησε εκεί;

Γιατί ο νεαρός Τάκης Χρυσικάκος έβρισκε ένα καταφύγιο σε αυτούς τους χώρους πους λειτουργούσαν για εκείνον «σαν άσυλα ελευθερίας κόντρα στο δήθεν και τον συντηρητισμό της εποχής»;

Πόσο λυτρωτικά λειτούργησε για τον Γιώργο Αρμένη ο ρόλος του Μάκη Τσετσένογλου στην ταινία «Όλα είναι δρόμος» και γιατί η ατάκα «Ηλία ρίχ’το» συνεχίζει να τον ακολουθεί 20 χρόνια μετά;

Τι θυμάται ο Νίκος Κουρής από την επεισοδιακή του γνωριμία με τον θαμώνα ενός σκυλάδικου στο πλαίσιο των γυρισμάτων της ταινίας «Αυτή η νύχτα μένει» όπου πρωταγωνιστούσε;

Η Δώρα Αναγνωστοπούλου συναντά τον Κώστα Καρουσάκη που έχει γράψει την δική του ιστορία στην νύχτα και μαζί συζητούν για βραδιές που χαράχτηκαν στην μνήμη του, όπως εκείνη την μοιραία στο νυχτερινό κέντρο «Νεράιδα» όπου ο Νίκος Κοεμτζής έσπειρε τον θάνατο για μια παραγγελιά. Η Χριστίνα Δελλή θυμάται τις στιγμές αποθέωσης στην πίστα και τον ενθουσιασμό των θαυμαστών της που μεταφραζόταν σε 60αδες πιάτων, πολλά λίτρα σαμπάνιας και χιλιάδες λουλούδια αλλά και τις στιγμές που αντίκρισε τον φόβο.
Ο Ηλίας Μήλιος ανοίγει την πόρτα του θρυλικού νυχτερινού κέντρου «Φάληρον» που σφράγισε μια ολόκληρη εποχή στην νυχτερινή ζωή της Λάρισας διηγούμενος ιστορίες που έζησε εκεί.
Μπουζουξίδικο ή σκυλάδικο; Ένα είναι σίγουρο: Η βραδιά εκεί θα έμενε, το λιγότερο, αξέχαστη.