Μετά το Χειρουργείο…

Διάφοροι λόγοι μας οδηγούν στο χειρουργείο κάθε φορά και στόχος είναι η επιτυχής του έκβαση, η ομαλή μετεγχειρητική πορεία και η ομαλή μετάβαση στην καθημερινότητα.

• Επεμβάσεις μικρές, λίγο μεγαλύτερες, μεγάλες, βαρείες και εξαιρετικά βαρείες..
• Επεμβάσεις στο δέρμα, διόρθωση κηλών, παθήσεις του πρωκτού, λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή, παθήσεις καλοήθεις ή κακοήθεις στο έντερο ή το στομάχι, εξαιρετικά βαρείες στο πάγκρεας, το ήπαρ, τον πνεύμονα ή την καρδιά, στον εγκέφαλο, ακόμη πλαστική στο τύμπανο του ωτός, στα μάτια, αρθροπλαστικές γόνατος ή ισχίου, κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου, κοιλιοπλαστική ή αισθητικές παρεμβάσεις σε μαστό, μύτη ή αλλού στο σώμα και πολλές ακόμη διαφορετικές σε μέγεθος, βαρύτητα, πολυπλοκότητα ή διάρκεια.
• Επεμβάσεις που βελτιώνουν την εμφάνιση, την κινητικότητα, επεμβάσεις σωστικές για τη ζωή ή και ακόμη παρηγορικές για βελτίωση της ποιότητας εν όψη ενός μη διαπραγματευόμενου θανάτου..

Διάφοροι λόγοι μας οδηγούν στο χειρουργείο κάθε φορά από διαφορετική θέση, όπως ο Χειρουργός που κάποια στιγμή μπορεί να γίνεται ασθενής όπως ό κάθε άνθρωπος, ο Αναισθησιολόγος, οι Εργαλειοδότες και οι Τραυματιοφορείς, ένας …θίασος που δεν αναπαριστά κάποιο σενάριο αλλά καθοδηγείται από την ίδια τη ζωή και τις εκάστοτε φάσεις που μας οδηγούν στην αίθουσα χειρουργείου..operating Theatre που λένε, όχι τυχαία, οι Αγγλοσάξονες….

Επιθυμητό αποτέλεσμα από την μεριά του ασθενή αλλά και από τη μεριά του θεράποντος, πραγματικότητα που βιώνεται μετά το χειρουργείο είτε σε ταύτιση με το σκοπό είτε σε απόκλιση μικρότερη ή μεγαλύτερη ενίοτε δε και καταστροφική.

Είναι αλήθεια ότι αφού η Ιατρική επιστήμη ανήκει στις στατιστικές επιστήμες για τους ίδιους λόγους και η Χειρουργική δεν πρέπει να υπόσχεται περισσότερα από αυτά που μπορεί να προσφέρει.

Είναι απαραίτητο γι αυτό το λόγο να ενημερώνονται οι ασθενείς για κάθε ενδεχόμενο και την δράση γι αυτό το ενδεχόμενο από πριν.

Μαγικά συστατικά μιας επιτυχημένης επέμβασης αποτελούν τα παρακάτω:

1. Η γνώση του αντικειμένου από τον Χειρουργό σε βαθμό επάρκειας.
2. Η εμπειρία του Χειρουργού και της ομάδας.
3. Οι επαρκείς για την επέμβαση υποδομές.
4. Η εμπιστοσύνη του/της ασθενούς.
5. Θετική σκέψη του/της ασθενούς.
6. Η ιδανική για την επέμβαση κατάσταση υγείας του/της ασθενούς με ότι αυτό προεγχειρητικά απαιτεί.

Όσο καλύτερη είναι η φυσική κατάσταση και η θρέψη του ασθενούς τόσο καλύτερα μπορεί να ανταποκριθεί ακόμη και στις πιο βαρείες επεμβάσεις.

Όσο καλύτερα έχει ελεγχθεί το ιστορικό του ασθενούς πριν το χειρουργείο και επομένως έχει προετοιμαστεί αναλόγως ο ασθενής τόσο καλύτερη και η πρόγνωση της επέμβασης.

Όσο βαρύτερη η επέμβαση τόσο μεγαλύτερες είναι οι απαιτήσεις και οι δυσκολίες στην κινητοποίηση και την αυτοεξυπηρέτηση του ασθενούς.

Η ύπαρξη ικανών εφεδρειών (μυϊκή ισχύς, αναπνευστικό σύστημα, καρδιά) μπορεί να εγγυηθεί επαρκή ανταπόκριση στην μετά το χειρουργείο νέα πραγματικότητα αλλά ακόμη και στην αντοχή κατά τη βίωση επιπλοκών!

Η άμεση μετεγχειρητική περίοδος από την αίθουσα ανάνηψης (φάση μη ελέγχου ή μειωμένης συνειδητότητας ) περνά στη φάση της διαχείρισης του μετεγχειρητικού πόνου στην κλίνη του θαλάμου της κλινικής και από κει στην φάση της κινητοποίησης και σίτισης με διαφορετικό χρόνο ανάλογα με τη βαρύτητα της επέμβασης και την ανατομική θέση αυτής.

Όσο βαρύτερη η επέμβαση τόσο μεγαλύτερη είναι η προσπάθεια του ασθενούς να αναλογιστεί το ότι είναι ζωντανός, τη ματαιότητα πολλών καθημερινών δραστηριοτήτων, την ασημαντότητα της ύπαρξης στο σύμπαν και τις κοινές ανάγκες των συνανθρώπων με πρώτη την έλλειψη πόνου, ενώ το ένστικτο του θανάτου όπως το περιέγραψε στον κήπο του Επίκουρου ο Γιάλομ κάνει διαρκώς την εμφάνισή του περιοριζόμενο ανάλογα με την θετικότητα και το θάρρος του ασθενούς.

Η μετάβαση του/της κάθε ασθενούς στην καθημερινότητά και ενδεχομένως την εργασία του είναι πολυπαραγοντική με κύριους πυλώνες τους παρακάτω:

1. Την βαρύτητα της επέμβασης και την επίδρασή της στο βαθμό κινητικότητας με πιθανή απώλεια ισχύος του ατόμου.
2. Την ανάγκη για συμπληρωματική θεραπεία.
3. Την φάση επούλωσης του τραύματος.
4. Το κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον και τις συνθήκες διαβίωσης.
5. Το βαθμό αποδοχής από τον ασθενή της νέας κατάστασης όπως π.χ. σε περιπτώσεις ακρωτηριασμού μέλους ή αντιμετώπισης κακοήθους νόσου.
6. Τη διαχείριση του νέου αύριο!

Σαν επίλογο θέλω να υπογραμμίσω όσο καλύτερη είναι η σωματική και ψυχική προετοιμασία του ασθενούς και όσο πιο επαγγελματίας στέκεται απέναντί του ο θεράπων Ιατρός τόσο μικρότερη είναι η απόκλιση της νέας κατάστασης από την προσδοκώμενη και τόσο καλύτερα είναι τα αποτελέσματα στο βάθος του χρόνου.

Διονύσιος Πινιαλίδης

Χειρουργός Λαπαροσκόπος

Εξειδικευθείς στη Χειρουργική Ογκολογία

Διευθυντής Β’ Χειρουργικής Κλινικής ΝΙΜΤΣ