Μεταβολικό Σύνδρομο

Ο όρος μεταβολικό σύνδρομο χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα σύμπλεγμα μεταβολικών διαταραχών , προϋποθέτοντας ως κοινό παθολογικό υπόστρωμά τους, την ύπαρξη αντίστασης των ιστών στόχων στη δράση της ινσουλίνης. Η παρουσία του συμπλέγματος των μεταβολικών αυτών διαταραχών αυξάνει τον κίνδυνο πρωίμου εμφάνισης καρδιαγγειακής νόσου.

Η αντίσταση στην ινσουλίνη υπολογίζεται ότι οφείλεται σε γενετικούς παράγοντες σε ποσοστό περίπου 50%. Θεωρείται ότι οι ασθενείς που έχουν μεταβολικό σύνδρομο βρίσκονται σε μια προφλεγμονώδη και προθρομβωτική κατάσταση, έχουν αυξημένο κίνδυνο για αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, περιφερική αγγειακή νόσο και συνολικά αυξημένη θνητότητα.

ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ

Αρχική μορφή (Reaven)

Αντίσταση στην ινσουλίνη

Υπερινσουλιναιμία

Διαταραχή ανοχής στη γλυκόζη

Υπέρταση

Υπερτριγλυκεριδαιμία

Μειωμένη HDL-χοληστερόλη

Σε πρόσφατες μελέτες, το μεταβολικό σύνδρομο έχει συσχετιστεί και με την εκδήλωση κακοηθειών, όπως ο καρκίνος του ενδομητρίου και του μαστού σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες. Η επίπτωση του μεταβολικού συνδρόμου αυξάνεται παγκοσμίως, φαινόμενο που αποδίδεται:

στην αύξηση της παχυσαρκίας,

στον καθιστικό τρόπο ζωής

στην υψηλή πρόσληψη θερμίδων, ιδιαίτερα κορεσμένων ζωικών λιπαρών

στη μείωση τη σωματικής δραστηριότητας και

στο κάπνισμα

Εκδηλώνεται συχνότερα στους άνδρες σε σχέση με τις γυναίκες στις ηλικίες από 20 έως 40 ετών. Μελέτες έχον δείξει ότι μετά την εμμηνόπαυση, όμως η διαταραχή αυτή εκδηλώνεται συχνότερα στις γυναίκες σε σύγκριση με του άνδρες.

Επομένως, εκτός από την ηλικία που αποτελεί κυρίαρχο παράγοντα για την εκδήλωση του μεταβολικού συνδρόμου και στα δύο φύλα, στις γυναίκες η εμμηνόπαυση υπεισέρχεται ως επιπρόσθετος παράγοντας κινδύνου.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΟΥ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ

Ο βασικός στόχος της αντιμετώπισης του μεταβολικού συνδρόμου είναι η μείωση του καρδιαγγειακού κινδύνου. Για την επίτευξη του στόχου αυτού καθοριστικής σημασίας είναι κατά αρχάς η βελτίωση της ευαισθησίας των ιστών στην ινσουλίνη και κατόπιν ο έλεγχος των λοιπών παθολογικών διαταραχών του μεταβολικού συνδρόμου.

Μείωση της αντίστασης στην ινσουλίνη

Απώλεια σωματικού βάρους σε περίπτωση παχυσαρκίας. Αυτό σημαίνει μειωμένη πρόσληψη θερμίδων, αλλά και πρόσληψη ποιοτικού φαγητού. Συνιστάται αποφυγή των κορεσμένων ζωικών λιπαρών και των απλών σακχάρων και εμπλουτισμός της διατροφής με λαχανικά, ελαιόλαδο, όσπρια και λιπαρά ψάρια. Μία μείωση της τάξεως του 5-7 % του αρχικού βάρους θεωρείται πως μπορεί να βελτιώσει σημαντικά τις παραμέτρους του μεταβολικού συνδρόμου.

Αποφυγή καπνίσματος

Σωματική δραστηριότητα για τουλάχιστον 30 λεπτά /ημέρα. Η αυξημένη φυσική δραστηριότητα αυξάνει τη μέσω της ινσουλίνης διάθεση της γλυκόζης στους ιστούς και την ευαισθησία του ήπατος στην ινσουλίνη. Αυτό το αποτέλεσμα όπως έχει διαπιστωθεί, εμφανίζεται μετά από 4-6 εβδομάδων εντατικής άσκησης.