23 Νοεμβρίου 2021 08:20
«Η ζωή μου πραγματικά έχει περάσει πολλά στάδια, είναι πολυεπίπεδη. Γεννήθηκα στα Ανώγεια, έφυγα 11 χρονών για Ηράκλειο και μετά ήρθαμε στην Αθήνα το 1971. Οι αλλαγές μου έκαναν κακό. Έχασα την ταυτότητά μου. Από 12 αναγκάστηκα να δουλεύω, πρώτη μου δουλειά να πουλάω λαχεία. Ξέρω το Ηράκλειο απ’ έξω και ανακατωτά».
«Μετά την Χούντα, τραγουδούσα έντεχνα και λαϊκά. Πηγαίναμε στις ταβέρνες με μια μικρή ορχήστρα, φορούσαμε καπέλα και βγάζαμε λεφτά».
«Το πρώτο ρόλο του παπά τον έπαιξα στο έργο “Ένα παιδί μετράει τα άστρα”, του Λουντέμη όταν ήμουν μαθητής. Ο παππούς μου με είχε ψήσει να γίνω παπάς. Όταν το είπα στον πατέρα μου, μου έριξε ένα χαστούκι και του έκανε φασαρία και έτσι κόπηκε. Ο παπά Μιχάλης στον Σασμό ήταν κανονικά να λέγεται “παπά Γρηγόρης” στο σίριαλ. Ζήτησα να τον πούμε Μιχάλη για να τιμήσω τον παππού μου. Εγώ αντιγράφω τον παππού μου και τους συγχωριανούς μου. Οι παπάδες στα χωριά είναι ωραίοι άνθρωποι».
«Στο θεατρικό τμήμα υπήρχε μια κοπελιά που μου άρεσε. Πήγα λοιπόν εκεί για να γνωριστούμε. Ο σκηνοθέτης Γιάννης Καραχισαρίδης με έπεισε, μου είπε ότι πρέπει να ασχοληθώ. Μου άρεσε κιόλας και έτσι πήγα στη δραματική σχολή. Στο ταξίδι αυτό έτυχε να είμαι και σε λουξ καμπίνα, αλλά και σε υπνόσακο στην τρίτη θέση. Είναι σκληρό επάγγελμα. Υπάρχει μεγάλη ανασφάλεια και ανεργία. Εγώ είμαι από τους τυχερούς που δεν είχα σταματήματα, εκτός από τον κορονοϊό.
Ένα καλό που έχει είναι ότι έμαθα σε βάθος τον εαυτό μου. Αυτό είναι το κέρδος, είναι μια συνεχής ψυχανάλυση μέσα από τους ρόλους. Αν υπερβείς του εγωισμού σου και φτάσεις στην αλαζονεία, εκεί θα κάνεις χρήση της εξουσίας και αρχίζουν άλλα θέματα».
«Το θέμα είναι πρωτότυπο. Μέχρι σήμερα, σειρές που έχουν γίνει αναφέρονται στην βεντέτα. Ο Σασμός καταπιάνεται με την επόμενη μέρα. Το ερώτημα είναι ένα, ο Σασμός είναι καλό ή κακό πράγμα.
Εγώ έχω σχέση εδώ και πολλά χρόνια με τις φυλακές. Ως καλλιτεχνικός διευθυντής πήγαινα τις παραγωγές στις αγροτικές φυλακές. Στα Χανιά πρόσφερα εθελοντικά τις υπηρεσίες μου στις φυλακές υψίστης ασφαλείας. Εκεί γνώρισα πολύ κόσμο. Στις 8 Νοέμβρη πήγα εκεί και πέρασα τη δική μου μέρα. Ο κάθε άνθρωπος, ό,τι κι αν έχει κάνει, δεν έχει μόνο το δαχτυλικό αποτύπωμα στο δάχτυλο αλλά στο μυαλό.
Ο κάθε ένας είναι ξεχωριστός. Δεν δικαιολογώ κανέναν, όμως σχεδόν όλοι θέλουν να εξαγνιστεί η ψυχή τους. Στην Κρήτη δεν γίνονται προμελετημένοι φόνοι τόσο πολύ. Ο Σασμός δεν έχει κανένα στόχο ούτε να φέρει παλιά πράγματα στην επιφάνεια. Εμάς μας ενδιαφέρει να δείξουμε την αυτοματοποίηση μιας κοινωνίας πριν, αλλά κυρίως το μετά για να σταματήσει το κακό εκεί που έγινε.
Πρόσφατα μέσα στις φυλακές έγινε Σασμός. Η μία οικογένεια βάπτισε το παιδί της άλλης οικογένειας μέσα στη φυλακή».
«Με πήρε ένας γνωστός, δικηγόρος στο επάγγελμα και μου είπε να πει στον Αρχιεπίσκοπο που είναι φίλος του, να με χειροτονήσει παπά. Διότι έχει το δικαίωμα να χειροτονήσει λαϊκό. Εγώ γέλασα. Ο εγγονός μου που είναι 3μιση χρονών μου λέει “παππούλη που είναι τα ράσα σου;” Είμαι χαρούμενος, είμαι ευτυχισμένος, όλα πάνε καλά», κατέληξε.
