MIS (ελάχιστα επεμβατική) ολική αρθροπλαστική ισχίου ή συμβατική χειρουργική τεχνική;

MIS (ελάχιστα επεμβατική) ολική αρθροπλαστική ισχίου ή συμβατική χειρουργική τεχνική;

MIS ολική αρθροπλαστική ισχίου είναι όρος που χρησιμοποιείται και στο ισχίο για την ελάχιστα επεμβατική χειρουργική (minimal invasive surgery).

Αν και ο όρος έχει συνδυαστεί με επέμβαση που έχει μόνο μικρή χειρουργική τομή στο δέρμα, στην πραγματικότητα πρόκειται για μικρότερη επέμβαση γενικότερα στα μαλακά μόρια (ιστούς) που βρίσκονται βαθύτερα.

Έχει πλεονεκτήματα;

Πράγματι έχει. Το όφελος της μικρότερης χειρουργικής τομής υπερτερεί της τεχνικής δυσκολίας που οφείλεται στην περιορισμένη ορατότητα του χειρουργικού πεδίου.

Η μικρή τομή που γίνεται, χρησιμοποιείται από τον ορθοπαιδικό χειρουργό σαν ένα «κινητό παράθυρο», ώστε να αποφεύγεται η παρατεταμένη πίεση από τα χειρουργικά εργαλεία σε μια συγκεκριμένη ανατομική περιοχή.

Μπορεί, διεγχειρητικά, να χρησιμοποιηθεί ακτινοσκοπικό μηχάνημα ή να γίνει υποβοήθηση με πλοήγηση ηλεκτρονικού υπολογιστή ή χρήση ρομπότ για την ακριβή τοποθέτηση των εμφυτευμάτων. Ωστόσο, ο ακριβής ρόλος όλων αυτών των τεχνολογιών στην MIS ολική αρθροπλαστική του ισχίου δεν έχει ακόμα επιβεβαιωθεί.

Τα πλεονεκτήματα της MIS ολικής αρθροπλαστικής ισχίου είναι η ταχύτερη μετεγχειρητική αποκατάσταση, πιο μικρή παραμονή στο Νοσοκομείο και η αυξημένη ικανοποίηση του ασθενούς από το κλινικό αλλά και το αισθητικό αποτέλεσμα λόγω μικρότερης χειρουργικής τομής.

97% των ασθενών καταφέρνουν την πρώτη μετεγχειρητική ημέρα:

• Να μετακινηθούν από το κρεβάτι στην όρθια θέση και αντίστροφα.
• Να σηκωθούν σε όρθια θέση από καρέκλα.
• Να καθίσουν από την όρθια θέση σε καρέκλα.
• Να περπατήσουν 100 βήματα.
• Να ανέβουν σκάλα.

Βέβαια, κάθε λειτουργικό πλεονέκτημα της MIS ολικής αρθροπλαστικής ισχίου σε σύγκριση με τη συμβατική ολική αρθροπλαστική, χάνεται μετά από 6 εβδομάδες έως 6 μήνες μετά το χειρουργείο.

Γιατί διενεργείται όλο και συχνότερα η MIS ολική αρθροπλαστική του ισχίου;

Το αυξημένο ενδιαφέρον για ελάχιστη επεμβατική ολική αρθροπλαστική ισχίου σχετίζεται βέβαια με την κρίση του ορθοπαιδικού χειρουργού για να επιταχύνει την αποκατάσταση του ασθενή αλλά και με την αυξημένη απαίτηση του ίδιου του ασθενή για την τεχνική αυτή.

53% των χειρουργών ισχίου παραδέχονται ότι δέχονται πίεση από του ασθενείς τους για να χρησιμοποιήσουν μια συγκεκριμένη χειρουργική τεχνική ή εμφύτευμα, σε σημείο που θα μπορούσε σε κάποιες περιπτώσεις να καταστεί επιζήμιο για τον ασθενή.

Νέοι ασθενείς επαγγελματικά δραστήριοι, προτιμούν την ελάχιστα επεμβατική ολική αρθροπλαστική του ισχίου MIS, εξαιτίας του μικρότερου χρόνου αποκατάστασης και επιστροφής στην εργασία.

Η ίδια τάση όμως υπάρχει γενικότερα σε όλες τις ηλιακές ομάδες.

Ενδείξεις και αντενδείξεις

Η MIS έχει απόλυτη ένδειξη στις εξής περιπτώσεις:

• Ασθενείς με φυσιολογική ανατομία στο ισχίο (όχι δυσπλασία).
• Ασθενείς που δεν είναι παχύσαρκοι (Δείκτης Μάζας Σώματος ΒΜΙ <30 kg/m²)

Στις παρακάτω περιπτώσεις δεν είναι απόλυτη αντένδειξη η MIS αλλά φαίνεται ότι είναι καλύτερη επιλογή η συμβατική τεχνική:

• Ασθενείς που απαιτείται μεγαλύτερη χειρουργική προσπέλαση [αναθεώρηση (revision) ολικής αρθροπλαστικής, προχωρημένη δυσπλασία του ισχίου].
• Ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε προηγούμενη επέμβαση του ισχίου (πχ παλαιό κάταγμα που πωρώθηκε σε κάκή θέση).
• Ασθενείς με αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα.
• Ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα.
• Ασθενείς παχύσαρκοι με δείκτη μάζας σώματος >30 kg/m²
• Ασθενείς με μεγάλη σύγκαμψη του ισχίου («αγκύλωση»)
• Ασθενείς εξαιρετικά μυώδεις.

Ενδεικτικά αναφέρονται κάποιες συχνότερα χρησιμοποιούμενες MIS χειρουργικές τεχνικές ολικής αρθροπλαστικής ισχίου.

Πρόσθια προσπέλαση

Με βάση τον ορισμό της MIS χειρουργικής, η προσπέλαση αυτή αποτελεί τη γνήσια MIS τεχνική, γιατί η άρθρωση του ισχίου βρίσκεται πιο επιφανειακά (πλησιέστερα στο δέρμα).

Ωστόσο, συνδέεται συχνότερα με τραυματισμό του πλάγιου μηροδερματικού νεύρου αλλά και άλλων νεύρων.

Προσθιοπλάγια προσπέλαση (ALMIS)

Η προσπέλαση γίνεται μεταξύ των μυών (μέσου γλουτιαίου και λαγονοκνημιαίας ταινίας) και όχι με διατομή μυών.

Επομένως δεν τραυματίζονται οι απαγωγοί του μηρού, ώστε να επηρεάζεται η λειτουργικότητα και η αποκατάσταση μετά το χειρουργείο, κάτι που συμβαίνει με την κλασική πλάγια προσπέλαση.

Παράλληλα, δεν τραυματίζεται το οπίσθιο τμήμα του αρθρικού θυλάκου που περιβάλλει και συγκρατεί την άρθρωση.

Επομένως δεν συμβαίνει μετεγχειρητικά οπίσθιο εξάρθρημα, κάτι που αποτελεί επιπλοκή της οπίσθια προσπέλασης.

Επίσης, παρέχει πολύ καλή, διεγχειρητικά, ορατότητα της άρθρωσης του σχίου.

Προσοχή χρειάζεται να μην τραυματιστεί το άνω γλουτιαίο νεύρο.

Πλάγια προσπέλαση

Δεν πλεονεκτεί έναντι των άλλων προσπελάσεων. Το κύριο μειονέκτημα είναι οι μυϊκές αποκολλήσεις των γλουτιαίων μυών (μικρού και μέσου) από το οστό του μηριαίου (μείζονα τροχαντήρα), που μπορεί να καθυστερήσει την αποκατάσταση της λειτουργικότητας.

Οπίσθια προσπέλαση

Το μεγαλύτερο μειονέκτημα είναι η διατομή των έξω στροφέων του ισχίου και του οπίσθιου αρθρικού θυλάκου, που μπορεί να οδηγήσει πιο συχνά από άλλες τεχνικές σε οπίσθιο εξάρθρημα του ισχίου.

Σε κάθε περίπτωση, η εκπαίδευση του ορθοπαιδικού χειρουργού σε κάποια χειρουργική προσπέλαση και χειρουργική τεχνική αποτελεί τον κυριότερο παράγοντα που εξασφαλίζει ένα καλό χειρουργικό αποτέλεσμα και την αποκατάσταση του ασθενή.