6 Μαΐου 2020 20:30
Πριν από λίγες ημέρες κυκλοφόρησε το νέο τραγούδι του με τίτλο «Ατύχημα» από την Cobalt Music, ενώ σε λίγες εβδομάδες θα τον δούμε -σε έναν μικρό αλλά σημαντικό για εκείνον ρόλο, τον οποίο χαρακτηρίζει ευκαιρία αλλά και τιμή- στο «Selena: The Series» του Netflix και την 1η Μαΐου έχει πρεμιέρα στο Lifetime η ταινία του Μπράιαν Χέρτσλινγκερ, «The Perfect Pose» στην οποία συμμετέχει. Τα πράγματα, όμως, γι αυτόν, δεν ειναι εύκολα στην πόλη των Αγγέλων, όπως και για κανέναν από όλους τους ανθρώπους που προσπαθούν να ξεχωρίσουν ανάμεσα σε πολλούς άλλους και να έχουν μια ευκαιρία για καριέρα.
Ο ηθοποιός, που δεν σταματάει να εργάζεται σε όλους τους τομείς του ενδιαφέροντός του, έχει ήδη έτοιμο ένα ντοκιμαντέρ για τη νίκη του Σπύρου Λούη στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 με τίτλο «Against all G-odds», ενώ σε λίγες ημέρες θα βγει στον αέρα η διαδικτυακή περφόρμανς «Talk tomorrow», μια ιδέα που γεννήθηκε την περίοδο της καραντίνας σε σκηνοθεσία Λητώς Τριανταφυλλίδου. Εκείνος και η Ιωάννα τριανταφυλλίδου, με την οποία εξακολουθούν να είναι μαζί, ενσαρκώνουν ένα ζευγάρι που για 70 ημέρες επικοινωνούν αποκλειστικά μέσω μηνυμάτων λόγω κοινωνικού αποκλεισμού.
Ο ίδιος λέει ότι προσπαθεί να κάνει πράγματα που όχι μόνο κρατάνε συντροφιά, αλλά ενεργοποιούν και πνευματικά, ιδιαίτερα τώρα που είναι κλεισμένος στο σπίτι του στο Λος Άντζελες, όπου περνά το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας του, ακολουθώντας τη σύσταση των αμερικανικών αρχών για περιορισμό των μετακινήσεων. Η καραντίνα φαίνεται ότι τον έκανε ακόμα πιο δημιουργικό, όπως φαίνεται από την απόφασή του να γυρίσει το βιντεοκλίπ για το τραγούδι του στο έρημο Λος Αντζελες, συνομιλώντας με τον εαυτό του. Το “Ατύχημα” είναι ένα κομμάτι του δίσκου που είναι έτοιμο σε πολύ μεγάλο βαθμό και ήταν να κυκλοφορήσει στο διάστημα αυτό που ζούμε όσα ζούμε. Είναι η δική του αντίληψη του πώς να λες με χαρούμενο τρόπο στενάχωρες ιστορίες. “Με έναν περίεργο τρόπο τα τραγούδια που έχω γράψει γι’ αυτόν τον δίσκο είναι όλα λίγο πιο εξωστρεφή και χαρούμενα, αλλά πρόκειται για οδυνηρές ιστορίες», είπε ο ίδιος, εξηγώντας όμως ότι δεν θέλει να λέει οδυνηρές ιστορίες. Θέλει να λέω ειλικρινά πράγματα που του συμβαίνουν. Με όση λιγότερη λογοκρισία μπορεί.
Ο Πάνος Βλάχος γράφει τραγούδια κυρίως όταν ταξιδεύει -τα τραγούδια του επικείμενου δίσκου του τα έγραψεταξιδεύοντας για το Μεξικό αλλά και προς την Ελλάδα. Ο ίδιος δεν προσδιορίζεται ούτε ως τραγουδιστής, ούτε ως δεξιοτέχνης οργανοπαίκτης. Επιλέγει τη φράση «έγινα αυτό που μπορούσα να είμαι». Πιστεύει ότι επιτυχία είναι να μη φοβάσαι να γίνεις αυτό που μπορεί να είσαι και λέει ότι ο ίδιος φοβόταν. “Και να ασχοληθώ με την υποκριτική και το ξεπέρασα, και να ασχοληθώ με την τραγουδοποιία. Αλλά μόνο υπέροχα πράγματα συνέβησαν. Η ομορφιά είναι στην άλλη πλευρά του φόβου. Υπήρχε ένα κράτημα, υπήρχε το άγνωστο. Δεν ήξερα τι θα συμβεί. Πάντα βάζω στον εαυτό μου τέτοια εμπόδια φόβου ή άγνωστου. Άγνωστο είναι τι σημαίνει εγώ να βγάζω δίσκο με δικά μου λόγια και δική μου μουσική, τι σημαίνει για μένα να τα παρατάω όλα και να πηγαίνω στο άγνωστο της Αμερικής, τι σημαίνει για μένα να κάνω ένα ντοκιμαντέρ. Με έναν τρόπο βάζω τον εαυτό μου στο άγνωστο για να καταπολεμώ τον φόβο μου και να ανακαλύπτω κάτι καινούριο».
Η ζωή στην πόλη των Αγγέλων
Ο ηθοποιός αποφάσισε να μεταναστεύσει σε μια περίοδο που η καριέρα του στην Ελλάδα πήγαινε από το καλό στο καλύτερο. Γιατί, λοιπόν, έφυγε; «Δεν μπορώ να βάλω μια λεζάντα για την Αμερική”, απάντησε. “Δεν ήρθα εδώ για να το παίξω μάγκας στην Ελλάδα, το οποίο είναι και το πιο εύκολο πράγμα να κάνεις. Το πιο δύσκολο είναι να διατηρήσεις την καλλιτεχνική σου υπόσταση και τη δίψα σου για αυτό που έχεις ήδη πετύχει. Αν δεν το έχεις πετύχει πριν, είναι πιο εύκολα τα πράγματα, αν το έχεις ήδη πετύχει στη χώρα σου, είναι πιο δύσκολο. Ήρθα στην Αμερική για να γίνω καλύτερος σ’ αυτά που κάνω. Για να γίνω η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Έμεινα γιατί άρχισα να δουλεύω. Είχα την ανάγκη να πάρω ένα διάστημα για να εφοδιαστώ λίγο ή, μάλλον, πολύ παραπάνω. Διάφορες συγκυρίες με έφεραν να βρω ατζέντηδες και μάνατζερ, έκλεισα κάποιες δουλειές και σκέφτηκα ότι ίσως έπρεπε για λίγο καιρό να το τεστάρω”.
Άρχισε να ζει στην Αμερική και να δραστηριοποιείται όπως μπορεί, με αποτέλεσμα να γίνει η περιοδεία της παράστασης “Mistero Buffo” σε πέντε χώρες και η συμμετοχή του σε κάποιες σειρές και τώρα σε μια ταινία. Ό,τι έκανε επαγγελματικά στην Αμερική ξεκίνησε τυχαία. Δεν είχε σκοπό να κάνει καριέρα. Γενικά δεν του αρέσουν οι ταμπέλες και οι βαρύγδουπες εκφράσεις, γι’ αυτό και αποφεύγει να δίνει συνεντεύξεις, γιατί ζει στη δική του παράλληλη πραγματικότητα, την οποία πιστεύει ότι δεν αξίζει τον κόπο να αναλύσει για να γίνει κατανοητός. “Είναι λιγότερο γνωστή η πορεία μου, τι τραγουδάω, τι φτιάχνω, με τι ασχολούμαι, τι κάνω, γιατί το κάνω, τι έκανα στην Ελλάδα, πώς μιλάω, με ποιους συναναστρέφομαι. Υπάρχουν, εγώ τα έχω εκφράσει, αλλά η ταμπέλα που μπαίνει είναι “Λος Αντζελες και η γκόμενά του, η προσωπική του ζωή”. Οπότε από αυτό βγαίνουν τα συμπεράσματα, ενώ έχω εξίσου έντονη κατάθεση πολλών άλλων πραγμάτων. Αυτός είναι ο λόγος που έχω επιλέξει να εκφράζομαι σπάνια δημοσίως», λέει.
Η απατηλή λάμψη της ματαιοδοξίας
Ο ίδιος λέει ότι δεν πήγε στο Λος Άντζελες για να ικανοποιήσει τη ματαιοδοξία του. «Το γεγονός ότι είμαι όπως είμαι, μιλάω όπως μιλάω, ντύνομαι όπως ντύνομαι, γυμνάζομαι και ζω στο Λος Αντζελες δεν σημαίνει τίποτα παραπάνω από αυτό. Δεν σημαίνει ότι είμαι ρηχός, ότι ήρθα εδώ για τη ματαιοδοξία μου, ότι θέλω να γίνω ο Τομ Κρουζ. Δεν συνδέονται όλα μεταξύ τους. Κάθε χαρακτηριστικό ενός ανθρώπου μπορεί να σε οδηγεί σε κάποια συμπεράσματα. Αλλά μπορεί και να μη σε οδηγεί”. Ο ίδιος λέει ότι απλώς έχει δίψα για δημιουργία, δίψα να είναι με ανθρώπους που είναι πολύ καλύτεροι από εκείνον και να είναι σε παραγωγές που χρειάζεται να καλύψει τεράστια προσωπική απόσταση για να φτάσει και η απόρριψη που έχει πάρει στην Αμερική δεν συγκρίνεται με την επιβεβαίωση που παίρνει στην Ελλάδα. “Αυτό σε οδηγεί να καταλάβεις το μέγεθος της βιομηχανίας όπου βρίσκεσαι και μέσα από αυτό το μέγεθος που παίρνεις τελικά στον κόσμο. Στην Ελλάδα ήμουν φουλ επιβεβαιωμένος και ένιωθα ότι δεν άξιζα, ότι δεν ήμουν αρκετά καλός. Δεν ένιωθα καλά με τον εαυτό μου γιατί έψαχνα να βρω την ισορροπία μου. Η απόρριψη γενικά στη ζωή μπορεί τελικά να βοηθάει».
Ένα ντοκιμαντέρ για το Σπύρο Λούη
Η συστηματική έρευνά του για τον πρώτο μαραθώνιο των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων και την παράξενη περίπτωση ενός νερουλά από το Μαρούσι, του Σπύρου Λούη, που αποκρυσταλλώθηκε στο ντοκιμαντέρ με τον τίτλο «Against all G-odds». Τα γυρίσματα για το ντοκιμαντέρ ξεκίνησαν πριν από δυόμισι-τρία χρόνια. Είναι μια δική του πρωτοβουλία, στην οποία η Production House, δηλαδή ο Αλέξης Καπλάνης και ο Πάνος Μανωλίτσης, μπήκε συνοδοιπόρος και συμπαραγωγός. “Έσκασε σαν βόμβα αυτή η ιστορία. Γνώριζα όλες τις φήμες που υπήρχαν γύρω από τη νίκη του Σπύρου Λούη στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 και αποφάσισα να αναζητήσω τους λόγους και να δω αν θα καταφέρω να δώσω κάποια απάντηση για το σημαντικότερο σημείο του ελληνικού αθλητισμού. Μέσα από συνεντεύξεις με αθλητές, επιστήμονες, πολιτικούς και δημοσιογράφους φτάσαμε σε ένα κομβικό σημείο. Τα συμπεράσματα που βγάλαμε νομίζω ότι θα είναι σημείο αναφοράς για τα χρόνια που θα ’ρθουν. Είμαι πολύ περήφανος γι’ αυτή τη δουλειά. Η αφετηρία της είναι η αγάπη γι’ αυτό το σπορ. Είναι μια ωρολογιακή βόμβα, είναι μια ιστορία που ποτέ δεν έχει ειπωθεί μ’ αυτόν τον τρόπο, είναι συναρπαστικό», λέει. Μάλιστα, για τις ανάγκες του ντοκιμαντέρ ανέλαβε και ο ίδιος ρόλο πειραματόζωου. Άλλωστε ασχολείται ανελλιπώς με τον αθλητισμό, πιθανότατα για να μη σταματά ποτέ την αναμέτρηση με τον εαυτό του – έχει συμμετάσχει σε αγώνες 50, 100, ακόμα και 120 χιλιομέτρων.
Για την καραντίνα και τις δύσκολες συνθήκες της εποχής, λέει: «Δεν φοβάμαι. Αυτό δεν σημαίνει ότι ζω σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Προσπαθώ να παίρνω πληροφορίες, αλλά να μη βλέπω ειδήσεις. Προσπαθώ να είμαι ένας φάρος δημιουργικότητας και θετικότητας γνωρίζοντας τι συμβαίνει. Πρέπει να μάθουμε να σκεφτόμαστε σε σχέση με τα γεγονότα και τα στοιχεία. Είναι ένα μεταβατικό στάδιο – και είμαστε όλοι μουδιασμένοι απέναντι στο τι συμβαίνει και τι θα συμβεί. Αυτό που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι ότι δεν θα χάσει κανείς τίποτα με το να μείνει στο σπίτι και να προστατέψει κάποιον συνάνθρωπό του. Και να εκφράσω τη βεβαιότητα ότι δεν θα μας σώσουν οι celebrities. Ο,τι και να συμβεί στο μέλλον καμία influencer δεν θα σώσει την κατάσταση. Γιατροί, νοσηλευτές, επιστήμονες, μάσκες και αναπνευστήρες θα σώσουν τον κόσμο. Και μετά από αυτούς τα πολιτικά μέτρα και μετά οι καλλιτέχνες που θα εκφράσουν τέχνη και στο τέλος, στο τελευταίο σκαλί της κλίμακας σωτηρίας, είναι οι celebrities, οι οποίοι θα κάνουν instagram live να συζητήσουν για το νέο κολάν που πήραν».
