Μπέσυ Μάλφα: «Δυστυχώς τη βλέπουμε τη βία συνεχώς δίπλα μας»

Η αγαπημένη ηθοποιός σε συνέντευξή της μίλησε για τη σκηνοθεσία του έργου «Λείπεις», τι την ώθησε να το σκηνοθετήσει, αλλά και για τις κόρες της.

Πρώτη φορά στο τιμόνι της σκηνοθεσίας;

Δεν μπαίνω πρώτη φορά στο τιμόνι της σκηνοθεσίας. Έχω κάνει κάποιες στο παρελθόν. Το μαγικό στη σκηνοθεσία δε το γνωρίζω γιατί το θέατρο είναι μαγικό και με ελκύει από μικρό παιδί.

Έχει μία παραπάνω ευθύνη η σκηνοθεσία γιατί οδηγείς έναν άλλον άνθρωπο σα να είναι παιδί σου, σε έναν κόσμο όπως εσύ τον έχεις φανταστεί.

Τι σας ώθησε να σκηνοθετήσετε το έργο αυτό;

Καταρχάς ο Βασίλης Ρίσβας είναι αγαπημένος μου συγγραφέας και φίλος, όπως και η Δήμητρα Σακαλή. Αυτό που με ελκύει είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζει το υπαρξιακό πρόβλημα.

Μου κίνησε τα συναισθήματά μου ότι ο Βασίλης γνωρίζει τόσο καλά τη γυναικεία ψυχή και ως επί το πλείστων την ανθρώπινη ψυχή.

Γιατί είναι ένα έργο που αφορά τους πάντες. Η ηρωίδα του έργου ονομάζεται «Ελπίδα».

Και πολλές φορές αναρωτιέμαι, αν όντως υπάρχει κάποια ελπίδα σε σχέση και με όσα συμβαίνουν γύρω μας.

Τι απαντάτε λοιπόν εσείς; Υπάρχει όντως ελπίδα;

Εγώ σαν άνθρωπος θέλω να πιστεύω στην ελπίδα, γιατί είδα την θεωρία της εξέλιξης.

Πιστεύετε στην ανθρωπιά;

Ανθρωπιά είναι τα πάντα. Όλες οι συμπεριφορές. Ο άνθρωπος είναι πολλά πράγματα. Σύνθετη η ψυχοσύνθεση κάθε ανθρώπου.

Γι’ αυτό ελπίζω και πιστεύω στην εξέλιξη. Εγώ σαν άνθρωπος διαλέγω να έχω ελπίδα στη ζωή μου.

Τη μουσική της παράστασης «Λείπεις» που σκηνοθετείτε στο Από Μηχανής Θέατρο, έχουν γράψει οι Σκιαδερέσες. Οι κόρες σας. Πώς αισθάνεστε γι ‘αυτό και τι συμβουλές τους δίνετε;

Ως μητέρα τους δεν μπορώ να πω πολλά (γέλια). Ξέρω ότι έχω καλά παιδιά. Έχουν πολύ ενδιαφέρον σαν προσωπικότητες.

Βλέπω τα βίντεο της Νίκης και της Όλγας στο youtube και πραγματικά κλαίω από τα γέλια. Τις θαυμάζω πολύ.

Μεγάλα παιδιά είναι, πόσο μπορείς να τα συμβουλεύσεις; Άσε που είμαι και άνθρωπος που δεν τα πάει καλά με τις συμβουλές.

Μέσα όμως από τη στάση ζωής μου και τις πράξεις μου προσπαθώ να είμαι δίπλα τους, να τις στηρίζω και να συμμετέχω όσο μπορώ σε αυτό.

Γιατί οφείλουν να είναι ελεύθερες να ανοίξουν τα φτερά τους και να κάνουν αυτό που εκείνες επιθυμούν, με τον τρόπο που επιθυμούν.

Αρμονική και ειρηνική η συνύπαρξη μεταξύ μας. Σε κάθε μορφή ανθρώπινης σχέσης( φιλικές, ερωτικές, συζυγικές), πρέπει να είμαστε δίπλα στους ανθρώπους μας και να τους στηρίζουμε. Κι ας είναι διαφορετικοί από εμάς.

Διαφορετικοί ε;

Μα ναι. Αν δεν ήταν διαφορετικοί πώς θα υπήρχε ενδιαφέρον και θα ήταν όμορφη η ζωή; Εσείς μπορείτε να κοιτάτε μόνο τριαντάφυλλα;

Σας αρέσουν και τα γιασεμιά, και οι γαρδένιες και ο βασιλικός. Αν κοιτάξουμε τη φύση έχει έναν «οργασμό» διαφορετικότητας κι ομορφιάς. Έτσι πρέπει να είμαστε και στη ζωή μας, διαφορετικοί.

Κάπου μέσα στο έργο που σκηνοθετείτε λέει η ηρωίδα ότι ο φόβος είναι ίδιος για όλα τα πλάσματα αλλά διαφέρει η διαχείρισή του. Συμφωνείτε;

Συμφωνώ απόλυτα και είναι από τις φράσεις του κειμένου που με χαρακώνουν και τις πιστεύω.

Τι είναι αυτό που φοβάστε στη ζωή;

Με τόσα που έχω ζήσει στη ζωή μου… (γέλια). Τον θάνατο φοβάμαι τη δεδομένη στιγμή. Επειδή έχω βιώσει απώλειες.

Και είναι μεγάλο θέμα για τους ανθρώπους που μένουν πίσω, το πώς θα διαχειριστούν τον πόνο.

Και τι είναι αυτό που σας ενοχλεί σαν άνθρωπο;

Δεν μου αρέσει η βία. Δυστυχώς τη βλέπουμε τη βία συνεχώς δίπλα μας. Νομίζαμε ότι από παλιά, τα πράγματα θα είχαν καλυτερεύσει, αλλά δεν συμβαίνει αυτό. Έχουμε ακόμη πολύ χαμηλά ένστικτα, αλλά είμαστε εδώ για να τα διαχειριστούμε, είπε στο Εγώ.