Μυρτώ Αλικάκη: «Οφείλουμε να μεγαλώνουμε αγόρια τρυφερά και συμπονετικά και κορίτσια που δεν φοβούνται»

Η Μυρτώ Αλικάκη στην πρόσφατη συνέντευξή της μίλησε για τους ρόλους που έχει υποδυθεί στην καριέρα της, για το #metoo και για τις γυναικοκτονίες στη χώρα μας.

Μυρτώ Αλικάκη: «Οφείλουμε να μεγαλώνουμε αγόρια τρυφερά και συμπονετικά και κορίτσια που δεν φοβούνται».

Κοιτάζοντας κανείς το πλούσιο βιογραφικό σας, παρατηρεί ότι κυριαρχείται από δραματικούς ρόλους. Είναι κάτι το οποίο επιλέξατε εσείς ή θα λέγατε ότι σας επέλεξε;

Όχι, σίγουρα δεν το έχω επιλέξει. Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό παρόλο λατρεύω την κωμωδία και μάλιστα χαίρομαι που έχω κάνει τα «Υπέροχα Πλάσματα». Η αλήθεια είναι ότι στη ζωή μου είμαι ένας άνθρωπος χαρούμενος θέλω να πιστεύω. Ίσως αυτό να βλέπουν οι σκηνοθέτες όταν με επιλέγουν για κάποιο ρόλο και να τους εξιτάρει η αντίθεση.

Γίνατε ευρέως γνωστή μέσα από τη θρυλική «Αναστασία» σε πολύ νεαρή ακόμη ηλικία. Φοβηθήκατε μήπως ο συγκεκριμένος ρόλος σας στιγματίσει και τελικά εγκλωβιστείτε σε ρόλους αισθησιακών και μοιραίων γυναικών;

Το φοβήθηκα. Και αυτό και πολλά άλλα πράγματα, όπως την αίσθηση της εμπορευματοποίησης ενός ηθοποιού. Η άμυνά μου απέναντι σε όλα αυτά, ήταν να μην ξεχάσω τον λόγο για τον οποίο επέλεξα το συγκεκριμένο επάγγελμα και να μην ξεχάσω πώς ήθελα να ζω τη ζωή μου. Ξέρετε η επωνυμία φέρνει πολλές αλλαγές και στην ιδιωτική ζωή ενός ανθρώπου αλλά και στη σχέση του με τον κόσμο. Εγώ εξ’ αρχής ήθελα να βρίσκομαι ανάμεσα στους ανθρώπους και όχι να τους χαζεύω από ψηλά. Κάποια λοιπόν στιγμή, αισθάνθηκα ότι όλο αυτό ξεφεύγει από τον έλεγχό μου. Αποστασιοποιήθηκα, πήρα τον χρόνο μου, και όταν ένιωσα ότι όλο αυτό ισορρόπησε, τότε ήμουν σε θέση να απολαύσω την ευλογημένη τύχη μου, να επιλέξουν εμένα, εκείνη τη μοιραία μέρα για να υποδυθώ την Αναστασία. Γιατί ήταν πραγματικά μία σπουδαία τύχη, με εξίσου σπουδαίους συνεργάτες.

Πόσο εύκολο ήταν για ένα νέο κορίτσι να εδραιωθεί στον χώρο της υποκριτικής όταν εσείς ξεκινούσατε την καριέρα σας; Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε;

Η αλήθεια είναι ότι ήταν μία πολύ ελπιδοφόρα εποχή. Αν ένας νέος ήταν φιλότιμος, εργατικός και αγαπούσε αυτό που έκανε, σε γενικές γραμμές μπορούσε να ελπίζει ότι όλα θα πάνε καλά. Αυτό δυστυχώς δεν ισχύει σήμερα. Σήμερα η επιβίωση είναι πολύ δύσκολη. Άνθρωποι με πτυχία και μεταπτυχιακά παλεύουν για να επιβιώσουν. Όσον αφορά στους ηθοποιούς, οι σχολές πλέον είναι πολλές και ακόμα περισσότεροι οι απόφοιτοι, οπότε τα πράγματα δυσκολεύουν αρκετά. Δυσκολίες από την άλλη, εγώ δεν αντιμετώπισα. Ήμουν πολύ τυχερή γιατί βρέθηκα στο σωστό μέρος την κατάλληλη στιγμή. Μετά την «Αναστασία» η βασική μου επιδίωξη ήταν να κάνω τη δουλειά μου ήσυχα και όμορφα. Ήθελα να αποδείξω ότι εκτός από καλή ηθοποιός είμαι και ένας καλός άνθρωπος και επαγγελματίας, που μπορεί κάποιος να τον εμπιστευτεί. Γιατί η αλήθεια είναι, ότι σε βάθος χρόνου, δεν αρκεί μία επιτυχία.

Δεν θα μπορούσα να μην ρωτήσω για ελληνικό #metoo και τις καταγγελίες που στιγμάτισαν πρόσφατα το ελληνικό θέατρο. Έχετε βιώσει κάτι αντίστοιχο σε συνεργασία σας;

Όχι ευτυχώς. Έχει τύχει να μου μιλήσουν άσχημα ή να με φλερτάρουν αλλά ποτέ να με παρενοχλήσουν σεξουαλικά, ούτε να υποστώ μπούλινγκ. Ένιωθα πάντα πολύ δυνατή. Βέβαια δεν ξέρω πώς θα αντιδρούσα να μου συνέβαινε κάτι πραγματικά οδυνηρό. Προφανώς και είμαι στο πλευρό των ανθρώπων που αποφασίζουν να μιλήσουν. Προσπαθώ ωστόσο μέσα μου να διαχωρίζω τα πράγματα. Είναι άλλο το έγκλημα και άλλο κάτι πιο μικρό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι επιτρεπτό. Δεν μπορούμε να τα βάζουμε όλα στο ίδιο σακούλι. Ζούμε σε μία εποχή που όλα αυτά είναι ακόμα νωπά. Πιστεύω σύντομα θα βρεθεί η ισορροπία.

Ακούμε σχεδόν καθημερινά για γυναικοκτονίες. Σύμφωνα μάλιστα με στατιστικά, στην Ελλάδα, έχουμε ένα θύμα τον μήνα. Γιατί πιστεύετε συμβαίνει αυτό;

Νομίζω γυναικοκτονίες, δυστυχώς, πάντα γίνονταν απλά τώρα τους δίνουμε περισσότερη σημασία. Είναι ένα φαινόμενο τρομακτικό. Είναι απαραίτητο τα δύο φύλα να επαναπροσδιορίσουν τη μεταξύ τους σχέση αλλά και τη θέση τους στην κοινωνία. Οι άντρες παραδοσιακά λόγω της σωματικής τους δύναμης κατέφευγαν στη βία προκειμένου να καλύψουν τυχόν συναισθηματικές αδυναμίες. Θεωρώ ότι και τα δύο φύλα υφίστανται τρομακτική πίεση από την κοινωνία. Όταν η κοινωνία σου επιβάλλει να είσαι ο ισχυρός, αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη συναισθηματική πίεση και άρα τη βία. Νομίζω ότι η λύση είναι να αγαπήσουμε όλοι τις αδυναμίες μας. Να αγαπήσουμε τη διαφορετικότητα και να την κάνουμε δύναμή μας. Κάποιος που φαινομενικά δείχνει αδύναμος σε κάτι, μπορεί να κρύβει τεράστια δύναμη σε κάτι άλλο. Αυτή είναι και η ουσία της κοινωνίας.

Λένε ότι το ήθος και η συμπεριφορά ενός άντρα, εξαρτάται από τον τρόπο που μεγαλώνει. Ως μητέρα δύο γιων, νιώθεις την ευθύνη αυτή εντονότερη;

Όχι. Όσο οφείλουμε να μεγαλώνουμε αγόρια τρυφερά και συμπονετικά, άλλο τόσο οφείλουμε να μεγαλώνουμε και κορίτσια που δεν φοβούνται. Η πατριαρχία άλλωστε δεν έχει να κάνει μόνο με τον τρόπο που μεγαλώνουν τα αγόρια αλλά και με αυτόν που μεγαλώνουν τα κορίτσια. Όσο για μένα, στάθηκα πολύ τυχερή γιατί μεγάλωσα με έναν πατέρα που μου έμαθε να αγαπάω τα αγόρια και να νιώθω ίση απέναντί τους.

πηγή: womantoc