25 Νοεμβρίου 2018 14:42
Την Παρασκευή, στο πλαίσιο του γκαλά του «My Style Rocks», είπε ότι θα πήγαινε στην Erykah Badu. Η γλυκιά μαμά Nadine Αnjawi, που οι περισσότεροι γνωρίζουν απ’ την Μύκονο όπου και διατηρεί απ’ τα πιο μοδάτα μαγαζιά, μπήκε κι έφερε τυφώνα στο παιχνίδι. Σάρωσε τα πάντα με το στυλ της.
Προσωπικά, σαφώς και είναι η καλύτερή μου. Οι υπόλοιπες (σόρι, ντάρλινγκς) άχρωμες, άοσμες και άγευστες. Με εξαίρεση, φυσικά, τη Χριστίνα Παπαδέλλη, της οποίας ένα στα δύο λουκ πραγματικά μ’ αρέσουν. Και έχουν άποψη. Aκόμα και αν δεν μ’ εξιτάρει τόσο το hipster style, θα τα υιοθετούσα. Η Nadine, ωστόσο, διαφέρει. Έχει βάλει τον πήχη του στυλ πολύ ψηλά. Και θα ήταν αμαρτία -κι άδικο- να μην πάρει την πρωτιά στο παιχνίδι.
Στην τελευταία της, λοιπόν, εμφάνιση, εμπνεύστηκε απ’ την ιέρεια -για εμένα και για πολλούς- της μουσικής Erykah Badu. Εμπνεύστηκε απ’ την «μαύρη Αφροδίτη» με τη βελούδινη φωνή. Κι αν παρουσίασε τη φουστανέλα ως avant-garde, το θέαμα δεν έκανε τόσο avant-garde.
Η διαφορά κι αυτό που πολλοί δεν έχουν καταλάβει: ότι το avant-garde είναι κάτι που θα φορεθεί στο μέλλον, η υψηλή Ραπτική αφορά κομμάτια που μπορεί να δημιουργηθούν αποκλειστικά και μόνο για την πασαρέλα. Κάπου εκεί, λοιπόν… μπερδεύτηκε το κουβάρι. Ό,τι φορούσε -κι έφτιαξε μόνη της και μπράβο γι’ αυτό- η εστεμμένη Μαρία Λέκκα ήταν Haute Couture creation. Της Nadine θα μπορούσε να ήταν avant-garde, αν π.χ. έβαζε μια μεταλλική λεπτομέρεια στο καπέλο της. Κάτι αντίστοιχο με της Erykah. Βέβαια, μετά θα την κατηγορούσαν για κόπια. Όπως και να ‘χει, η μόδα είναι παιχνίδι. Κάνει κύκλους. Γυρίζει. Ποιος είπε, λοιπόν, ότι η φουστανέλα -όπως την πρότεινε η Nadine- δεν θα μπορούσε να είναι avant-garde. Ποιος, επίσης, θα μιλούσε για παρθενογένεση; Ε; για πείτε μου κι εμένα, να το μάθω…να τον συγχαρώ.
Ντονατέλλα Αδάμου
