11 Ιανουαρίου 2021 20:15
Στα 50 της χρόνια, η «μαύρη γαζέλα» εξομολογείται τις δυσκολίες που συνάντησε ξεκινώντας την καριέρα της και θυμάται το πώς κατάφερε να τις ξεπεράσει.
Η ανακάλυψη του σούπερ μοντέλου έγινε, σύμφωνα με την ίδια, όταν η Κάμπελ ήταν ακόμη έφηβη.
Περπατώντας με δύο λευκές φίλες της στο Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου, η κοπέλα κατάφερε να τραβήξει την προσοχή της Αμερικανίδας ατζέντισσας Μπεθ Μπολτ, η οποία δεν δίστασε να πλησιάσει την νεαρή Ναόμι και να τη ρωτήσει αν είχε ποτέ της σκεφτεί να εργαστεί ως μοντέλο.
«Η άμεση αντίδρασή μου ήταν η έκπληξη και ο ενθουσιασμός, βασικά, πολλά συναισθήματα μαζί. Κοιτώντας πίσω, θεωρώ πως εάν ήμουν εγώ ατζέντισσα δεν θα με είχα προσεγγίσει».
«Η μια από τις φίλες μου ήδη εργαζόταν ως μοντέλο. Είχε πανέμορφα ξανθά μαλλιά, ήταν η προφανής επιλογή. Δεν λέω ότι οι μαύρες δεν είμαστε όμορφες, αλλά το να επιλεγώ ενώ στεκόμουν δίπλα σε αυτά τα δύο κορίτσια- Ας πούμε ότι ευχαριστώ το Θεό που η Μπεθ πρόσεξε εμένα», σχολιάζει η Ναόμι.
https://www.instagram.com/p/CJRrxnXp9EL/?utm_source=ig_web_copy_link
Παρά το γεγονός ότι τράβηξε την προσοχή της πρωτοπόρου και ανοιχτόμυαλης Μπολτ, η Κάμπελ αναγνωρίζει ότι την δεκαετία του ’80 τα πράγματα ήταν ακόμη δύσκολα για τα μη λευκά μοντέλα.
Σημαντικό ρόλο στην ανέλιξή της θεωρεί πως έπαιξαν οι φίλες της, συνάδελφοι και επίσης σούπερ μόντελ, Λίντα Εβαντζελίστα και Κρίστι Τέρλινγκτον.
«Με υποστήριξαν και οι δύο πάρα πολύ. Για τον οποιοδήποτε λόγο, κάποιοι σχεδιαστές δεν με επέλεγαν για τις επιδείξεις τους και γενικότερα απέφευγαν τα μαύρα μοντέλα».
«Δεν άφησα να με πάρει από κάτω. Καθώς από μικρή συμμετείχα σε οντισιόν και θεατρικές παραστάσεις, καταλάβαινα τι σήμαινε το να είσαι μαύρη», λέει η Κάμπελ.
«Έπρεπε να προσπαθείς διπλά. Όταν πρωτοπήγα σε κάστινγκ στο Λονδίνο, γνώρισα κοπέλες που έφεραν βαρέως την απόρριψη. Δεν τις ήξερα, αλλά τους έλεγα αυτό που μου είχε πει και εμένα η μητέρα μου: Μην το παίρνεις προσωπικά, απλά έτσι είναι η φύση της δουλειάς».
«Στην Λίντα και την Κρίστι, χρωστάω πολλά. Έλεγαν στους σχεδιαστές ότι δεν θα συμμετείχαν στα σόου τους, αν δεν έπαιρναν και εμένα. Όταν περπατούσα, ένιωθα νικήτρια, αλλά και εξαιρετικά ευγνώμων», αναφέρει το μοντέλο χαρακτηριστικά.
«Εάν η καριέρα μου μού δίδαξε κάτι, αυτό είναι το ότι πάντα μπορείς να μεταστρέψεις την προκατάληψη. Δεν πρέπει ποτέ να τα παρατάς. Ο ρατσισμός είναι απλή άγνοια», τονίζει.
Το εμβληματικό σούπερ μόντελ θυμάται ακόμα το πρώτο εξώφυλλο που έκανε για λογαριασμό της ιταλικής Vogue, το 1988, όπου η μακιγιέζ δεν είχε φέρει την σωστή απόχρωση μέικ- απ, ενδεχομένως μη γνωρίζοντας πως η Κάμπελ ήταν μαύρη.
«Απλούστατα, από τότε και στο εξής, έπαιρνα μαζί μου το δικό μου μέικ- απ και την δική μου πούδρα στις φωτογραφίσεις. Τρεις μήνες μετά, φωτογραφήθηκα για το εξώφυλλο και της γαλλικής Vogue. Αρχικά, μου είχαν πει πως θα ήταν αδύνατον. Συνειδητοποίησα πως ποτέ ξανά δεν είχαν μια μαύρη στο εξώφυλλό τους».
«Τότε θυμάμαι πως με είχε υποστηρίξει σθεναρά ο Ιβ Σεν Λοράν, καθώς ήμουν ένα από τα μοντέλα του. Αν και τελικά το εξώφυλλο δεν μου άρεσε ιδιαίτερα, εκ των υστέρων κατάλαβα ότι είχα γράψει ιστορία. Αυτό αντιστάθμισε την οποιαδήποτε πίεση είχα βιώσει τότε», εκμυστηρεύεται η Ναόμι.
Ένα ακόμη από τα άτομα για τα οποία το μοντέλο αισθάνεται ευγνωμοσύνη είναι η αρχισυντάκτρια της αμερικανικής Vogue, Άννα Γουίντουρ.
Το 1989, η Γουίντουρ είχε επιμείνει, παρά τις αντιρρήσεις που συνάντησε, στο να αποτελέσει η Κάμπελ το πρόσωπο του εξωφύλλου του τεύχους του Σεπτεμβρίου, το οποίο παραδοσιακά θεωρείται το πιο σημαντικό τεύχος του εντύπου.
«Θέλω να πιστεύω πως αυτή η βιομηχανία γίνεται ολοένα και καλύτερη για τα μαύρα μοντέλα. Τα πράγματα έχουν αλλάξει, αν και η προκατάληψη ποτέ δεν απουσιάζει εντελώς», σχολιάζει η Κάμπελ.
Η 50χρονη Κάμπελ αναφέρει πως πλέον στόχος της αποτελεί η σύνδεση των μοντέλων και σχεδιαστών από την Αφρική με τον υπόλοιπο κόσμο.
Ως παραδείγματα της δράσης της, αναφέρει το γεγονός ότι υπήρξε συμπαραγωγός της Εβδομάδας Μόδας στο Λάγος της Νιγηρίας και την συμμετοχή της στην Σύνοδο Κορυφής Αφρικανών Γυναικών στο Ντουρμπάν της Νοτίου Αφρικής.
«Θέλω να ανταποδώσω. Είναι τόσο απλό. Δεν μπορώ να κάνω τα πάντα, αλλά αυτά που μπορώ, θέλω να τα κάνω», τονίζει.
«Ποτέ δεν θα χρησιμοποιήσω την λέξη «αποσύρομαι». «Ξεκουράζομαι», ίσως, αλλά, «αποσύρομαι»; Ποτέ».
