Νένα Χρονοπούλου: «Όταν έχεις παιδί με αναπηρία, η δική σου ζωή και ανάγκες εκμηδενίζονται»

Η Νένα Χρονοπούλου παραχώρησε συνέντευξη και μιλήσει από καρδιάς για το νέο βιβλίο της που θα εξιστορεί ζει τη ζωή της μαζί με τον γιο της που αντιμετωπίζει η βαριά αναπηρία.

Η Νένα Χρονοπούλου μιλώντας στο περιοδικό Λοιπον αναφέρθηκε στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει μία μάνα που μεγαλώνει ένα παιδί με αναπηρία Αλλά και τις χαρές που έχει πάρει όλα αυτά τα χρόνια από τον γιο της.

– Σύντομα θα έχουμε και νέο βιβλίο από εσάς;

Το βιβλίο αυτό έχει τίτλο «Είμαι παιδί, είμαι άγγελος και ήρθα να σε διδάξω» και πρόκειται για παιδικές διδακτικές ιστορίες κατά του εκφοβισμού (bulling) και γνωριμίας με τις αναπηρίες. Απευθύνεται σε ηλικίες από 2μισι ετών έως 6-7, πρόκειται να κυκλοφορήσει στις αρχές του Οκτώβρη, και ευχόμαστε να το αγαπήσουν πρώτα όλοι οι γονείς έτσι ώστε να το διαβάσουν στα παιδιά τους για να καλλιεργηθεί η αγάπη, ο σεβασμός και πάνω απ’ όλα η «αποδοχή» των ανθρώπων που έχουν πρόβλημα με την υγεία τους και γι’ αυτό είναι ΑμεΑ… Πρέπει όλος ο κόσμος να κατανοήσει πως κανένας άνθρωπος σ’ αυτή τη γη δε θα ήθελε να έχει πρόβλημα υγείας, κανένας!!! Πως η αναπηρία σε διαλέγει, δεν την διαλέγεις εσύ. Ο σκοπός του βιβλίου είναι να καλλιεργηθεί η παιδική ψυχή με ευγενικά συναισθήματα, εάν αυτό το πετύχουμε, τότε το ψυχικό μέλλον κάθε παιδιού θα είναι ισορροπημένο και ασφαλές.

Πώς είναι να είσαι γονιός ΑμεΑ; Πόσο δύσκολη είναι η καθημερινότητα;

Όταν έχεις παιδί με αναπηρία, η δική σου ζωή και οι προσωπικές σου ανάγκες εκμηδενίζονται, τη σκυτάλη παίρνει η υγεία του παιδιού, συνεπώς η καθημερινότητα του γονιού είναι εντελώς διαφορετική από των γονέων των τυπικών παιδιών. Σου λείπει ο ύπνος, η ξεκούραση, η σωματική κόπωση είναι πλέον τρόπος ζωής σου, έχεις ένα μωρό που δε μεγαλώνει ποτέ, όμως μεγαλώνουν οι ανάγκες του, αυξάνονται οι ορμόνες του, και ο όγκος του. Είναι ευλογία και πόνος, είναι μοναξιά και αγάπη… Όλα μαζί !

Μιλήστε μου για τον άνθρωπο σας, τον Τάσο Μητρόπουλο…

Ο Τάσος δε μπορεί να αναλυθεί σε λίγες γραμμές, μπορώ ώρες, μέρες, χρόνια να μιλάω και να περιγράφω τον Τάσο, γιατί είναι ένα πλάσμα μοναδικό. Ο Τάσος των γηπέδων λοιπόν, δεν έχει καμία σχέση με τον Τάσο του σπιτιού και της παρέας, ο Τάσος που κάποιοι νόμιζαν πως είναι σατράπης κρίνοντάς τον επιπόλαια από την εικόνα του δυναμικού ποδοσφαιριστή, είναι ένας πράος άνθρωπος που όμως έχει μια ματιά που σε καθηλώνει στη θέση σου και λίγο πιο πίσω, δίχως καν να χρειαστεί να ανοίξει το στόμα του. Ο Τάσος που ενώ κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια το 1997, συνεχίζει να αγωνίζεται για τα παιδιά με αναπηρία και τα δικαιώματά τους και το κάνει με αγάπη και ανυστεροβουλία, πληρώνοντας από την τσέπη του το κόστος και δίχως μεγάλους χορηγούς να τον στηρίζουν και να διαφημίζουν τη φιλανθρωπία τους, έγινε πατέρας και δεν εγκατέλειψε το παιδί της γυναίκας του, όταν διαπίστωσε πως είχε βαριά αναπηρία… Θέλουμε κι άλλα για τον Τάσο;

Πόσο δύσκολο ήταν να μπει στην οικογένειά σας ο Τάσος Μητρόπουλος με δεδομένο το θέμα υγείας του Χρήστου;

Ας μου επιτραπεί να πω εδώ πως η έκφραση «είμαι άνδρας παλαιάς κοπής» το τελευταίο διάστημα έχει ξεφτιλιστεί… Τολμώ όμως να πω, πως ο Τάσος Μητρόπουλος τιμάει αυτή τη φράση με τον τρόπο ζωής του, με τον τρόπο που αγκαλιάζει την οικογένεια και κάτω από τις φτερούγες του μπορεί να προστατεύει γυναίκα και παιδί, περήφανα και με αυτοθυσία. Θα μπορούσε να ανοίξει την πόρτα και να φύγει όποια ώρα το επιθυμούσε, δεν το θέλησε ποτέ, γιατί η σχέση μας ήταν πάντα ειλικρινής και γιατί τελικά ο Χρήστος είναι το άλλο του μισό.