Πριν από λίγα 24ωρα έφυγε από τη ζωή ένα παιδί, μαθητής της ειδικής αγωγής.
Η Νένα Χρονοπούλου ανέβασε ένα συγκινητικό κείμενο για όλα τα παιδιά που αντιμετωπίζουν κινητικά και νοητικά προβλήματα και βρίσκονται σχεδόν απροστάτευτα απέναντι στον κορωνοϊό
Χθες ένα ιδιαίτερο παιδί που φοιτούσε σε ειδικό σχολείο στον Πειραιά, έχασε τη ζωή του από τον κορωνοϊό…
Θα μπορούσε να ήταν το δικό μου παιδί, ούτε να το σκέφτομαι δε μπορώ.
Και πάλι ξανά εδώ να έχω την ίδια απορία, πως “θεραπεία” μπορεί να είναι η φοίτηση στα ειδικά σχολεία όταν τα ήδη ταλαιπωρημένα παιδιά μας, είναι ιδιαίτερα ευάλωτα και βεβαρημένα στην υγεία τους;
Πόσες ενοχές μπορεί να σηκώσει κάποιος από εμάς μπροστά στην τραγική πραγματικότητα του βαρύτατου πένθους της οικογένειας, και μπροστά στο χαμό ενός “αγγέλου”;;;
Όχι άλλα παιδιά στο θάνατο από τον ιό…
Έχουμε ευθύνη όλοι, ξεκινώντας από εμάς τους γονείς πρώτα απ’ όλα και έπειτα από εκείνους που προφανώς για το “καλό” μας μας αφήνουν εκτεθειμένους στη “μάστιγα” του ιού…
Τώρα, ποιος είναι αυτός που θα πει λόγια παρηγοριάς στη μάνα;
Ποιος θα της απαλύνει τον πόνο από το χαμό του παιδιού της… Επειδή το πήγαινε στο σχολείο;
Ποιος θα της γεμίσει το κενό της αγκαλιάς της, ποιος θα της φέρει πίσω εκείνον που την αγαπούσε όπως κανείς άλλος δε μπορεί να αγαπήσει… Που αγαπούσε όπως μόνο οι “άγγελοι” ξέρουν να αγαπούν…
Ένα είναι σίγουρο, από χθες το παιδί βρίσκεται στον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ…
Κουράγιο στους γονείς, και ας ελπίσουμε να μη θρηνήσουμε άλλα παιδιά με ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ από τον ιό…