Ευαγγελία Αραβανή – Σπύρος Λάζαρης: Παντρεύονται με θρησκευτικό γάμο
Μετά από τέσσερα χρόνια σχέσης και την απόκτηση ενός παιδιού, η Ευαγγελία Αραβανή και ο Σπύρος Λάζαρης ετοιμάζονται να ενωθούν με τα ιερά δεσμά του γάμου. Την ευχάριστη αποκάλυψη έκανε […]
Tον εφιάλτη της ενδοοικογενειακής βίας και της κακοποίησης ζει γνωστό μοντέλο στα χέρια του πρώην συντρόφου της, ο οποίος μάλιστα έχει καταδικαστεί πρωτόδικα από τα ελληνικά δικαστήρια. Παρά, όμως, την […]
Εριέττα Κούρκουλου: Το φύλο του δεύτερου παιδιού της και ο μήνας που γεννάει
Μια ιδιαίτερα ξεχωριστή περίοδο στη ζωή της διανύει η Εριέττα Κούρκουλου, καθώς είναι ξανά έγκυος και θα κρατήσει στην αγκαλιά της τον δεύτερο καρπό του έρωτά της με τον σύζυγό […]
Ο Νίκος Κουρής τόνισε πως ζει τα τελευταία 37 χρόνια ως διαβητικός και αναφέρθηκε στις δυσκολίες που έχει αντιμετωπίσει.
Ο ηθοποιός Νίκος Κουρής μίλησε στην εκπομπή «Ζήσε Αλλιώς» του ΑΝΤ1 και η εξομολόγησή του ήταν συγκλονιστική.
«Διαγνώστηκα με διαβήτη όταν ήμουν 13 ετών. Είχα πάρα πολλή δίψα, είχα μεγάλη κόπωση, ήμουν πολύ κοντός, καχεκτικός. Όταν μου είπαν πρώτη φορά ότι θα κάνω ενέσεις ινσουλίνης σε όλη μου τη ζωή, σοκαρίστηκα.
Έχω περάσει από φάσεις που δεν του έδινα καμία σημασία, έχω περάσει από φάσεις πολύ βαθιάς κατάθλιψης, έχω περάσει από φάσεις παραίτησης», είπε αρχικά.
Και πρόσθεσε: «Είμαι 37 χρόνια διαβητικός. Είναι ένα εμπόδιο που θέλει μια διαχείριση, να του δώσεις την προσοχή που του αναλογεί. Θέλει δηλαδή και χιούμορ, θέλει να μην το παίρνεις πολύ στα σοβαρά.
Δεν πειράζει αν το ζάχαρο ανεβοκατεβαίνει, δεν πειράζει αν δεν έχεις την τέλεια γλυκοζυλιωμένη, αν δεν είσαι τέλειος. Θέλω να πω, ας χαλαρώσουμε λίγο, ας φροντίζουμε το ζάχαρό μας για να έχουμε μια καλή ποιότητα ζωής και ηρεμίας.
Για εμένα το ποιο σημαντικό στο ζάχαρο είναι αυτή η σταθερότητα. Αν αγχωθείς ανεβαίνει, αν στεναχωρηθείς ανεβαίνει, αν πονάς σωματικά ή ψυχικά ανεβαίνει».
Ο Κουρής συνέχισε λέγοντας: «Ο διαβήτης με έφερε σε μια επαφή με το μέσα μου και τον εαυτό μου. Ό,τι αισθάνομαι ότι μου κάνει κακό, το σταματώ. Έχω σταματήσει τελείως το αλεύρι, τα γλυκά δεν το συζητάω, εννοείται. Δεν υπάρχουν για μένα τα γλυκά. Όταν παθαίνω υπογλυκαιμίες τρώω λίγο μέλι.
Δεν το χαραμίζω πια και να πω πως θα φάω αυτό και δεν πειράζει, γιατί κάνω πολλές ώρες ή και μέρες να συνέλθω και να μπω σε μια δημιουργική και ενεργητική κατάσταση.
Αλκοόλ καθόλου, εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Αυτό έχω πετύχει μετά από πάρα πολλά χρόνια εμπειρίας, να μην πέφτω ποτέ.
Δεν μιλούσα για αυτό, το έκρυβα. Πράγμα το οποίο αν δεν πεις σε κλείνει στον εαυτό σου και μεγαλώνει το πρόβλημα και το κάνει να φαντάζει απροσπέλαστο και πολύ μεγάλο και δεν είναι έτσι».